تصمیم جنجالی تفکیک مردان و زنان در بیمارستان المواساة دمشق
فعالان حوزه اجتماعی و بهداشتی، به تصمیم تفکیک جنسیتی اعتراض کرده و آن را بازتابی از درک ناقص از ماهیت کار پزشکی می‌دانند و همچنین این تصمیم را به دور از توجه به مسائلی که موسسات بهداشتی با آن مواجه هستند، عنوان کردند.
راما خلف
دمشق- در گامی که بحث‌های زیادی را در میان محافل سوریه به همراه داشت، تصمیمی برای تفکیک مردان از زنان در بیمارستان المواساة در پایتخت دمشق صادر شد، اقدامی که بسیاری آن را گامی به عقب در محیطی دانسته‌اند که قرار بود در درجه اول حرفه‌ای باشد.
تصمیمی ناعادلانه و غیرمنطقی
تسنیم قادری، فعال حوزه مدنی، نارضایتی خود را از این تصمیم ابراز کرده و گفت: تصمیمی که برای تفکیک مردان از زنان در بیمارستان المواساة صادر شده، ناعادلانه است و در این شرایط از منطق دور است، در واقع این اولویت ما در این شرایط نیست.
وی تأکید کرد که تفکیک راه‌حل پایان دادن به آزار جنسی یا هرگونه تخلفات رفتاری نیست، بلکه با اجرای قوانین و مجازات‌های واضح این معضل پایان می‌یابد. «ایده تفکیک، ایده‌ای است که زمان آن گذشته و باید بر آگاهی اجتماعی کار کنیم که این بسیار مهم‌تر از مشغول شدن به تفکیک جنسیت است».
حرفه قابل تقسیم نیست
از سوی دیگر، بتول سرحان، جوانی که این تصمیم را غیر عملی و مضر به روند کار پزشکی می‌داند، گفت: من با این تصمیم مخالفم، فرض کنیم که تنها یک پزشک مرد و یک پزشک زن در شیفت حضور دارند، پس چگونه هماهنگی برای بیماران انجام خواهد شد؟
وی اشاره کرد که حرفه پزشکی قابل تفکیک یا انزوا نیست، زیرا آنها در محیطی کار می‌کنند که به هماهنگی و همکاری بین تیم‌های پزشکی وابسته است. پزشکی حرفه‌ای است که همه برای بیمار کمک می‌کنند و این مسئله با زندگی انسان مرتبط است. وی افزود که چنین تصمیماتی با الزامات کار پزشکی مدرن سازگار نیست و در اکثر کشورهای جهان اجرا نمی‌شود، جایی که کارآیی اولین عامل است نه جنسیت.
بین استانداردهای حرفه‌ای و محدودیت‌های اجتماعی
بین مواضع مخالف و انتقادهای گسترده، این سوال مطرح می‌شود که آیا تفکیک جنسیتی به عنوان راه‌حلی برای نبود فرهنگ احترام به دیگری تبدیل شده است؟ آیا این سیاست‌ها ناشی از ضعف در مدیریت موسسات است یا تلاشی برای تقویت ارزش‌هایی است که با زمینه‌های حرفه‌ای یا اجتماعی سازگار نیستند؟ این تصمیم دروازه‌ای را برای بحث عمیق‌تر در مورد نقشی که از نهادهای رسمی در حمایت از محیط حرفه‌ای و بهداشتی مبتنی بر کارآیی و مسئولیت انتظار می‌رود، نه بر تحمیل و حذف، باز می‌کند. در حالی که واکنش‌ها به این تصمیم ادامه دارد، امید هنوز به آگاهی خود جامعه پزشکی است که نمی‌خواهد مسائل خود را به تصمیمات سطحی محدود کند که به عمق مشکلات نمی‌پردازند و به کارکنان آن عدالت نمی‌دهند.