ایرن ژولیو – کوری، متولد سپتامبر ۱۸۹۷، فیزیک دان و شیمی دان فرانسوی است.

وی در پاریس به دنیا آمد و مادرش ماری کوری و پدرش پیر کوری هر دو فیزیک دان برجسته‌ای بودند.

ایرن تلاش کرد راه مادر خود را ادامه دهد و درباره موضوع نوظهور رادیو اکتیویته تحقیق کرد. ایرن در جریان تحقیقات خود دریافت که رادیواکتیو را می توان به صورت مصنوعی هم تولید کرد.

در سال ۱۹۳۴ ایرن و همسرش توسط پرتو آلفا، آلومینیوم را بمباران کردند و نشان دادند با این عمل هستهٔ آلومینیوم با انتشار یک نوترون به هستهٔ فسفر تبدیل می شود، ولی فسفر به دست آمده رادیواکتیو بود و به انتشار پوزیترون ادامه می داد. آن ها در واقع رادیواکتیویته مصنوعی را کشف کرده بودند.

همین موضوع بود که در سال ١٩٣۵ جایزه نوبل شیمی را برایش به ارمغان آورد. کارهای ایرن در زمینه ایزوتوپ‌های رادیو اکتیو، پایه‌های تحقیقات زیست پزشکی و درمان سرطان امروزی را بنا کرد.

وی همچنین در سال ١٩٣۶، به عنوان نخستین زن، به کابینه‌ی فرانسه راه یافت.

در سال ۱۹۴۶ زوج ژولیو – کوری برنامهٔ تشکیل مرکز انرژی اتمی را ارئه نمودند و دو سال بعد نخستین پیل اتمی فرانسه را به راه انداختند.

ایرن ژولیو کوری در ۱۷ مارس ۱۹۵۶ بر اثر سرطان خون که به دلیل مجاورت با پرتوهای رادیواکتیو به آن مبتلا شده بود در پاریس درگذشت.