مرکز خبر- روز شنبه ١٩ شهریورماه، سپیده قلیان، فعال مدنی و زندانی سیاسی پیشین با انتشار یک متن در حساب کاربری خود در اینستاگرام به نگرانی همبندی‌های پخشان عزیزی پس از انتقال این زندانی سیاسی محکوم به اعدام به زندان اوین و استرس زنان زندانی سیاسی همبند وی از اینکه این زندانی برای اجرای حکم اعدام به جای دیگری منتقل شود اشاره کرد.

سپیده قلیان نوشت: در حال حاضر دو زندانی به نام‌های پخشان عزیزی و وریشه مرادی در انتظار اجرای حکم اعدام هستند. حکم اعدام پخشان عزیزی تاکنون سه بار تأیید شده و این بدان معناست که هر لحظه ممکن است برای اجرای حکم فراخوانده شود.

سپیده قلیان در روایت خود از وضعیت روحی دشوار هم‌بندی‌های پخشان عزیزی در روز گذشته گفته است: «دیروز بچه‌ها برای پخشان استرس زیادی کشیدند که نکند او را برای اجرای حکم جدا کنند. آنیشا، فریبا جون، مهناز، گلاره، زهره و بقیه هم‌بندی‌ها روز بسیار سختی را گذراندند، به‌ویژه وقتی به آن‌ها گفتند باید پنج‌تا پنج‌تا بروند.»

او افزوده است که این تجربه یکی از سخت‌ترین روزهای زندان برای هم‌بندی‌های پخشان بوده و لحظه‌به‌لحظه با اضطراب و ترس سپری شده است.

سپیده قلیان هدف از این روایت را نشان دادن «تأثیرات هولناک مراحل صدور و اجرای حکم اعدام بر فرد محکوم، اطرافیان و خانواده او» دانسته و نوشت: «وقتی خبر رسید که پخشان را جدا نکرده‌اند و همه سالم‌اند، همه نگران خانواده پخشان بودیم که حالا چه رنجی می‌کشند. خشونتی که اعدام بر ما تحمیل می‌کند بی‌حد و مرز است.»

این زندانی سیاسی پیشین در پایان تأکید کرده است که شاید اکنون زمان آن باشد تا «دقیق‌تر و بیشتر درباره خشونت اعدام» صحبت شود.

محمد محمدمرادی، روزنامه‌نگار و فعال مدنی نیز در واکنش به گفته‌های سپیده قلیان نوشت: در سطرهای سپیده، چیزی فراتر از روایت زندان حضور دارد. رد لرزشی که از مرگ می‌گذرد و در زبان ما ته‌نشین می‌شود. جمهوری اسلامی نه فقط می‌کشد، بلکه از ترسِ از مرگ، معنا می‌سازد. این همان ساختار مرگ‌محور است، جایی که اعدام فقط حذف تن نیست، بلکه بازتولید قدرت از دل نابودی است. در لحظه‌ای که بدن پخشان میان «بودن» و «نبودن» معلق می‌ماند، رژیم از این تعلیق تغذیه می‌کند؛ از لرزش سپیده، از اشک هم‌بندان، از اضطرابی که به روان جمعی تک به تک ما نشت می‌کند. از انقیاد ما. اعدام سازوکار انقیاد است.