مرکز خبر- بە گزارش خبرگزاری زن، سهیلا حجاب زندانی سیاسی و از مخالفان حجاب اجباری کە در حال حاضر محکومیت خود را در بند زنان کانون اصلاح و تربیت کرماشان می‌گذراند، در واکنش بە فشارها، بدرفتاری‌ها و شکنجه‌ی روحی و جسمی توسط مسئولان زندان نامەای نوشتە و گفتە است:«فریاد دادخواهی بر می‌آورم».

سهیلا حجاب در نامه‌ای خطاب به ابراهیم رئیسی و رئیس سابق قوه‌ی قضائیه نوشتە است: «آنطور که با من در زندان‌ها رفتار می‌کنند، در جنگ ایران و عراق با اسرای ایرانی برخورد نشد، از بس توسط عوامل شما در زمان‌های مختلف به دلایل واهی مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌ام که دیگر جانی در تنم نمانده است، مرا به زندان‌هایی می‌فرستید که کوچکترین احترامی را برای حقوق یک زندانی سیاسی قائل نیستند.

فریاد دادخواهی بر می‌آورم که مدام شکنجه‌ی جسمی و روحی می‌شوم، مدام پرونده‌سازی برایم در جریان است، مدام از این زندان به زندانی دیگر، از بازداشتگاهی به بازداشتگاهی دیگر و از این انفرادی به انفرادی دیگر جابجا می‌شوم؛ مورد اهانت و ضرب و شتم قرار می‌گیرم و تهدید به پرونده سازی می‌شوم.

مدعیان دین و دیانت، در این روزها و شب‌ها قرآن بر سر می‌گیرند و طلب عفو و بخشش به درگاه خدا می‌کنند، از کدام بخشش سخن می‌گویید؟ وقتی ظالمانه‌ترین رفتارها را در حق فرزندان این سرزمین روا می‌دارید، من یکی از آنان هستم؛ فرزند کوچک ملت بزرگ ایران که هرگز شما را نخواهد بخشید.

آقای رئیسی! سخنان شما و بسیاری از مسئولین را در رسانه‌ی ملی شنیدم، به راستی با چه اعتماد به نفسی چشم در چشم مردم از بخشش صحبت می‌کنید؟ من و بسیار کسان دیگر را بارها و بارها در زمان‌های مختلف و به خاطر جرم مرتکب نشده در شعبات مختلف محاکمه کردید، در جوانی زندان‌های سراسر کشور را زندان گردی می‌کنم، بازداشتگاه‌ها و انفرادی‌های مختلف و طولانی.

از بس توسط عوامل شما در زمان‌های مختلف به دلایل واهی مورد ضرب و شتم قرار گرفته ام که دیگر جانی در تنم نمانده، مرا به زندان‌هایی می‌فرستید که کوچک‌ترین احترامی را برای حقوق یک زندانی سیاسی قائل نیستند.

من از تمام فعالان حقوق بشر در جای جای دنیا فریاد دادخواهی بر می‌آورم که جای ضرب و شتم، کبودی‌های قسمت‌های مختلف در بدنم درد می‌کند، جای موهای کنده شده از سرم نه یک بار بلکه بارها روی آسفالت خیابان این بار از طبقه‌ی دوم زندان و کشیده شدنم از روی بیست پله و حیات و انفرادی؛ در حالی که در اعتصاب غذا بودم و روزها و هفته‌ها بدنم در ضعف بسیار قرار داشت؛ هنوز خون زیر پوستم بەخاطر فشار زیاد دستبند و پابند ذوق ذوق می کند، از اسپری فلفل گرفته تا گاز اشک‌آور.

یک هفته تلفن بند زنان زندان را بە خاطر عدم انعکاس وضعیت جسمی من به بیرون قطع کردید و بعد برای شکستن اعتصاب غذای من به خشونت، ضرب و شتم و هتک حرمت، انتقال به سلول انفرادی، ممانعت از ملاقات و تماس با خانواده، احضار به دادگاه و تهدید به پرونده سازی متوسل شدید.

همان علی که برایش شب زنده داری می‌کنید حاکمان را به رعایت عدالت دعوت می‌کرد، همان حسینی که در این شب‌ها واسطه‌اش می‌کنید که خداوند از گناهانتان بگذرد، می‌گوید «دین اگر ندارید لااقل آزاد مرد باشید»، فریاد دادخواهی بر می‌آورم؛ از آنهایی که برای انسانیت می‌جنگند نه برای من سهیلا حجاب.»

سهیلا حجاب که از سوم خرداد ۱۳۹۹ برای گذراندن دوره‌ی محکومیت خود به زندان منتقل شده است، روز ۱۷ دی سال گذشتە از زندان سنە به کانون اصلاح و تربیت کرماشان منتقل شد. این فعال مدنی و سیاسی پیشتر نیز بە شیوەای خشونت‌آمیز از زندان قرچک ورامین به زندان سنە تبعید شده بود.

وی اوایل اسفند سال گذشتە به‌دلیل وخامت وضعیت جسمی در پی ابتلا به بیماری کرونا در زندان و عدم رسیدگی و دسترسی به مراقبت‌‌های پزشکی، به بیمارستانی خارج از زندان اعزام شد. سهیلا حجاب بە اتهام‌ «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی»، «تشویش اذهان عمومی به قصد آشوب» و «تشکیل گروه غیرقانونی» توسط شعبه‌ی ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ۱۸ سال حبس محکوم شده است که پنج سال آن به عنوان اشد مجازات قابل اجرا است.