ژونا اردلان

سنه- خط فقر ٣٠  میلیون تومانی و درآمد کمتر از ده میلیون تومان برای اکثریتی که هم مستأجر هستند و هم شغل‌های ناپایدار و کم درآمدی دارند یعنی جهنم، و این غیر ممکن را زنان سرپرست خانوار چگونه تاب بیاورند آنهم زنانی بدون شغل ثابت و بی‌سواد که توانایی انجام هرکاری را ندارند و مجبورند به کارهای یدی مشغول شوند که این نیز موجب فرسودگی جسمی آنها می‌شود.

زهرا مولودی از آن زنانی است که به دلیل اعتیاد همسرش ناچار است با پنجاه، شصت سال سن به جای بازنشستگی و استراحت به کار کردن در زمین‌های مردم و بافتنی و... بپردازد تا از عهدهٔ مخارج خانه برآید و دو نوه را که سرپرستی آنها را بر عهده دارد تر و خشک کند.

زهرا از وضعیتش به خبرگزاری ما می‌گوید:«سخت است که زن باشی و با وجود داشتن همسر اما خودت همهٔ مسئولیت‌ها را بر عهده بگیری، و نتوانی تغذیه و وسایل مورد نیاز بچه‌ها را فراهم کنی».

زهرا با وجود اینکه در یکی از محلات حاشیهٔ شهر سنه زندگی می‌کند اما نمی‌تواند از پس اجاره و رهن خانهٔ کوچکی که در آن است برآید و می‌گوید:«صاحب‌ خانه پنجاه میلیون رهن می‌خواست و من به سر زمین نخود رفتم و به مدت بیست روز تمام نخودهای زمین را به تنهایی برداشت کردم اما درآمدم پنج میلیون بود که کفاف چیزی را نمی‌داد، می‌گوید، کار کردن بر سر زمین برای زنان بسیار سخت است من از شدت آفتاب‌زدگی بارها خون دماغ می‌شدم وقتی برای استراحت می‌نشستم می‌دیدم تمام دستانم خونی است و نمی‌دانستم از چه چیزی بوده، اما با وجود این کار را تمام می‌کردم.»

زهرا می‌گوید: «بعضی وقت‌ها کم می‌آورم اما چکار کنم کاری از دستم بر نمی‌آید اگر می‌توانستم مشکلات زندگیم را بنویسم ده، پانزده کتاب می‌شد اما باز خدا را شکر می‌کنم، می‌دانم تنها من نیستم و اوضاع بسیاری از مردم بد است اما من خیلی اذیت می‌شوم».

این وضعیت تنها مختص زندگی زهرا نیست بلکه زندگی میلیون‌ها نفر از مردم ایران است در حالی که خط فقر به ٣٠ میلیون تومان رسیدە است با درآمد اندکی که مردم دارند تنها بخش کوچکی از زندگی را تاب می‌آورند و به همین دلیل ازدواج و فرزندآوری در ایران هر روز کم و کمتر می‌شود و اینگونه در آینده‌ای نه چندان دور تنهایی، سرنوشت تحمیل شده از سوی دولت بر مردم ایران خواهد شد.