تغییر ذهنیت آنکارا؛ پیش‌شرط موفقیت فرآیند صلح
آلماز رومی، ریاست مشترک هیئت اکولوژی کانتون فرات، رویکرد دولت ترکیه را در قبال فراخوان «صلح و جامعه دموکراتیک»، مبهم خواند و تأکید کرد که تهدیدهای مستمر آنکارا، گویای نیت واقعی این دولت است.
برچم جودی
کوبانی – رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، در ۲۷ فوریه با صدور فراخوانی تاریخی، فرآیند «صلح و جامعه دموکراتیک» را برای حل مسالمت‌آمیز مسئله کورد آغاز نمود. هدف از این فراخوان، بنا نهادن جامعه‌ای دموکراتیک و منسجم بر پایه برابری و عدالت بود. حزب کارگران کوردستان نیز در دوازدهمین کنگره خود با کنار گذاشتن مبارزه مسلحانه به این دعوت پاسخ مثبت داد. با این وجود، دولت ترکیه در مقابل این گام‌های تعیین‌کننده از سوی عبدالله اوجالان، حزب کارگران کوردستان و خلق کورد، تاکنون هیچ اقدام عملی و ملموسی نشان نداده است.
هرچند کمیسیونی در مجلس جمهوری ترکیه تشکیل شده است، اما هنوز اقدامات قانونی لازم صورت نگرفته و همزمان، تهدیدهای مقامات دولت ترکیه علیه روژاوا و شمال و شرق سوریه ادامه دارد.
در همین راستا، آلماز رومی، ریاست مشترک هیئت اکولوژی کانتون فرات در شمال و شرق سوریه، به ارزیابی آخرین تحولات فرآیند صلح و تهدیدهای پیش روی این منطقه پرداخت.
سازمان‌یابی خلق کورد بر محور فلسفه رهبر آپو
آلماز رومی تحلیل خود را با اشاره به پیشینه تاریخی مسئله کورد و ترک آغاز کرد و گفت: «اختلافات کورد و ترک ریشه‌هایی عمیق و تاریخی دارد که مملو از رویدادهای ناگوار است. این بحران به‌ویژه پس از اسارت رهبر آپو تشدید شد و به جنگی تمام‌عیار بدل گشت. در چنین بستری، رهبر آپو طرح‌های متعددی برای دستیابی به راه‌حل ارائه کرد و خلق کورد با سازماندهی خود حول فلسفه او، به جبهه‌ای استوار برای مقاومت تبدیل شد.»
تلاش مستمر رهبر آپو برای صلح پایدار، علی‌رغم انزوای شدید
او با تأکید بر تلاش‌های بی‌وقفه عبدالله اوجالان برای حل مسئله و استقرار صلحی پایدار علی‌رغم شرایط دشوار انزوا، افزود: «رهبر آپو در ۲۷ فوریه با هدف حل ریشه‌ای مسئله کورد و ترک، فراخوانی تاریخی منتشر کرد. در پاسخ، حزب کارگران کوردستان، خلق کورد و دوستدارانشان گام‌های عملی برداشتند و از این فراخوان پشتیبانی کردند. حزب کارگران کوردستان نیز با انحلال شاخه نظامی خود، این اراده را به صورت رسمی و شفاف به جهانیان نشان داد.»
ابهام در موضع دولت ترکیه و ضرورت رفع انزوا
آلماز رومی درباره موضع دولت ترکیه تصریح کرد: «دولت ترکیه طرف اصلی این فرآیند محسوب می‌شود و اقداماتش سرنوشت آن را رقم می‌زند. با این وجود، آنکارا در برابر گام‌های رهبر آپو هیچ رویکرد مثبتی اتخاذ نکرده است. برعکس، گفتار و کردار مقامات ترک، نیات مبهم آنان را برملا می‌کند.»
او سپس به تداوم شرایط دشوار در زندان امرالی اشاره کرد و گفت: «مبتکر این فرآیند رهبر آپو است. بنابراین باید انزوای مطلق ایشان فوراً پایان یابد، حق امید برایشان به رسمیت شناخته شود و امکان مشارکت مستقیم ایشان به عنوان یک چهره سیاسی در مدیریت فرآیند فراهم گردد. انتقال پیام‌های رهبر آپو صرفاً از طریق هیئت حزب دَم کافی نیست. باید مسیر دیدار خانواده، دانشگاهیان، روزنامه‌نگاران و سایرین با ایشان هموار شود تا فرآیند با شتاب بیشتری به پیش رود.»
تناقض در سیاست ترکیه: مذاکره همزمان با تهدید روژاوا
وی در ادامه به مداخلات و تهدیدهای دولت ترکیه علیه روژاوا و شمال و شرق سوریه پرداخت و اظهار داشت: «رهبر آپو از ابتدا تأکید داشت که راه‌حل مسئله در ترکیه از راه‌حل آن در سوریه جدا نیست. با این حال، دولت ترکیه سیاستی دوگانه و متناقض در پیش گرفته است. در حالی که از یک سو وارد فرآیند صلح شده، از سوی دیگر روژاوا و شمال و شرق سوریه را آشکارا تهدید می‌کند.»
موفقیت فرآیند در گرو تغییر ذهنیت است
آلماز رومی در پایان و در پاسخ به این پرسش که فرآیند صلح چگونه به موفقیت خواهد رسید، چنین نتیجه‌گیری کرد: «نگاه مقامات ترکیه به این فرآیند، صرفاً به عنوان 'پایان دادن به ترور' است و همین تعریف، نیت واقعی آن‌ها را آشکار می‌سازد. تا زمانی که این ذهنیت تغییر نکند و دولت ترکیه هویت و موجودیت خلق کورد را در چارچوبی قانونی، دموکراتیک و مسالمت‌آمیز به رسمیت نشناسد، دستیابی به موفقیت در این فرآیند بسیار دشوار خواهد بود.»