مدینه مامداوغلو

رحا- تحصن اعتراضی که به پیشگامی جنبش زنان آزاد، حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (حزب دم)، و حزب مناطق دموکراتیک (دی‌بی‌پی) در پرسوس (سوروچ)، شهر مقابل کوبانی، در اعتراض به حملات علیه شمال و شرق سوریه آغاز شده، همچنان ادامه دارد.

زنان معترض با سر دادن شعارهای «صلح در برابر جنگ» و «روژاوا خط قرمز ماست»، خواسته‌های خود را برای اتحاد و دستیابی به راه‌حل مطرح می‌کنند. آنها با یادآوری مبارزات چندین ساله خلق کورد برای دستیابی به صلح، بر ضرورت ادامه مبارزه در تمامی عرصه‌ها برای حمایت از روژاوا و دستیابی به اتحاد ملی تأکید کردند.

 

«بهای پرداخت شده و خون‌های ریخته شده را فراموش نمی‌کنیم»

فریده پولات، یکی از شرکت‌کنندگان در این تحصن، گفت: «همانند ۱۰ سال پیش در سال ۲۰۱۴، بار دیگر برای حمایت از خلق روژاوا گرد هم آمده‌ایم.» وی با تأکید بر جایگاه ویژه روژاوا برای خلق کورد و رد قاطعانه حملات علیه آن، ضمن یادآوری هزینه‌های سنگینی که تاکنون پرداخت شده، خواستار گسترش حمایت مردمی شد.

فریده پولات افزود: «ما برای کوبانی اینجا هستیم. کوبانی خط قرمز ما کوردهاست. ۱۰ سال پیش نیز در همین مکان بودیم و با هم از این سرزمین‌ها دفاع کردیم و امروز هم برای همان آرمان آمده‌ایم. تا زمانی که این تهدیدها ادامه دارد، ما اینجا خواهیم ماند و به تحصن خود ادامه خواهیم داد. من از آغاز این تحصن اینجا بوده‌ام و خواهم ماند. در نبرد کوبانی در سال ۲۰۱۴، این خلق رنج‌های بسیاری را متحمل شد. فرزندان ما در آنجا به شهادت رسیدند، خون‌ها ریخته شد و بهای سنگینی پرداخت کردیم. ۱۰ سال پیش نیز در اینجا تحصن کردیم. امروز دوباره اینجا هستیم؛ همان‌طور که آن زمان پیروز شدیم، این بار نیز پیروزی از آن ما و روژاوا خواهد بود. ما همیشه در کنار خلق روژاوا هستیم و از همه می‌خواهیم به ما بپیوندند.»

 

«با حضور خود در اینجا صدای روژاوا باشید»

آینور کیلیچ، یکی دیگر از تحصن‌کنندگان، با اشاره به تداوم بی‌وقفه سیاست جنگ علیه روژاوا در ۱۰ سال گذشته گفت: «ما برای جلوگیری از خونریزی بیشتر، رو به همه فریاد می‌زنیم؛ تنها خواسته این خلق صلح است. بیایید این صدا را رساتر کنیم. مادران، زنان و جوانان مقاوم روژاوا بدانند که ما در کنارشان هستیم و هرگز تنهایشان نخواهیم گذاشت. همه مردم باید از این خواسته حمایت کنند. لازم است با پیوستن به ما، از مقاومت‌کنندگان حمایت شود. ما تا رسیدن به هدفمان، به تحصن خود ادامه خواهیم داد.»

 

«ما و خلق روژاوا یک روح در دو پیکریم»

هاجره کاچیم نیز بر خواسته پیروزی و آزادی برای خلق روژاوا تأکید کرد. وی با بیان اینکه «دیگر می‌خواهیم جنگ متوقف شود و مادران گریه نکنند»، تأکید کرد که مرزها میان کوردها بی‌معناست. هاجره کاچیم افزود: «اگرچه میان ما و خلق روژاوا مرز کشیده‌اند، اما روح ما با آنها یکی است. ما همواره پشتیبان آنها خواهیم بود. باید به این جنگ پایان دهند. ما خواهان برادری و صلح هستیم. آنهایی که می‌گفتند 'کوبانی سقوط کرد' ۱۰ سال پیش پاسخ خود را دریافت کردند. برافروزندگان این جنگ بار دیگر نیز همین پاسخ را خواهند گرفت. پیروزی بار دیگر متعلق به خلق کورد و خلق‌های روژاوا خواهد بود. ما همواره از مقاومت آنها حمایت می‌کنیم. همه باید برای خلق روژاوا به پا خیزند. هر چهار بخش متحد شوند و در برابر این کشتار بایستند. از سوروچ به خلق روژاوا می‌گویم: تا آخرین قطره خونمان به مقاومت ادامه خواهیم داد.»

میسر کورکماز، یکی دیگر از تحصن‌کنندگان، این تحصن را نمادی از مقاومت دانست. وی گفت: «ما در اینجا برای حمایت از خلق روژاوا گرد هم آمده‌ایم. اکنون بار دیگر برای مقابله با کشتار و جنگ اینجا هستیم. هیچ‌کس نباید با سرنوشت این مردم بازی کند. همه باید صدای این تحصن و فراخوان باشند.»