یک سال مقاومت در قالب اعتراض نوبتی
فعالیت اعتراضی نوبتی در اردوگاه مخمور به منظور دستیابی به آزادی جسمانی رهبر خلق کورد، که بیش از ۴۰ ماه است از وی خبری در دست نیست، آغاز شد، اکنون ۳۶۵ روز را پشت سر گذاشته است. زنان ساکن اردوگاه در این فعالیت اعتراضی نقش پیشرو ایفا کرده‌اند.
نوپلدا دنیز
مخمور – رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان به مدت ٢۵ سال در شرایط انزوای شدید در جزیره امرالی نگهداری می‌شود و طی ۴٠ ماه گذشته هیچ اطلاعی از وضعیت او منتشر نشده است. خلق کورد و حامیانشان در سراسر جهان برای تضمین آزادی جسمانی رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان و حل مسئله کورد به فعالیت‌های اعتراضی خود ادامه می‌دهند.
زندگی مبتنی بر مقاومت و مبارزه
اردوگاه پناهندگان شهید رستم جودی یا مخمور، یکی از مراکز این فعالیت‌هاست که سه دهه است برای کسب آزادی تلاش می‌کند. ساکنان این اردوگاه در دهه ٩٠ میلادی، به منظور دستیابی به حقوق ملت کورد، آزادسازی سرزمین‌شان از اشغال دولت‌های سلطه‌جو، و به رسمیت شناخته شدن زبانشان، مجبور به ترک روستاها و خانه‌های خود شده و به باشور کوردستان پناهنده شدند. آنها در طول این مهاجرت اجباری با خطرات و حملات متعددی مواجه شدند، اما از موضع خود عقب‌نشینی نکرده و در مخمور زندگی‌ای مبتنی بر مقاومت و مبارزه را بنا نهادند.
تشدید اعتراضات در پی اسارت رهبر خلق کورد
در پی به اسارت گرفتن رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، در ١۵ فوریه ١٩٩٩ طی یک توطئه بین‌المللی، موجی از اعتراضات در تمامی مناطق کوردستان شکل گرفت. شعار «زندگی بدون رهبر غیرممکن است» در سراسر این مناطق طنین‌انداز شد و اردوگاه مخمور نیز شاهد اوج‌گیری این اعتراضات بود. از آن زمان تاکنون، ساکنان مخمور با انجام فعالیت‌های متنوع، مبارزه‌ای گسترده را علیه حاکمیت و با هدف آزادی جسمانی رهبر خود به پیش می‌برند.
در طول سه دهه پناهندگی، ساکنان مخمور بارها از طریق اعتصاب غذای دوره‌ای، راهپیمایی، برگزاری سمینار و کارگروه، ارسال نامه به جزیره امرالی، کمیته پیشگیری از شکنجه شورای اروپا (CPT)، سازمان ملل متحد و سایر اقدامات، خواستار آزادی جسمانی رهبر خود شده‌اند.
آغاز اعتراضات نوبتی با پیشگامی زنان
در تاریخ ٢٠ ژوئیه ٢٠٢٣، ساکنان مخمور با همین خواسته در مرکز خانواده‌های شهدا، با پیشگامی زنان، اعتراضات نوبتی را آغاز کردند. زنان مخمور که از ابتدای دوران پناهندگی تاکنون در تمامی عرصه‌های زندگی اجتماعی پیشگام بوده‌اند، در فعالیت‌های مرتبط با آزادی جسمانی رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان نیز نقشی اساسی ایفا کردند. در طول یک سال گذشته، حضور پررنگ زنان اردوگاه در این اعتراضات دوره‌ای به وضوح مشهود بوده است. ساکنان اردوگاه مخمور با عزمی راسخ، این فعالیت اعتراضی را به مدت یک سال تداوم بخشیده‌اند.
خانِ بنک؛ نماد پایداری در اعتراضات نوبتی
خانِ بنک، از جمله زنانی است که از آغاز این حرکت اعتراضی تاکنون، به مدت یک سال کامل (٣۶۵ روز) بدون وقفه در آن مشارکت داشته است. علی‌رغم کهولت سن، وی به نماد این فعالیت اعتراضی مداوم تبدیل شده است.
تقویت روابط اجتماعی در جریان اعتراضات
فعالیت اعتراضی نوبتی در اردوگاه مخمور با تناوب گروه‌ها هر ۵ روز ادامه می‌یابد. تعداد اعضای هر گروه متغیر بوده و از دستکم ١٠ نفر تا بیش از ٣٠ نفر را شامل می‌شود. در طول این دوره ۵ روزه، معترضان با شرکت در سمینارهایی پیرامون زندگی رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان و مشاهده مستنداتی درباره شرایط انزوا، مقاومت گریلاهای راه آزادی در کوهستان‌ها و در داخل تونل‌ها، و همچنین جنگ ویژه، بر غنای فعالیت خود افزوده‌اند. علاوه بر این، با مطالعه تحلیل‌های اوجالان، تلاش کرده‌اند درک عمیق‌تری از دیدگاه‌های رهبر خود به دست آورده و اندیشه‌ها و فلسفه وی را در زندگی روزمره به کار گیرند. بازدیدهای متقابل میان ساکنان و نهادهای اردوگاه نیز به تحکیم بیشتر روابط اجتماعی منجر شده است.
در طول سال، با هدف از بین بردن سیستم امرالی و تضمین آزادی جسمانی رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، اقدام به نگارش نامه آغاز شد. در هر مراسم انتقال مسئولیت میان گروه‌های معترض، بیانیه‌های مطبوعاتی صادر شد. در این بیانیه‌ها، بر عزم قاطع برای ادامه فعالیت‌ها و درخواست آزادی جسمانی رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، مجدداً تأکید گردید.
نقش موسیقی و هنر در تقویت روحیه معترضان
فعالیت‌های اعتراضی با خواندن ترانه (دنگبِژی) همراه بوده است. مادران شرکت‌کننده در این اعتراضات، با خواندن اشعار سنتی، به تقویت روحیه رفقای خود کمک کرده‌اند. همچنین، کودکان اردوگاه که در تشکل‌هایی چون ستاره زرین، TEV-Çand و جنبش زنان جوان مخمور (TJCM) عضویت دارند، با اجرای موسیقی سنتی و انقلابی با استفاده از سازهایی مانند دف، در طول سال بارها به محل تجمع آمده و با هنر خود به ارتقای روحیه معترضان کمک کرده‌اند.
اعتصاب غذای سه روزه در سالروز دستگیری اوجالان
در تداوم اعتراضات نوبتی در اردوگاه مخمور، در سالگرد توطئه بین‌المللی برای رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، از ١٣ تا ١۵ فوریه ٢٠٢۴، یک اعتصاب غذای سه روزه انجام شد.
فعالیت اعتراضی نوبتی که از ٢٠ ژوئیه سال گذشته با هدف تضمین آزادی جسمانی رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان که طی چهار سال گذشته هیچ اطلاعی از وضعیت او در دسترس نبوده، آغاز شد، اکنون یک سال کامل (٣۶۵ روز) را پشت سر گذاشته است.
کریمه کانات، عضو کمیته برگزارکننده این فعالیت، در گفت‌وگو با خبرنگار ما، جزئیات بیشتری از این اعتراضات مستمر یک ساله را تشریح کرد.
«وابستگی معنوی و فکری ما به رهبر آپو»
کریمه کانات در ابتدای سخنان خود به شرایط انزوای شدید تحمیل شده بر رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان اشاره کرد و اظهار داشت: «رهبر ما ٢۵ سال است که در زندان امرالی محبوس است و طی ۴ سال گذشته، ما از وضعیت او بی‌اطلاع بوده‌ایم. خلق کورد دیگر تحمل ادامه این انزوای تحمیلی را ندارد. ما از نظر روحی و فکری با رهبر آپو پیوند عمیقی داریم.»
کریمه کانات درباره فعالیت اعتراضی نوبتی که از ٢٠ ژوئیه ٢٠٢٣ در اردوگاه مخمور آغاز شده، چنین توضیح داد: «این حرکت اعتراضی که با هدف پایان دادن به انزوا و تضمین آزادی جسمانی رهبر آپو آغاز شد، اکنون یک سال کامل را پشت سر گذاشته است. این فعالیت‌ها با مشارکت گسترده همچنان ادامه دارد. زنان و جوانان اردوگاه در تمامی فعالیت‌های مرتبط با رهبر آپو پیشگام هستند. هنگامی که موضوع به رهبر آپو مربوط می‌شود، مردم ما با اشتیاق در صف مقدم قرار می‌گیرند. در طول این یک سال، ضمن استماع تحلیل‌های رهبری، مستنداتی درباره زندگی شهدا به نمایش گذاشته شد، جلسات آموزشی برگزار گردید و آثار مکتوب رهبری مورد مطالعه قرار گرفت.»
نقش برجسته زنان در غنای اعتراضات
کریمه کانات با تأکید بر پیشگامی زنان و جوانان مخمور در فعالیت‌های اعتراضی نوبتی، اظهار داشت: «مادران و جوانان ما با حضور و صدای خود به این فعالیت‌ها عمق بیشتری بخشیده‌اند. مشارکت فعال زنان و مباحثات آنها، غنای خاصی به این حرکت اعتراضی داده است که مایه افتخار است. هدف اصلی و یگانه ما از این فعالیت‌ها، تأمین آزادی جسمانی رهبر آپو است. اندیشه و فلسفه رهبری برای زنان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به واسطه تلاش‌های رهبر آپو، زنان توانسته‌اند به حقوق، هویت و خودآگاهی دست یابند.»
کریمه کانات در پایان سخنانش، از کمیته پیشگیری از شکنجه (CPT) درخواست کرد تا به وظایف خود عمل کند. وی گفت: «ما به عنوان ساکنان اردوگاه و خلق کورد، از CPT می‌خواهیم که به مسئولیت‌های خود عمل کرده و اطلاعات شفافی درباره وضعیت رهبر آپو ارائه دهد. همچنین از خلق کورد می‌خواهیم که از رهبری و گریلاهای آزادی کوردستان حمایت کرده و در برابر حملات موضع قاطعی اتخاذ کنند.»
