نورشان عبدی

کوبانی- عدله بکر با مشارکت در انقلاب، نبرد کوبانی و مقاومت سد تشرین و با اراده و قدرت خود طی سال‌ها، تصویری از زن مبارز کورد و انقلاب زنان در شمال و شرق سوریه را به جهانیان نشان داد.

در طول ۱۴ سال گذشته، زنان در منطقه شمال و شرق سوریه، به‌ویژه پس از آغاز انقلاب ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲ از کوبانی، نقشی پیشگامانه در رهبری و مدیریت جامعه ایفا کردند. این انقلاب، فرصتی را برای زنان فراهم کرد تا برای حقوق خود مبارزه کنند، از هویتشان دفاع نمایند و در تمامی عرصه‌های سیاسی، نظامی، اقتصادی و اجتماعی جایگاه خود را تثبیت کنند.

 

عدله بکر؛ زن مبارزی که علیه ذهنیت مردسالارانه جنگید

عدله بکر سال ۱۹۷۴، در محله کانیا کوردان شهر کوبانی کانتون فرات منطقه شمال و شرق سوریه و در خانواده‌‌ای میهن‌دوست به دنیا آمد. او در خانواده‌ای میهن‌دوست که همواره به هویت ملی خود پایبند بوده و برای حقوقشان مبارزه کرده‌اند، پرورش یافت، اما سنت‌های قدیمی مانع از ادامه تحصیل او شدند. اما سنت‌های دست‌وپاگیر، نتوانستند مانع پیشرفت او شوند. انقلاب روژاوا فرصتی را فراهم کرد تا زنان بتوانند خودشان را توسعه دهند. اولین چیزی که آموخت، زبان مادری‌اش بود که تأثیر عمیقی بر شخصیت او گذاشت. وی در این رابطه می‌گوید: «محرومیت از تحصیل و مدرسه اراده‌ام را تضعیف نکرد، بلکه مرا قویتر کرد تا برای رسیدن به هدفم بیشتر مبارزه کنم.»

عدله بکر، در سن ۲۳ سالگی، جست‌وجویش برای آزادی و هویت واقعی آغاز شد. او علیه ذهنیت مردسالارانه و نظامی که زنان را به پذیرش این سلطه مجبور می‌کرد، جنگید. از نظر او، ازدواج در سنین پایین، استقلال زنان را از بین می‌برد و آنها را به برده‌ی مردان تبدیل می‌کند. وی می‌گوید: «خانواده در جوامع ما بر پایه قدرت پدر شکل گرفته است، به همین دلیل تصمیم گرفتم این تجربه را نداشته باشم.»

 

عدله بکر برای آگاهی و آزادی جنگید

پروژه دموکراتیک شمال و شرق سوریه بر پایه‌های محکمی بنا شد که سال‌ها پیش از انقلاب سوریه آماده شده بودند. کوردهای این منطقه که با اندیشه‌های رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان آشنا شده بودند، در سازماندهی مخفیانه فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی نقش داشتند. عدله بکر که با جنبش آزادی‌بخش کوردستان آشنا شده بود، در فعالیت‌های متعددی مانند برگزاری جشن نوروز، آگاهی‌بخشی به زنان درباره حقوقشان و سازماندهی سیاسی مردم شرکت کرد.

وی درباره آن دوران می‌گوید: «چند سال پس از آشنایی با اندیشه‌های رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، که بر آزادی ملت‌ها، به‌ویژه ملت کورد تحت ستم در کشورهای منطقه تأکید داشت، فعالیت خود را در جنبش آغاز کردم. در آن زمان، کار ما تحت عنوان «فعالیت جبهه‌ای» شناخته می‌شد و به‌صورت مخفیانه انجام می‌گرفت تا از بازداشت توسط رژیم سوریه در امان بمانیم. ما جلساتی برای آگاهی‌بخشی به مردم برگزار می‌کردیم، فلسفه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، مسئله خلق کورد و جنبش آزادی‌بخش کوردستان را برایشان توضیح می‌دادیم. ما با عشق برای سرزمین‌مان کار می‌کردیم و از مرگ یا زندان هراسی نداشتیم، زیرا اندیشه‌های رهبر آپو بر ما تأثیر عمیقی گذاشته بود.»

 

از رهایی فردی تا آزادی زنان

در سال ۲۰۰۵، عدله بکر فعالیت خود را در کنگره ستار آغاز کرد؛ نهادی که هدفش سازماندهی زنان، دفاع از حقوقشان و رسیدگی به مسائل آنها بود. وی درباره این دوران می‌گوید: «در آن زمان، تأسیس رسمی کومین‌ها، شوراها و اداره‌های خودمیریتی آغاز شد. من در «کنگره ستار» فعالیت داشتم و تا شروع انقلاب ۱۹ ژوئیه به این کار ادامه دادم. انتخاب کردم که در این مسیر باشم، زیرا خودم سختی‌ها و فشارهای زیادی را از سوی خانواده‌ای که تحت تأثیر سنت‌های کهنه بود، تجربه کرده بودم. مأموریتم پس از آزادی خودم، آزادی تمام زنان بود.»

 

مشارکت در انقلاب زنان

با آغاز انقلاب ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲، زنان در شمال و شرق سوریه نقش کلیدی در مدیریت جامعه، دفاع از حقوق خود و پیشبرد تغییرات اجتماعی ایفا کردند. عدله بکر نیز در خط مقدم این مبارزه حضور داشت و به یکی از چهره‌های برجسته در مبارزه برای آزادی زنان و رهایی جامعه از سنت‌های مردسالارانه تبدیل شد.

 

از سازماندهی زنان تا دفاع از کوبانی

پس از آغاز انقلاب ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲ و خروج رژیم سوریه از کوبانی، نخستین نهادهایی که تأسیس شدند، کنگره ستار، خانه زنان و مؤسسه اقتصاد بودند. در همین زمان، عدله بکر فعالیت علنی خود را در نهادهای سیاسی و اجتماعی آغاز کرد و برای توسعه توانایی‌های خود، در آموزش‌های سیاسی شرکت کرد. وی درباره‌ی شرکت در آموزش‌های سیاسی و ایدئولوژیکی می‌گوید: «در هر دوره‌ای که شرکت می‌کردم، بیشتر درباره مسائل زنان، هویت آنها و فلسفه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان یاد می‌گرفتم.»

عدله بکر نقش مهمی در تأسیس کومین‌ها، شوراها و سازماندهی مردم ایفا کرد. او جلسات گسترده‌ای برای آگاهی‌بخشی درباره مفهوم ملت دموکراتیک و خودمدیریتی برگزار کرد. با آغاز حملات جبهه النصره و سپس داعش به کوبانی، او نه‌تنها به فعالیت‌های سازماندهی و مقاومت ادامه داد، بلکه در مراقبت از مجروحان و رسیدگی به آنها نیز مشارکت داشت.

 

شاهد نبرد تاریخی کوبانی

عدله بکر یکی از شاهدان و فعالان اصلی مقاومت تاریخی کوبانی بود؛ مقاومتی که به نماد پیروزی زنان و خلق‌های آزادی‌خواه علیه تروریسم تبدیل شد.

با آغاز حمله داعش به کوبانی در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۴، عدله بکر که اراده‌ای قوی و عزمی راسخ برای ادامه مبارزه داشت، تصمیم گرفت در شهر بماند و در مقاومت شرکت کند. او در آن دوران تهیه غذا برای مبارزان، رسیدگی به مجروحان و بالا بردن روحیه آنها از طریق آواز خواندن را بر عهده داشت.

وی درباره سختی‌های نبرد کوبانی می‌گوید: «در این نبرد، نیروهای نظامی، یگان‌های مدافع زن و یگان‌های مدافع خلق، و مردم باقیمانده در شهر با چالش‌های بسیاری روبه‌رو شدند. هوا بسیار سرد بود، غذا و آب آشامیدنی کم داشتیم، اما برای پیروزی مقاومت کردیم.»

 

الهام از زنان مبارز و روحیه شکست‌ناپذیر کوبانی

عدله بکر تحت تأثیر مقاومت تاریخی یگان‌های مدافع زن (ی‌پ‌ژ) قرار گرفت، زنانی که با نبرد خود تاریخ‌ساز شدند. وی درباره این تجربه می‌گوید: «خودم را از زنان خوش‌شانس می‌دانم، زیرا در این مقاومت تاریخی شرکت کردم و شاهد قهرمانی‌های زنان ی‌پ‌ژ و مبارزان ی‌پ‌‌گ بودم. آن‌ها با تمام قدرت و اراده جنگیدند تا تاریکی داعش را نابود کنند. کسی که این نبرد را از نزدیک تجربه کرده باشد، هرگز نمی‌تواند لحظه‌ای از آن را فراموش کند؛ مثل داستان‌های افسانه‌ا‌ی بود». عدله بکر، در میان تمام لحظات نبرد، بیشتر از همه تحت تأثیر اراده شکست‌ناپذیر «آرین میرکان» قرار گرفت. همچنین، لحظاتی که زنان مبارز پس از هر پیروزی هلهله سر می‌دادند، در ذهن او به عنوان نمادی از پیروزی و ایستادگی زنان در برابر ستم حک شد.

 

رد پای مقاومت در سد تشرین

عدله بکر به مسیر مقاومت و مبارزه‌اش همچنان ادامه داد و در ۸ ژانویه ۲۰۱۵ به سد تشرین رفت تا در مقاومت سد شرکت کند. وی در حالی که در پی حمله اشغالگران ترکیه پایش مجروح شده بود، شعار شهید زهرا پنابر را تکرار می‌کرد که «ما بزرگتر از مرگ هستیم»، همچنان در میدان جنگ باقی ماند و از مقاومت در سد تشرین دست برنداشت.

او مقاومت سد تشرین را همانند مقاومت کوبانی می‌داند و به آن افتخار می‌کند، «نیروهای اشغالگر ترکیه کاروانی که به سمت سد می‌رفت را هدف قرار دادند و تلاش کردند تا راه را بر روی مردم مسدود کنند. اما اراده و عزم ما قویتر از هواپیماها و پهپادهای جنگی اشغالگران ترکیه بود. ده‌ها نفر از هم‌وطنامنم در مقابل چشمان ما کشته و مجروح شدند و آنها را از دست دادیم، اما از مرگ نمیظ‌ترسیدیم. در همان زمانی که اشغالگران به ما حمله کردند، در سد تشرین گفتم که ما به عنوان یک ملت کورد بزرگتر از مرگ هستیم. یعنی مرگ دیگر ما را نمی‌ترساند و مقاومت و اراده ما از آن قویتر است.»

 

مصمم بر ادامه مبارزه، حتی در برابر درد و سختی

عدله بکر، با وجود آسیب دیدگی در پای خود، از مبارزه و مقاومت دست نکشید. او با اراده‌ای آهنین، مسافتی ۱۰ کیلومتری را تا رسیدن به سد تشرین پیمود و بر خلاف جراحاتش بر ادامه حضور خود در میدان مبارزه اصرار داشت. در سد تشرین، او روحیه‌ای بالا به مردم می‌بخشید و آنها را تشویق می‌کرد تا برای حفاظت از دستاوردهایشان و ادامه مقاومت به پا خیزند. وی می‌گوید: من با شهدای مقاومت، مجروحان و با رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان عهد بستم که از راه آزادی و مقاومت هرگز عقب‌نشینی نخواهیم کرد. بنابراین، با وجود تمام مشکلاتی که در مقاومت سد تشرین با آن مواجه شدیم، دوباره با کاروان دوم که از کوبانی به سوی سد حرکت کرد، با همان روحیه و انرژی به میدان برگشتم. همانطور که در نبرد کوبانی با قدرت پیروز شدیم، مطمئن هستیم که در نبردهای سد تشرین و پل قره‌قوزاق نیز پیروز خواهیم شد و اراده مردم در شمال و شرق سوریه بر فاشیسم ترکیه غلبه خواهد کرد. عدله بکر نه تنها با روحیه‌ای مقاوم در میدان نبرد باقی ماند، بلکه توانست در دل تاریکی امید و انگیزه‌ای نو برای مبارزان و مردم بیاورد.