سیلفا الابراهیم

منبج - پرورش حیوانات نقش مهمی در خودکفایی زنان روستایی ایفا می‌کند و همزمان، پیوند میان زنان و طبیعت را تقویت می‌بخشد.

رابطه میان زنان و پرورش حیوانات، که ریشه در آغاز تاریخ بشر دارد، یک رابطه دوجانبه است. از طریق این فعالیت، زنان با طبیعت ارتباط نزدیکی برقرار کرده و در تحقق خودکفایی خود و تامین نیازهای خانواده از طریق محصولات دامی موثر واقع شده‌اند. در واقع، هیچ خانه‌ای در روستاها بدون حضور دام یا طیور نمی‌باشد.

سعده الجاسم، زنی در دهه چهارم زندگی خود از روستای المستریحه در منبج، واقع در شمال شرق سوریه، مانند سایر همتایان روستایی خود به پرورش گاو و مرغ مشغول است و این فعالیت را جزئی از زندگی روستایی خود می‌داند. او در این باره می‌گوید: «از کودکی به همراه مادرم که دامدار بود، به پرورش حیوانات پرداخته‌ام و تجربه زیادی در مراقبت از آنها کسب کرده‌ام، زیرا نگهداری از حیوانات کاری نیست که هر کسی بتواند آن را انجام دهد، برخی افراد حتی از نزدیک شدن به حیوانات هراس دارند.»

در خصوص فرآورده‌های حاصل از دام‌پروری، وی دامدار اظهار داشت: «ما از شیر گاو، لبنیات و پنیرهایی که نیاز روزانه خود را تأمین می‌کنیم، تولید می‌نماییم و مابقی را به فروش می‌رسانیم. علاوه بر این، فضولات حیوانات را به عنوان جایگزین هیزم و سوخت برای گرمایش استفاده می‌کنیم. در فصل تابستان، علف‌ها و گیاهان مورد نیاز گاوها را به آغل می‌آوریم و در زمستان به آنها علوفه و کاه می‌دهیم.» او همچنین بر این نکته تأکید کرد که «پرورش حیوانات نقش مهمی در تقویت ارتباط انسان با طبیعت دارد. من به طبیعت و زندگی روستایی عادت کرده‌ام و نمی‌توانم در شهر زندگی کنم. پرورش حیوانات ضرری ندارد و در عوض، حیوانات در قبال مراقبت و توجهی که از انسان دریافت می‌کنند، چیزهای ارزشمندی را به ما ارائه می‌دهند».

در زمینه پرورش طیور، دامدار می‌گوید: «از طیور تخم‌مرغ به دست می‌آوریم و در مواقعی که مهمان داریم، گوشت خروس را به عنوان یک غذای لوکس تهیه و ارائه می‌دهیم.» وی همچنین افزود: «در حال حاضر، در حال آموزش دخترم برای فهم چگونگی رفتار با حیوانات و متدهای پرورش آنها هستم، زیرا دانستن این مطالب برای زندگی در روستا برای او ضروری است.»

فاطمه عونات، که در دهه سوم زندگی خود است و در همان روستا زندگی می‌کند، از کودکی مانند سعده جاسم به پرورش دام مشغول بوده است. او می‌گوید: «پرورش دام از کودکی بخشی از آموزه‌های زنان روستایی است. اهالی روستا بدون پرورش حیوانات نمی‌توانند زندگی روزمره خود را ادامه دهند، زیرا این فعالیت به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روستایی تبدیل شده است.» فاطمه تأکید می‌کند که این کار منبع خودکفایی آنها از لبنیات، پنیر و درآمد مالی است. او در حال حاضر بیش از ۹ رأس گوسفند و ۲ رأس گاو دارد و با فروش محصولات حاصل از آنها، علوفه مورد نیاز دام‌های خود را تأمین می‌کند.»

وی درباره تفاوت‌های بین پرورش گاو و گوسفند توضیح می‌دهد: «گاوها را می‌توان در خانه نگهداری کرد، در حالی که گوسفندان برای تغذیه به مراتع پر از علف و گیاه نیاز دارند. اگر تعداد گوسفندان زیاد باشد، بیش از یک نفر برای مراقبت از آنها لازم است.» وی افزود: «تفاوت دیگر در محصولات آنهاست. محصولات گوسفند از نظر کیفیت برتر و تقاضا و قیمت بالاتری نسبت به گاو دارد. همچنین، از پشم گوسفند می‌توان در تولید قالی و فرش استفاده کرد که این امر به کسب درآمد سالیانه کمک می‌کند.»