مرکز خبر - در زندان عادل آباد شیراز، روز شنبه ۲۸ خرداد، مثل دیگر شنبه‌های بهار۱۳۶۲، روز ملاقات زندانیان زن بود. ‏خانواده‌های بهائی مثل هر شنبه برای ملاقات رفتند، بی‌خبر از این که آخرین ملاقات است. "کسی باور نمی‌کرد ‏اعدامشان کنند! همه فکر می‌کردند چند ماهی زندانی هستند و بعد آزاد می‌شوند."
 

‏"جرم" این زنان این بود که در آموزش اخلاق و تعلیمات دینی بهائی به کودکان خانواده‌های بهائی ‏مشارکت داشتند و البته به آنها اتهام جاسوسی زده شده بود، اما کافی بود آنها دست از عقیده‌ی خود بردارند و اسلام ‏بیاورند تا همه‌ی "جرم‌"‌های آنان پاک شود! روی کارت ملاقات زندان که به خانواده‌های آنان داده شده بود، نوشته ‏بود "اتهام: بهائیت" یا "اتهام: ب". برخی از بهائیان زیر فشار و به زور مجبور شدند بگویند که مسلمان شده‌اند، و ‏همه‌ی اتهام‌ها و "جرم”"های آنان ناپدید شد.‏
 

دستگیری بهائیان شیراز در سال ۱۳۶۱ در طول دو یورش به تعدادی از خانه‌های بهائیان انجام گرفت. برخی از این ‏زنان در حوالی اول آبان ۶۱ و برخی دیگر در روز  ۸ آذر ۱۳۶۱ دستگیر شدند. 

 

اسامی‌ اعدام‌شدگان:‌

۱. مونا محمود‌نژاد ۱۷ ساله

۲. طاهره ارجمندی، ۳۰ ساله، پرستار

۳. اختر ثابت ۲۵ ساله، پرستار

۴. رویا اشراقی، ۲۳ ساله، دانشجوی اخراجی دامپزشکی

۵. شیرین دالوند، ۲۶ ساله، فارغ‌التحصیل جامعه‌شناسی

۶. مهشید نیرومند، ۲۸ ساله، فارغ‌التحصیل فیزیک

۷. سیمین صابری، ۲۵ ساله، کارمند شرکت کشاورزی مرودشت

۸. عزت جانمی، ۵۸ساله

۹. نصرت غفرانی، ۴۶ ساله ( فرزند ۲۸ ساله‌ی وی با نام بهرام یلدایی دو روز قبل از مادر، اعدام شده بود )

۱۰. زرین مقیمی، ۲۹ ساله، فارغ‌التحصیل ادبیات انگلیسی

 

این در حالیست که نظام جمهوری اسلامی ایران هنوز هم شهروندان ایرانی با مذهب بهایی را به جرم مذهب و عقیده‌شان دستگیر و زندانی کرده و ده‌ها زندانی بهایی امروزه در زندان‌های ایران بسر می‌برند.