سورگل شیخو

حسکه - در حالی که حملات دولت اشغالگر ترکیه به مناطق شمال و شرق سوریه دموکراتیک در حال افزایش است، زنان در تلاشند تا از طریق جنک انقلابی خلق حملات دشمن را خنثی کنند، زیرا دولت اشغالگر ترکیه به مردم حمله می‌کند و آبی که قرار است توسط ائتلاف بین المللی محافظت شود قطع می‌کند و از آن به عنوان سلاحی مرگبارتر از همه‌ی سلاح‌ها استفاده کند.

بدون شک قطع آب بر اقلیم منطقه تاثیر می‌گذارد و باعث ایجاد عدم تعادل در محیط زیست منطقه و بیابان زایی می‌شود. براساس گزارش‌های بین‌المللی، سوریه یکی از بیابان زده‌ترین کشورها به شمار می‌رود و زنان در تلاش هستند با کمترین امکانات موجود از اثرات منفی آن جلوگیری کنند.

ناهده دابان ، مادر ١١ فرزند، ۶ دختر و ۵ پسر، در منطقه «تل تمر» شهر حسکه در کانتون جزیره زندگی می‌کند. وی در مورد آغاز کاشت درختان با خبرگزاری ما صحبت کرد: پس از شیوع کرونا و منع رفت و آمد و برای رهایی از بیکاری به درختاری روی آوردم.

وی افزود: کاشت درخت امری مهم و مقدس است، و زمانی که همه در خانه‌های خود نشسته بودند و به دلیل شیوع کرونا منع رفت و آمد اعلام شده بود، به این فکر افتادیم که کاری کنیم که هم سرگرممان کند و هم درآمدی برایمان داشته باشد. از بین پیشنهادات ارائه شده، درختکاری را به عنوان بهترین کار انتخاب کردیم و پس از آن کاشت درختان انگور، زردآلو، هلو، پرتقال، زیتون و بسیاری درختان دیگر را شروع کردیم.

وی توضیح داد: درختان نه تنها دارای منظره‌ زیبایی هستند، بلکه برای ما سایه و اکسیژن نیز تولید می‌کنند. در چند سال گذشته شرایط آب و هوایی تغییر کرده و دمای هوا افزایش یافته است و اشغالگران ترکیه نیز آب ایستگاه علوک و رودخانه‌ی خابور را قطع کرده‌اند. بنابراین کاشت درخت برای کاهش دما بسیار مفید است. در حال حاضر درختان خود را با آب از چاه‌های نمکی که حفر کرده‌ایم آبیاری می‌کنیم و در کنار این درختان، مزرعه‌ای تابستانی ایجاد کرده‌ایم و محصولاتی از جمله گوجه فرنگی، بادمجان، بامیه، کدو، فلفل و خیار در این مزارع کاشته‌ایم.

وی با بیان اینکه زنان و به طور کلی جامعه باید فضای سبز اطراف خانه‌هایشان را افزایش دهند، گفت: «حتی اگر یک اینچ خاک هم باشد، باید سبز باشد. اگر بذری بکارید، یک درخت تنومند به شما می‌دهد. زن باید حیاطش را گل و بوته بکارد و اطرافش را سرسبز کند. در این روزگاری که ما در آن زندگی می‌کنیم، سرزمین ما به بیابان تبدیل شده و آب‌ها قطع شده است و این موضوعات بر زمین و مردم تأثیر می‌گذارد. کسانی که چاه دارند باید از آن‌ها برای ساختن محیطی استفاده کنند که در خدمت انسان‌ها و حیوانات باشد.»

ناهده دابان در پایان صحبت‌های خود بر تقویت روحیه همبستگی و کمک بین جامعه و اداره خودمدیریتی تأکید کرد و گفت: ما باید عاشق سرزمین‌مان باشیم و در اینجا بمانیم زیرا کشورهای خارجی منافع ما را تأمین نمی‌کنند. ما نباید از آن‌ها انتظاری داشته باشیم. هر کاری که می‌کنیم نباید پشیمان شویم، زیرا در حال خدمت به سرزمین خود هستیم. ما و شهرداری‌هایمان باید به هم کمک کنیم و اطرافمان را سبز کنیم. مهمترین چیز این است که نگذاریم سرزمینمان خشک شود.