فرمان طالبان؛ حذف صدای زنان از رسانه‌های غور
طالبان با صدور فرمان‌های تازه در ولایت غور، حضور خبرنگاران زن را در رسانه‌ها ممنوع کرده‌اند، زیرا معتقدند صدای آنان باعث تحریک افرادشان می‌شود.
بهاران لهیب
غور- فرمان‌های طالبان هر روز در برابر زنان افغان صادر می‌شود. در همین تازه‌گی‌ها، برای خبرنگاران زن در ولایت غور اعلام کردند که دیگر در رسانه‌ها حضور پیدا نکنند چون باعث تحریک افرادشان می‌شوند. زنان این نوع فرمان‌ها را به تمسخر می‌گیرند و می‌گویند: «چون افکار طالبی، زنان را فقط وسیله شهوت می‌داند، چنین فرمان‌هایی در عصر تکنولوژی فقط مسخره کردن خودشان است و کار دیگری نیست.»
اما باید گفت که حاکمیت طالبان و صدور چنین فرمان‌هایی، که هدف آن حذف زنان از اجتماع است، افغانستان را به قهقرا می‌کشاند؛ زیرا مردم، به خصوص زنان افغانستان، ده سال حاکمیت جهادی‌ها و طالبان را تجربه کرده‌اند در آن دوران، تمام دغدغه و اولویت آنان پوشش، تحصیل، کار و حضور زنان در جامعه بود. این شرایط در بیست سال گذشته نیز، در کنار دولت فاسد و دست‌نشانده، با ضربات ناشی از افکار بنیادگرا و مردسالار همراه بوده است.
در سه سال گذشته، تمام زنان قربانی مستقیم حاکمیت زن‌ستیزانه و قرون‌وسطایی طالبان بوده‌اند. قشر خبرنگاران نیز از این وضعیت در امان نبوده‌اند. طالبان، با فرمان‌های خنده‌آور دیگری، در بسیاری از ولایات اجازه نشر تصویر را نمی‌دهند و مانع فعالیت رسانه‌های تصویری شده‌اند.
براساس فرمان تازه طالبان برای خبرنگاران زن در غور، با نفیسه نور، یکی از خبرنگاران آن ولایت، مصاحبه‌ای انجام دادیم. وی گفت: «وقتی طالبی را در کنار جاده می‌بینم، باورم نمی‌شود که اینان بر ما حاکمیت دارند و بنا به سلیقه خود و بادارانشان برای ما زنان تعیین سرنوشت می‌کنند.»
نفیسه ادامه داد: «ما زنان افغانستان، چهره واقعی بنیادگرایان، اعم از طالب، جهادی، داعش و القاعده را با پوست و استخوان لمس کرده‌ایم. می‌بینیم که چگونه تلاش می‌کنند برای پیاده‌سازی خواسته‌های سیاسی دولت‌های مداخله‌گر، فرمان‌هایی برای ما زنان صادر کنند و ما را به اسارت خانگی بکشانند.»
پس از سکوتی طولانی، افزود: «مگر در دور اول حاکمیت طالبان، شرایط زنان بهتر از این بود؟ نه! همه زنان، از جمله خودم، از تحصیل بازماندند. نسلی بی‌سواد، با افکاری به‌شدت مردسالار، به جامعه تحویل داده شد، و دولت فاسد بیست سال گذشته نیز طالبان و جهادی‌ها را در آغوش گرفت، آنان را نوازش کرد و بر ما حاکم نمود.»
نفیسه در پایان گفت: «ما زنان افغان باید متحد شویم، مبارزه و همبستگی زنان سایر کشورها را سرمشق قرار دهیم و به سرنگونی دولت طالبان فکر کنیم. در غیر این صورت، روزگارمان بهتر از این نخواهد شد.»