HENAN HERÊT

Mexrib – Bi hewesa zarokane û çavê tûj ê pisporekî ku dizane çawa hûrguliyên herî xweşik û nazik bigire, bi riya lensa kameraya xwe wêneyên mezinahî û bedewiya herî bilind, şopên jiyana çûkan û awayên jiyana wan li perestgehên xwezayî û seyrangehan vediguhezîne. Her çûkek xwedî razên xwe ye ku Saîda Bouna wan digire û vediguherîne tabloyên ku hestiyariyek hunerî ya jinane û bilind îfade dikin, bilindbûna çêja mirovan û bedewiya xwezayê aşkera dikin.

Wênekêşî rêwîtiyek keşifkirina xwezayê ye

Wênekêş Saîda Bouna di sala 2019'an de bi awayekî profesyonel beşdarî wênekêşiya jiyana kovî bû. Saîda dibêje ku "Têkiliya min bi wênekêşiyê re berî salan dest pê kir. Min kameraya xwe ya yekem di sala 2004'an de bi dest xist. Bi gelemperî min ji wênekêşiyê hez dikir. Wênekêşek jiyana kovî, nikare qonaxên berê yên hunera wênekêşiyê ji dest bide. Ji ber ku pêwîst e ezmûn û teknîk hebin. Divê berî ku biçin deverên parastî û jîngehên xwezayî da ku bi riya goşeyên wênekêşiyê li afirîdên zindî bigerin, werin fêrkirin."

'Wênekêşî rêwîtiyek giyanî û lêgerînê ye'

Wênekêşiya jiyana kovî wek "girtina wêneyên lawiran û çûkan di jîngehên wan ên xwezayî de, şopandina tevgerên wan ên têkildarî lêgerîna çavkaniyên xwarinê, hevjînkirin, lênêrîna zarokên wan û awayên din ên jiyanê" tê pênasekirin.

Saîda Bouna da zanîn ku ev yek hewce dike ku meriv ji wan dûr bisekine û ji nêz ve wan bişopîne da ku hûrguliyên jiyana wan bigre, ku di encamê de wêneyên mîna jiyanê çêdibin. Ew mîna kêliyên balsamkirinê û cemidandina wan di demê de li gorî xalek nêrînê ya taybetî ye, ku ev yek şêwaza wênekêş ji yên din cuda dike. Saîda destnîşan kir ku ji bilî wênekêşî ew şêweyeke hunerî bi serê xwe ye û wiha vegot: “Wênekêşî wek rêwîtiyek giyanî û lêgerînî ye ku raz û şirîniya wê tenê ji hêla kesên ku kamerayekê hildigirin û ber bi çolê ve diçin da ku li zindiyan bigerin û hemû xetere û dijwariyên ku ew çêdikin tehemûl dikin, dikarin werin zanîn û tamkirin."

'Divê teknîkên wênekêşiyê pêşketî bin'

Saîda Bouna derbarê teknîkên wênekêşiyê de da zanîn ku divê kamerayeke profesyonel û bi kalîte bilind hebe û meriv bi zoomeke 3000 mm û jortir wêneyan bikşîne û wiha pê de çû: “Her wiha divê tu bi teknîkên wênekêşiya profesyonel û çawaniya kamuflajkirina xwe jî biznibî. Ji ber ku lawir nêzîkbûna xetereyê ji dûr ve hîs dikin."

'Parastina jîngeh û zindiyan berpirsyara wênekêşan e'

Saîda Bouna rêwîtiya xwe ya di kişandin û belgekirina jiyana kovî de wiha vedibêje: "Ez nikarim bê ku kamerayek hilgirim û çûkan li her deverê bişopînim bijîm. Ji bo min, bi saya vê rêwîtiyê ku min salên jiyana xwe lê derbas kirine, ew ne tenê heweseke ji bo wênekêşiyê bû, her wiha bûye rêwîtiyek ji bo qenckirin û fikirîna li ser razên gerdûnê yên li dora me jî. Jin bêtir bi xwezayê ve girêdayî ne, ku ev yek enerjiyê dide min. Di jiyanek ku bi rîtmek rûbirû lez dibe de, bi dengek bilind berdewam bikim. Tevî hemû zehmetiyên ku wênekêşvan dibînin jî bi îsrar im di vê qadê de dewam bikim. Em ne tenê wêneyên xweza û lawiran dikşînin, her wiha berpirsyariyeke mezin li ser me ye ku em jîngehê û mafê jiyanê yê van zindiyan biparêzin."

Afirîner û parêzvana jiyanê ne

Saîda Bouna wênekêşeke jiyana kovî bi taybetî di warê cil û berg û rêbazên kamuflajê de dişibîne nêçîrvanek û got: "Lê berovajî nêçîrvan, wênekêş afirînerê bedewî û jiyanê ye, mafê jiyanê yê zindiyan di hawîrdorek xwezayî ya bi ewle û saxlem de diparêze. Tiştên ku min bi wênekêşên din ên jiyana kovî yên jin re dike yek, hewesa ji bo wênekêşiyê û hesta berpirsyariyê ye. Ji ber ku ew di vî warî de eleqeyek hevpar parve dikin. Her yek ji wan destdan û perspektîfa xwe ya bêhempa tîne bo girtina hûrguliyên jiyana kovî."