سد تشرین- زنان شرکت‌کننده در کاروان به سمت سد تشرین، تأکید کردند که هدف آن‌ها تحقق صلح است و با وجود حملات مداوم دولت ترکیه و گروهک‌های جهادی وابسته به آن که به غیرنظامیان حمله می‌کنند، به مبارزه ادامه خواهند داد. آن‌ها از جامعه جهانی خواستند که دولت ترکیه را به‌خاطر جنایاتش تحت فشار قرار دهد.

صبح روز چهارشنبه، هشتم ژانویه، هزاران نفر از اهالی کانتون جزیره، رقه، طبقه و فرات به سمت سد تشرین حرکت کردند، اما در مسیر با حملات پهپادها و توپخانه ارتش ترکیه مواجه شدند. هدیه محمد یکی از شرکت‌کنندگان از منطقه حسکه گفت:«ارتش ترکیه و ٰگروهک‌های جهادی وابسته به آن سد تشرین را هدف قرار دادند، که باعث قطع آب و برق در تمامی مناطق شد. برای پایان دادن به این حملات و برقراری صلح به اینجا آمدیم.»

او افزود: «ما در سرزمین خود هستیم و خواهیم ماند. دولت ترکیه با هواپیماهای خود شهرهای ما را بمباران می‌کند، هدف آن‌ها چیست؟»

او ادامه داد: «ما صلح می‌خواهیم. ما هیچ‌یک از مناطق را اشغال نکرده‌ایم، بلکه در سرزمین خود و در شهرهای خود هستیم. اردوغان از هیچ‌کس نمی‌ترسد، مردم سری‌کانی و عفرین تحت شرایط جوی سخت از خانه‌های خود آواره شدند تا به مناطقی امن‌تر و پایدارتر برسند، ما جنگ نمی‌خواهیم، ما صلح می‌خواهیم.»

او همچنین گفت: « ترکیه با پهپادها به ما حمله می‌کند، فقط به این دلیل که خواستار زندگی شرافتمندانه در سرزمین‌های خود هستیم، آب و برق ما را قطع می‌کند، بس است!

شادیه احمد دیگر شرکت‌کننده در این کاروان از حسکه گفت: «آمده‌ایم تا صلح را محقق کنیم و به حملات علیه غیرنظامیان، مناطق مسکونی و سدی که زندگی ما به آب و برق آن وابسته است، پایان دهیم. اینجا ایستاده‌ایم تا در کنار مبارزان باشیم و پیروزی را به ارمغان آوریم.»

او افزود: «دولت ترکیه و گروهک‌های جهادی وابسته‌اش به ما حمله می‌کنند، در حالی که می‌دانند ما غیرنظامیان بی‌سلاح هستیم. آن‌ها قصد نسل‌کشی دارند؛ زنان و کودکان را می‌کشند و حتی درختان هم از خشونتشان در امان نیستند. این سرزمین باید از حضورشان پاک شود. ما، غیرنظامیان و مبارزان، شانه‌به‌شانه در برابر این تجاوز ایستاده‌ایم و از سرزمینمان دفاع خواهیم کرد.»

شادیه احمد از جامعه جهانی و سازمان‌های حقوق بشری خواست تا برای توقف حملات دولت ترکیه علیه غیرنظامیان آنها را تحت فشار قراردهند. او هشدار داد: «دنیا باید بداند که حمله به سد، فاجعه‌ای بزرگ خواهد بود که مردم منطقه را در خطر غرق شدن قرار می‌دهد. این حملات باید هرچه زودتر متوقف شود.»

او در پایان گفت: «ترکیه هیچ احترامی برای قوانین بین‌المللی و حقوق بشر قائل نیست. هواپیماهای آن‌ها پیوسته در آسمان ما می‌چرخند و توپخانه‌های‌شان بی‌وقفه غیرنظامیان بی‌دفاع را هدف می‌گیرد. با این‌حال، حتی خون‌هایی که بر زمین ریخته شد و زخمیانی که در مسیر سد تشرین بر جا ماندند، ما را متوقف نمی‌کند. این راه را تا پایان ادامه می‌دهیم و از سرزمین‌مان دست نمی‌کشیم؛ چرا که این خاک، ریشه و جان ماست.»

شمسه سیلمان که از آوارگان راس‌العین (سری‌کانی) به کاروان پیوسته بود، گفت: «ما برای تحقق صلح آمده‌ایم. اما آن‌ها به‌دنبال اشغال بیشتر سرزمین‌های ما هستند. فرزندان‌مان در برابر چشمان‌مان کشته می‌شوند.»

او درباره حمله پهپادهای دولت ترکیه به کاروان گفت: «پس از این‌که مورد هدف قرار گرفتیم، با روسری‌ام زخم یکی از مجروحان را بستم. از جامعه جهانی می‌خواهیم این واقعیت را ببینند. چرا وقتی پای مسئله کورد به میان می‌آید، جهان نابینا می‌شود؟»

شمسه ادامه داد: «چرا ما را هدف قرار می‌دهند؟ ما غیرنظامیان بی‌سلاح هستیم. نه برای جنگ، بلکه برای صلح آمده‌ایم. ما، به‌عنوان مادران، هرگز این زمین را ترک نخواهیم کرد و تا آخرین نفس به مبارزه ادامه می‌دهیم  واز هواپیماهای دولت ترکیه نمی‌ترسیم.»

او در مورد کمک به زخمی‌ها گفت: «وقتی چهار نفر زخمی شدند ـ دو زن و دو مرد ـ با روسری‌ام زخم یکی از آن‌ها را بستم. نتوانستم چهره‌های‌شان را بشناسم. وقتی ما را می‌کشند، جامعه جهانی کجاست؟»

شمسه در پایان سخنانش تأکید کرد: «ما پرچم‌های سفید برافراشتیم تا صلح را طلب کنیم. ما تنها خواهان صلح و زندگی در سرزمین خود هستیم. حتی اگر هیچ‌کدام از ما زنده نمانیم، کودکان‌مان مسیر مبارزه را ادامه خواهند داد.»

پس از حمله پهپادهای دولت ترکیه به کاروان، زخمی‌ها به بیمارستان کوبانی در منطقه فرات منتقل شدند. در میان زخمی‌ها نام چکدار صالح و آواز علی، دو خبرنگار، و تعدادی از غیرنظامیان دیده می‌شود؛ از جمله مصطفی محمود یوسف، عارف علی احمد، فیحاء علی، آلدار عبدالعزیز ابراهیم، محمد عثمان دابان، دلیل عبدالله محمد (۱۸ ساله)، فتح عاقل، نجب برکل، محمد حسن شاهین و محمد بکو (۱۶ ساله).