مرکز خبر- براساس گزارش منتشر شدە توسط دیدبان آزار، آذر ماه سال جاری جمعی از زنان زندانی در زندان لاکان رشت از جمله «زهره دادرس، زهرا دادرس، فروغ سمیع‌نیا، شریفه محمدی، آزاده چاوشیان و شیوا شاه‌سیاه (از فعالان حقوق زنان در گیلان)»، یک نشست صمیمانه به مناسبت ۲۵ نوامبر، «روز جهانی منع خشونت علیه زنان» تشکیل دادەاند.

گفتنی است که این زنان با بازگو کردن تجربیاتشان مرز بین جرایم سیاسی و غیر سیاسی را برداشته و هم‌صدا و هم‌رای از انواع خشونت علیه زنان سخن گفتند.

این زنان در زندان لاکان رشت نشست خود را با سرود دسته جمعی «جوانه می‌زنم» آغاز کردند.

شریفه محمدی، زندانی سیاسی محبوس در زندان لاکان رشت، ضمن گرامی‌داشت ۲۵ نوامبر و نیز ادای احترام به کشته‌شدگان قتل‌های زنجیره‌ای آذرماه ۱۳۷۷، مختصری از تاریخچه ۲۵ نوامبر طی یک سخنرانی گفته است: «این روز در سراسر جهان از جمله ایران، به‌عنوان روزهای نارنجی و تلاش در راستای محو خشونت علیه زنان شناخته می‌شود. زنان به‌عنوان نیمی از جامعه، علاوه بر مورد خشونت قرارگرفتن در محیط خانه، به‌عنوان بخشی از نیروی کار نیز در کنار هم‌طبقه‌ای‌های خود مورد استثمار قرار می‌گیرند. گزارش سازمان ملل در زمینه زن‌کشی، به‌عنوان فجیع‌ترین نوع خشونت در محیط خانه، یادآور این واقعیت تلخ است که «خانه خطرناک‌ترین مکان برای زنان است. همچنین زنان به دلیل زن‌بودن به‌عنوان نیروی کار ارزان، در معرض تبعیض و خشونت مضاعف می‌باشند‌.»

در این نشست همچنین زهرا دادرس طی سخنرانی خود زنان حاضر در نشست را نمونه خوبی برای طرح انواع خشونت و ارزیابی وضعیت خشونت علیه زنان خواند.

زهره دادرس نیز به نوبه خود با بیان تعریفی مختصر از خشونت مبتنی بر جنسیت و انواع کلامی، عاطفی، فیزیکی، اقتصادی، جنسی و سیاسی آن در محل زندگی، محیط کار و فضای عمومی، از تبعیض‌های قانونی، طبقاتی، اعتقادی(مذهبی)، مبتنی بر حاشیه/مرکزگرایی، سن و ... در ایران و ماهیت خشونت‌آفرین آنان در جامعه امروز سخن گفت، که باعث گفت و گویی همدلانه میان شرکت‌کنندگان شد.

همچنین شیوا شاه‌سیاه در مورد نقش خشونت‌های اعمال شده بر زنان خصوصا خشونت‌های اجتماعی را در ارتکاب به انواع جرم‌هایی که در زندان به این زنان نسبت داده می‌شود شخن گفت و با تاکید بر این‌که این جرایم را مختص به زنان می‌داند اعلام کرد: «این جرائم درواقع راه‌حل زنان برای نجات خود از اتیصال ناشی از چرخه‌های بی‌پایان انواع خشونت روانی و فیزیکی و کار عاطفی مضاعف زنان، وظیفه ناگفته و پنهان آن‌ها در انواع مناسبات خانوادگی، دوستی و دیگر روابط اجتماعی مستعد انواع آسیب‌ها بر جسم و روان آنان است.»

فروغ سمیعی نیا نیز با اشاره به تجربه‌اش از طلاق در ایران گفت: «زندگی زن مطلقه در ایران سخت همراه با تجربه‌های متعدد از اعمال خشونت است.»

وی همچنین با اشاره به اهمیت روایت‌کردن‌ها و شکستن سکوت، و همچنین تشکیل حلقه‌های حمایتی فارغ از قضاوت در اطراف زنان آسیب‌دیده گفت:«در فقدان مراکز و نهادهای حمایتی استاندارد و با وجود قانونی که خشونت علیه زنان در هیچ بند و تبصره‌ای از آن به رسمیت شناخته نشده است، این حلقه‌های امن و حمایتی، کمک بزرگی برای زنان است و می‌تواند نجات‌بخش باشد.»

لازم به ذکر است که آزاده چاوشیان نیز با اشاره به گزارش‌ها از موارد متعدد اعمال خشونت توسط افرادی که در رسانه و جمع‌های گوناگون، سنگ دفاع از حقوق زنان را به سینه می‌زنند اعلام کرد: «این نمونه‌ها را می‌توان شواهدی برای ضرورت و نیاز به تلاش جدی برای مسئله‌مند کردن خشونت علیه زنان در تمامی طبقات اجتماعی و اقتصادی معرفی کرد.»

شایان ذکر است که در پایان این نشست، فروغ سمیع‌نیا با اشاره به تلاش هرساله خود و فعالان حقوق زنان برای گرامیداشت روز منع خشونت علیه زنان در رسانه، گفت: «امسال بیش از پنج ماه است که ما در کنار زندانیان عمومی استانمان زندگی می‌کنیم. حالا رفقای‌مان قربانی خشونت عریان از سوی حکومت، جامعه و ... هستند. امسال ما صدها روایت داریم؛ روایت‌هایی از رفقای در زندان، زندانی که هر روز در آن به‌واسطه زن‌بودنمان تحقیر می‌شویم.»

وی همچنین با اشاره به خشونت‌های وارده بر زنان زندان لاکان در خانه، جامعه و زندان افزود:«ما عمیقا معنای تلاش برای منع خشونت علیه زنان را دوباره و با تمام وجود درک کرده‌ایم و بر پیمان خود برای محو تمامی اشکال این خشونت‌ها ایستاده‌ایم و هم‌رائ با یکدیگر هستیم.»  

لازم به ذکر است که نشست زنان با خواندن شعر «دختران دشت» توسط شریفه محمدی و آوازخوانی آزاده چاوشیان به پایان رسید.