نامه‌ای از دل تبعید به وریشه مرادی و پخشان عزیزی
کوچر پزشک
«به نام 'ژن، ژیان، آزادی' و به نام شرافت، مقاومت و رهایی»
من زنی هستم تبعیدی؛ آموزگاری که در جریان انقلاب «ژن، ژیان، آزادی» کە از مدرسه اخراج شد و زنی که به اجبار از سرزمینی گریخت که زن‌بودن در آن نه صرفا یک موقعیت زیستی، بلکه جرمی سیاسی تلقی می‌شود. جایی که زنان آزاد را نه با گفت‌وگو، بلکه با زندان و طناب دار پاسخ می‌دهند.
امروز، در تبعید، در کشوری آزاد اما با دلی زخمی و ناآرام، برای شما می‌نویسم؛
پخشان و وریشە عزیز،
شما نه فقط دو فعال سیاسی و مدنی، بلکه دو چهره فروزان از مقاومت زنانه در برابر نظامی هستید که از آگاهی می‌ترسد، از جسارت زن می‌لرزد، و از امید به رهایی وحشت دارد.
در دنیایی که سلطه، چهره‌ای چندگانه دارد و سرکوب به هزار زبان سخن می‌گوید، صدای شما، زبانی جهانی یافته است؛ زبانی که از دل زندان، از درون شکنجەگاە، شعله‌ای شده برای الهام‌بخشی به هزاران زن و مرد آزادی‌خواه.
از کرماشان تا ژنو، از سلیمانی تا برلین،
از دیاربکر تا پاریس، از کوبانی تا آمریکای لاتین،
فریاد آزادی شما علیه نظام دیکتاتور مردسالار و دین‌سالار، با شعار جاودانه «ژن، ژیان، ئازادی»،
در سراسر جهان طنین‌انداز شده است.
شما شعله‌ای هستید در دل تاریکی، نشانه‌ای بی‌بدیل از شجاعت، ایستادگی و امید.
شما با این فریاد، دیوارهای سکوت و سرکوب را در هم شکستید و نشان دادید که
مبارزه نه نقطه پایان دارد، نه مرز.
شما الهام‌بخش نسلی شدید که آموخته‌اند رهایی، مسیری‌ست هموارشده با درد، اما روشن‌شده با عزم پولادین و ایمان خلل‌ناپذیر.
حکم اعدام شما، نه سند عدالت، بلکه پایەهای فروپاشی حاکمیتی است که از زن آزاد هراس دارد.
شما را به چوبه دار تهدید می‌کنند، اما نمی‌دانند که بدن‌های به بند کشیده،
می‌توانند در خیال جمعی یک ملت، جاودانه شوند.
من، معلمی در تبعید، به شما می‌گویم؛
شما زندانی نیستید؛ شما در ذهن، زبان و ضمیر بیدار ما حضور دارید.
شما نه قربانی، که آموزگارانی هستید از جنس مقاومت.
ما، زنان و مردان آزادی‌خواه، عهد می‌بندیم که صدای شما را خاموش نگذاریم،
روایت شما را فراموش نکنیم و راه شما را تا آزادی کامل ادامه دهیم.
تبعید برای من، پایان نبود؛
آغازی دوباره بود برای مبارزه‌ای از جنس آگاهی و صداقت.
و امروز، در این راه، شما را چراغ راه خود می‌دانم.
این نامه نه فقط ابراز همبستگی، بلکه بیانیه‌ای زنانه، سیاسی و اخلاقی‌ست؛
بیانیه‌ای علیه فراموشی، علیه سکوت، علیه سرکوب.
ما زنان درتبعید متعهد هستیم که نام و صدای شما را، از مرزها عبور دهیم.
از زوریخ تا استکهلم، از ژنو تا نیویورک،
تا جهان بداند؛
شما در بند نیستید؛ شما آزادترین زنان این قرن هستید.
شما فراتر از دیوارهای زندان، در قلب میلیون‌ها انسان آزادی‌خواه زندگی می‌کنید.
با اراده‌ای زنانه، صدایی تبعیدی، و ایمانی ریشه‌دار به آزادی،
یک معلم تبعیدی
سوئیس- تابستان ۲۰۲۵
شبکه ندای زاگرس