رفیف اسلیم

غزه- زندگی ورزشی در نوار غزه پس از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ به‌کلی دگرگون شد. تخریب گسترده باشگاه‌ها و سالن‌های ورزشی توسط نیروهای اسرائیلی، در کنار مشغولیت زنان به مسائلی دیگر که شرایط جنگی به آن‌ها تحمیل کرده بود، سبب شد که نشانه‌های ورزش در این منطقه محو شوند.

 

نقش پررنگ زنان در ورزش غزه
نیلی المصری، پژوهشگر ورزشی، تأکید دارد که پیش از جنگ، ورزش در تمامی ابعاد آن در غزه جریان داشت؛ از پیاده‌روی و دویدن گرفته تا والیبال، بسکتبال، بوکس، دوومیدانی و رقابت‌های ورزشی مختلف ازجمله لیگ‌های فوتبال، بیسبال و سافت‌بال. زنان نیز حضوری پررنگ و تأثیرگذار در این عرصه داشتند، نه‌تنها به‌عنوان ورزشکار، بلکه در مقام مربی و داورانی که بر مسابقات نظارت می‌کردند.

وی خاطرنشان می‌کند که برخلاف تصور رایج، زنان غزه خود را محدود به ورزش‌های خاصی نمی‌کردند و در تمامی رشته‌ها و مسابقات حضور داشتند و موفق به کسب مدال‌ها و جام‌های متعدد می‌شدند.

 

ویرانی باشگاه‌ها و سرکوب ورزش
نیلی المصری توضیح می‌دهد که از آغاز حملات، نیروهای اسرائیلی به‌طور سیستماتیک زیرساخت‌های ورزشی را نابود کردند. بیشتر باشگاه‌های ورزشی بمباران شدند و برخی، مانند باشگاه «الیرموک»، به مراکز بازداشت فلسطینیان تبدیل شدند. حتی خیابان کورنیش غزه نیز به‌طور کامل تخریب و به زمینی بایر و مملو از آوار تبدیل شد، که هزاران نفر را از امکان ورزش محروم کرد.

 

بازسازی ورزش؛ وابسته به سیاست و بازسازی شهری
به گفته نیلی المصری، بازگشت فعالیت‌های ورزشی در غزه به زمان زیادی نیاز دارد. ترمیم باشگاه‌ها، سالن‌ها و زمین‌های ورزشی تنها به‌عنوان یک اقدام فیزیکی مطرح نیست، بلکه روندی وابسته به وضعیت سیاسی و بازسازی سراسری نوار غزه است.

او پیش‌بینی می‌کند که زندگی ورزشی در غزه می‌تواند با تمرکز بر فعالیت‌های درمانی و حمایت‌های روانی احیا شود؛ از طریق برگزاری مسابقات کوچک و فردی که برخی جوانان، با تمیز کردن باشگاه‌های نیمه‌ویران، در تلاش برای آغاز آن هستند. همچنین، زنان نیز به دنبال سالن‌هایی هستند که از بمباران در امان مانده‌اند تا در آنجا دوباره به ورزش بپردازند.

 

عشق به ورزش؛ مقاومتی در برابر جنگ
نیلی المصری تأکید دارد که عشق مردم فلسطین به ورزش به‌قدری عمیق است که حتی جنگ نیز نتوانسته آن را متوقف کند. او به نمونه‌هایی از دخترانی اشاره می‌کند که در مراکز اسکان موقت، مسابقات ورزشی کوچک برگزار می‌کردند و حتی پس از اعلام آتش‌بس، شادی خود را با برگزاری یک مسابقه جشن گرفتند.

وی همچنین به نقش ورزش در تقویت اعتمادبه‌نفس زنان و افزایش توان جسمانی آن‌ها اشاره کرده و می‌گوید که در دوران جنگ و آوارگی، ورزشکاران بهتر از دیگران با چالش‌ها کنار آمدند. در شرایطی که زنان فلسطینی مجبور شده‌اند نقش‌های دوگانه‌ای را در خانواده و جامعه بر عهده بگیرند، ورزش می‌تواند به آن‌ها قدرت مضاعف ببخشد.

 

ورزشکارانی که جان باختند
در جریان حملات، نزدیک به ۶۰۰ ورزشکار جان خود را از دست دادند. در میان آن‌ها، چهره‌هایی مانند سوار المدهون و یاسمین دغماش، بازیکن بسکتبال با ویلچر که رؤیای حضور در رقابت‌های بین‌المللی را در سر داشت، قربانی این جنگ شدند. یاسمین دغماش تلاش می‌کرد نگاه جامعه را نسبت به ورزش زنان دارای معلولیت تغییر دهد، اما خود در جریان بمباران‌ها جان باخت.

 

امید به بازگشت ورزش
در پایان، نیلی المصری ابراز امیدواری می‌کند که ورزش در غزه بار دیگر جان بگیرد، چرا که این تنها راه تنفس برای همه اقشار جامعه است. او همچنین خواستار یافتن راه‌حلی برای اسکان آوارگان شد تا باشگاه‌هایی که به مراکز اسکان موقت تبدیل شده‌اند، دوباره میزبان مسابقات و تشویق‌های پرشور هواداران باشند، نه صحنه‌های غم و اندوه قربانیان جنگ.