زنان آواره علوی: آرامش را در شمال و شرق سوریه یافتیم
کنگره ستار با خانواده‌هایی دیدار کرد که از مناطق ساحلی سوریه به شهر تل تمر در کانتون جزیره پناه آورده‌اند. این زنان می‌گویند آرامشی را که در سرزمین خود از دست داده بودند، در این منطقه بازیافته‌اند.
سورگل شیخو
تل تمر – مزدوران جهادی هیئت تحرير الشام از ماه مارس سال جاری، کشتار گسترده‌ای را علیه علوی‌های ساکن در مناطق ساحلی سوریه به راه انداخته‌اند. گزارش‌ها حاکی است که ربودن، تجاوز، قتل و تعرض به زنان همچنان ادامه دارد.
خانواده‌هایی که شمال و شرق سوریه را پناهگاهی امن یافتند، به کانتون‌های این منطقه روی آوردند. از جمله این خانواده‌ها، دو خانواده در شهر تل تمرِ کانتون جزیره مستقر شده‌اند که اداره خودگردانی، نیازهای اولیه آن‌ها را تأمین می‌کند و فرزندانشان نیز امسال در مدارس این اداره به تحصیل مشغول شده‌اند.
کنگره ستار با هدف اعلام همبستگی با زنان علوی، با خانواده‌های آواره‌ای که از استان حمص آمده بودند، دیدار کرد. در این دیدار، اعضای کنگره ضمن اعلام حمایت و همبستگی خود، پای صحبت این زنان نشستند که از کشتارها و نقض حقوقشان توسط هیئت تحرير الشام می‌گفتند.
ادامه ربایش زنان و محرومیت دختران از تحصیل
ود النجار توضیح می‌دهد که قتل و ربایش زنان در مناطق ساحلی سوریه ادامه دارد و دانشجویان دختر به دلیل خطر ربوده شدن، دیگر امکان حضور در دانشگاه و ادامه تحصیل را ندارند. او می‌افزاید که زنان در چهاردیواری خانه محبوس شده‌اند و این کشتارها، عمق کینه حکومت موقت را نسبت به علوی‌ها آشکار می‌سازد.
به گفته ود النجار، اعضای هیئت تحرير الشام به آن‌ها می‌گفتند: «علوی‌ها نباید زنده بمانند، جایشان در تابوت است» و قصد داشتند تمام خلق علوی را تبعید کنند.
یافتن آرامش در شمال و شرق سوریه
ود النجار تأکید می‌کند که آرامش و امنیت از دست‌رفته در مناطق ساحلی را در شمال و شرق سوریه بازیافته است و دیگر نگران زندگی فرزندان و دخترش نیست. او ضمن ابراز احترام به اداره خودگردانی، می‌گوید: «اداره خودگردانی، آوارگان علوی را همچون خواهر و برادر در آغوش گرفته است.»
این زن علوی آینده روشنی برای سوریه متصور نیست و با اشاره به عملکرد هیئت تحرير الشام می‌گوید از زمان به قدرت رسیدن این گروه، اهداف آن برای همه روشن شده است: «نه حکومتی مانده و نه دولتی. علم را نابود کردند و راه را برای جهل گشودند. می‌خواهند سوریه را به عصر جاهلیت بازگردانند. تصور کنید، یک پزشک را می‌کشند اما یک تروریست را زنده نگه می‌دارند.»
قوانین روی کاغذ
ود النجار به فشارهای هیئت تحرير الشام بر زنان نیز اشاره می‌کند. به گفته او، این گروه تلاش دارد زنان را در چهاردیواری خانه محصور کرده، حقوقشان را یک‌به‌یک سلب و آنان را به خانه‌داری و فرزندآوری محدود کند. او می‌افزاید: «با وجود قوانینی که نوشته می‌شود، هیچ‌کدام به اجرا درنمی‌آید. از اقلیت‌ها حمایتی نمی‌شود و همه چیز تنها در حد حرف و نوشته باقی می‌ماند. هیچ اقدام ملموسی صورت نمی‌گیرد.»
ضرورت یک سیستم دموکراتیک و غیرمتمرکز
او در پایان بر اهمیت محافظت از علوی‌ها به عنوان دومین ملیت بزرگ سوریه تأکید می‌کند و می‌گوید: «رژیم بعث نیز مانند هیئت تحرير الشام به خلق علوی آسیب زد. این ادعا که ما به دولت نزدیک بودیم، به هیچ وجه صحت ندارد. برای حفاظت از حقوق زنان و همه ملیت‌ها، وجود یک سیستم دموکراتیک و غیرمتمرکز ضروری است.»
لما طراف، جامعه‌شناس و معلمی از مناطق ساحلی سوریه، دیگر سخنران این دیدار بود. او توضیح داد که به دلیل تغییرات و فشارهای تحمیلی از سوی هیئت تحرير الشام، دیگر نتوانسته به تدریس ادامه دهد و جزئیات کشتارهای این گروه را برای کنگره ستار شرح داد. لما با یادآوری قتل دانش‌آموزان دخترش در این کشتارها، افزود: «ما با این وحشت زندگی می‌کردیم که هر کس از خانه بیرون برود، ممکن است دیگر بازنگردد، زیرا خطر ربوده شدن بسیار جدی بود.»
تغییر در نظام آموزشی
لما طراف در ادامه به تغییرات نظام آموزشی در مدارس مناطق ساحلی اشاره کرد و گفت: «هیئت تحرير الشام در همه چیز دخالت می‌کند. در کتاب‌های زبان انگلیسی، چهره دختربچه‌ها را می‌پوشانند. ساعات دروس نقاشی، موسیقی و ورزش را کم کرده و به جای آن بر ساعات تعلیمات اسلامی افزوده‌اند. آن‌ها زندگی را محاصره و به معنای واقعی کلمه، آن را نابود می‌کنند. ما با ورزش، موسیقی و نقاشی تلاش می‌کردیم کودکان را از آسیب‌های روانی جنگ، دیدن اجساد و وحشی‌گری‌ها دور کنیم، اما وقتی این‌ها هم ممنوع شود، دیگر زندگی معنایی ندارد.»
بی‌احترامی به نمادهای مقدس
او فضای شمال و شرق سوریه را متفاوت توصیف می‌کند، جایی که به زبان، فرهنگ و ادیان گوناگون احترام گذاشته می‌شود و خلق‌ها یکدیگر را درک می‌کنند: «کوردها و آشوری‌ها به زبان خودشان صحبت می‌کنند و همدیگر را می‌فهمند. اینجا هم کلیسا هست و هم مسجد، و این بسیار زیباست. اما آنچه ما را می‌آزارد این است که کلیساها و مساجد ما در مناطق ساحلی تخریب و ویران شدند و به مقدسات دینی ما بی‌احترامی شد.»
لما طراف در پایان سخنانش با بیان اینکه انسانیت در سوریه نابود شده است، وضعیت را چنین توصیف کرد: «ما در دنیایی از زامبی‌ها و خون‌آشام‌ها زندگی می‌کنیم.»