زن کورد در نوروز؛ مبارزه‌ای همیشگی و اراده‌ای شکست ناپذیر
مقاله‌ای از حذامی محجوب، روزنامه‌نگار تونسی
نوروز جایگاهی عمیق در میان خلق کورد دارد. این جشن تنها آغاز سال نو نیست، بلکه نمادی از آزادی، پیروزی و میراثی از مبارزه‌ای ریشه‌دار در تاریخ این ملت است. در ۲۱ مارس هر سال، خلق کورد یاد مبارزات خود علیه ظلم را زنده نگه می‌دارند و از اسطوره کاوه آهنگر که شراره‌های انقلاب را علیه ضحاک برافروخت، الهام می‌گیرند. از آن زمان، نوروز به جشنی برای رهایی و تجدید حیات تبدیل شد. اما حماسه مبارزه خلق کورد فقط به مردان محدود نماند؛ زنان کورد نیز با خون و پایداری خود نامشان را در دفتر مقاومت ثبت کردند، در صف مقدم جنگیدند، هدایت کردند و پیروز شدند، و روح آزادی را که نوروز نماینده آن است، تجسم بخشیدند.
زن کورد تنها پشتیبان مسیر آزادی نبوده، بلکه در قلب میدان نبرد قرار داشته است. او سلاح به دست گرفته، با استبداد روبه‌رو شده و در حرکت‌های سیاسی و اجتماعی پیشگام بوده است. در برابر رژیم‌هایی که تلاش داشتند هویت خلق کورد را محو کنند، زنان اولین کسانی بودند که با سرکوب مواجه شدند؛ چه در زندان‌ها، چه در میدان‌های نبرد و چه از طریق جنبش‌های مدنی. آنچه زن کورد را متمایز می‌کند، این است که مبارزه‌اش را از مسئله ملت خود جدا نکرده، بلکه آن را بخشی جدایی‌ناپذیر از نبرد بزرگتر برای آزادی دانسته است. احزاب و نهادهای کوردی نیز تجربه‌ا‌ی سیاسی کم‌نظیر را رقم زده‌اند، جایی که زنان در قدرت شریک مردان هستند و در هدایت احزاب، شهرداری‌ها و مناصب سیاسی و اجرایی نقشی برابر دارند. این مدل به الگویی برای جوامعی تبدیل شده که به دنبال عدالت و برابری هستند.
نوروز برای زن کورد تنها یک جشن نیست، بلکه تجدید پیمان با مقاومت و زنده نگه‌داشتن یاد زنانی است که در راه دفاع از سرزمین و کرامت جان باخته‌اند. زنان کورد از دهه‌ها پیش در خط مقدم جنگ‌ها جنگیده‌اند، در جنبش‌های حقوقی فعالیت کرده‌اند و در سطح جهانی از آرمان خود دفاع کرده‌اند. آنها از نوروز به‌عنوان بستری برای اعلام تداوم مبارزه استفاده کرده‌اند. رسیدن به این جایگاه آسان نبوده است. زن کورد با دو نوع سرکوب، هم از سوی حکومت‌های سرکوبگر و هم از سوی فرهنگ مردسالارانه مواجه بوده است، اما ایستادگی او را به نیرویی شکست‌ناپذیر تبدیل کرده است. او نه‌تنها برای حقوق خود مطالبه کرده، بلکه آن را با مبارزه و پایداری به دست آورده و به الگویی از زنی آزاد تبدیل شده که تاریخ را می‌سازد و منتظر به رسمیت شناخته شدن نمی‌ماند.
نوروز امسال در بحبوحه تحولات مهم سیاسی از جمله آنچه «ندای آزادی» عبدالله اوجالان خوانده می‌شود، فرا می‌رسد. این موضوع به‌عنوان نقطه عطفی در مبارزه تلقی می‌شود، جایی که خلق کورد این روز را با امید به پیروزی و الهام از پیام‌های صلح و ایجاد جامعه‌ای دموکراتیک جشن می‌گیرند. امروز زن کورد تنها نماد مقاومت نیست، بلکه نیرویی محوری در صحنه سیاسی و اجتماعی است؛ هدایت می‌کند، می‌جنگد و بدون تردید جایگاه خود را در عرصه سیاسی تثبیت کرده است.
با وجود پذیرش رسمی نوروز در برخی کشورها، مسئله خلق کورد همچنان یکی از چالش‌های بزرگ سیاسی باقی مانده است. کوردستان همچنان با اشغال، آوارگی و عدم به رسمیت شناختن کامل حقوق خود روبه‌رو هستند. در قلب این نبرد، زن کورد دو جبهه را همزمان می‌جنگد: یکی برای آزادی ملت خود و دیگری برای شکستن زنجیرهایی که او را به نقشی حاشیه‌ای محدود می‌کنند. اما او ثابت کرده است که آزادی واقعی بدون برابری کامل به دست نمی‌آید و هر مبارزه‌ای برای آزادی باید فراگیر باشد و زنان را در حاشیه قرار ندهد.
نوروز تنها یک جشن نیست، بلکه پیامی از چالش‌گری و تجدید عهد با مبارزه است. در این روز، خلق کورد بار دیگر بر حق خود برای زندگی آزاد و باکرامت تأکید می‌کنند و زنان کورد به بهترین شکل این معنا را تجسم می‌بخشند. آنها دیگر منتظر به رسمیت شناخته شدن نیستند، بلکه با قدرت فداکاریها و دستاوردهای خود، جایگاهشان را تثبیت کرده‌اند. نوروز نور امیدی است که خاموش نمی‌شود، آتشی است که هرگز فرو نمی‌نشیند و عهدی است که شکسته نخواهد شد. از طریق آن، زن کورد آینده‌ای را که آرزویش را دارد، ترسیم می‌کند؛ آینده‌ای که بر پایه میراثی طولانی از ایستادگی و ایمان به این حقیقت استوار است که آزادی را باید به دست آورد، نه اینکه انتظار آن را کشید.