در ایران و سودان، رنج زنان با سرکوب سیاسی و خشونت سازمانیافته در هم تنیده است؛ جایی که با وجود مبارزهی پیوستهشان برای کرامت و حقوق، قوانین و سنتها همچون سلاحی برای درهم شکستن اراده آنان و سلب آزادیهایشان به کار گرفته میشود.
در برابر کشاورزی پرآببر و کمبازده، زنان روژهلات با بازپسگیری زمینها و بهکارگیری روشهای نوین کشت و گلخانهای، به نیرویی مؤثر در تولید پایدار و حفاظت از زمین تبدیل شدهاند.
برای جامعه سریانی، و بسیاری از جوامعی که در معرض تهدیدِ یکسانسازی فرهنگی بودهاند، زبان همچون پلی میان امروز و دیروز و ابزاری برای جاودانگی در بستر تاریخ است.