مینا کشورکمال، فعال سیاسی، انقلابی، شاعر و از بنیانگذاران انجمن جمعیت انقلابی زنان افغانستان (راوا)، در ٢٧ فوریه ١٩۵٧میلادی در کابل به دنیا آمد.

در سال ١٩٧۶میلادی، به عنوان دانشجوی حقوق به دانشگاه کابل پذیرش شد و در آنجا به بخشی از یک اعتراض و جامعه فعال چپگرا تبدیل شد. او مانند بسیاری از رفقای بین‌المللی‌اش، در ساختارهای سازمانی پدرسالارانه که مبارزات طبقاتی در آن‌ها به‌عنوان امری طبیعی وجود داشت، مبارزه را آغاز کرد.

مینا و پنج دانشجوی دیگر، جهت مبارزه علیه نظام امپریالیسم که جامعه و زنان را دچار خسران نموده بود، سازمان «راوا» را راه اندازی کردند. «راوا» سال ١٩٧٧میلادی، زمانی که مینا تنها ٢٠ سال داشت، بە نخستین جنبش مستقل، جهت دفاع ازحقوق زنان در افغانستان تبدیل شد.

هدف راوا ایجاد یک جامعه دموکراتیک و تامین حقوق سیاسی و اجتماعی زنان بود. بدین ترتیب توانست زنان را سازماندهی سیاسی کند و سلاح‌هایی را در قالب قلم و کاغذ در اختیار آنها بگذارد.

مینا از سال ١٩٨١ سردبیر نشریه‌ی پیام زن (پیام زنان) شد. هدف از ایجاد نشریه، روزنه‌ای برای پیام مبارزاتی زنان علیه رنج وستم مضاعف بود که نیروهای امپریالیستی و نظام‌های مردسالاری بر جامعه زنان روا می‌نمودند.

فعالیت مینا در راستای به حاشیه رانده شدن سیاست‌های مبتنی بر تاریخ پیچیده نظام امپریالیسم، استعمار، سرمایه، طبقه و جنسیت بود. همچنین مبارزه با بنیادگرایی را اساس مبارزه‌اش قرار می‌داد.

مینا مبارز زن انقلابی، در ۴ فوریه ١٩٨٧ میلادی در کویته پاکستان مورد حمله ای سوء قصد قرار گرفت و جان خود را از دست داد.

مجله‌ی تایم در شماره فوق‌العاده‌ی ۱۳ نوامبر ۲۰۰۶ در میان «۶۰ قهرمان آسیایی»، به معرفی مینا کشورکمال پرداخته و نوشته است: مینا هرچند فقط ۳۰ سال داشت که به قتل رسید، اما او پیشتر بذر جنبش آزادی‌خواهانه‌ی زنان افغان را کاشته بود که بنیادش را نیروی دانش تشکیل می‌داد.