«یگان‌های مدافع زنان، ضامِنی برای حقوق زنان در سوریه»
زنانِ اتنیک‌های متفاوت در منطقه‌ی شمال و شرق سوریه تأکید کردند که یگان‌های مدافع زنان(YPJ) نیرویی اساسی برای تضمین و حفاظت از حقوق زنان محسوب می‌شود، و بر ضرورت مشارکت زنان در تدوین آینده سوریه برای دستیابی به صلحی عادلانه و فراگیر تأکید کردند.
سورگل شيخو
تل تمر – در شرایطی که مذاکرات میان نیروهای سوریه دمکراتیک (قسد) و حکومت موقت سوریه در جریان است، زنان منطقه شمال و شرق سوریه مواضع خود را نسبت به مسئله ادغام یگان‌های حمایت از زنان (YPJ) اعلام کردند، و چشم‌اندازها و پیشنهاداتی طرح نمودند که نمایانگر آرمان‌ها و ساختار سیاسی و سازمانی آن‌ها در چنین فضای حساسی است.
در یکی از گفت‌وگوها با فرمانده‌ی یگان‌های حمایت از زنان، روهلات عفرين، وی تأکید نمود که YPJ «در چارچوب ساختار نیروهای قسد به صورت مستقل صفوف خود را سازماندهی می‌کند»، و بر حفظ استقلال و ویژگیِ ویژه‌ی عملکرد خود در این چارچوب تأکید کرد، و اظهار داشت که ادغام باید به گونه‌ای صورت پذیرد که هویت این نیروها حفظ شود و استمرار آن‌ها به عنوان نهادی مستقل تضمین گردد.
«YPJ؛ تضمینی برای زنان در برابر حاشیه‌نشینی و خشونت»
نسرين يونس از زنان کورد در منطقه، در این مورد تصریح کرد که زن از طریق حضور در صفوف YPJ با ذهنیت سلطه‌گر مردانه مقابله می‌کند؛ چرا که از این طریق نیروی خود را می‌یابد و از خویش دفاع می‌کند. وی افزود: «زنان آگاهند که واگذاری قدرتشان به مردان به معنای زیر‌دستی آنان است.» و تأکید کرد: «زنان به مردانی که تفکر پدرسالار دارند اعتماد نمی‌کنند. ما نیروی خود را از فکر و فلسفه‌ی رهبر عبد‌الله اوجالان می‌گیریم، زیرا وجود خویش را در آن می‌بینیم.»
وی همچنین بی‌اعتمادی خود را نسبت به حکومت موقت سوریه ابراز نمود و آن را ناتوان در حفاظت از زنان دانست، و بر اهمیت وجود YPJ در هر نوع گفت‌وگو یا مذاکره سیاسی تأکید کرد، زیرا آن را تنها نیرویی دانست که توانایی دارد از زنان دفاع کند و آنان را تحت پرچم آزادی سازماندهی نماید.
«YPJ بخشی از آینده‌ی سوریه است؛ نیرویی که نمی‌توان نادیده‌اش گرفت»
فيلدا سيمون، عضو «مجلس اجتماعی ارمنیان»، اظهار داشت که یگان‌های مدافع زنان (YPJ) نمایانگر نیروی اصلی زنان هستند و زنان تحت هیچ شرایطی از آن‌ها دست نخواهند کشید. وی افزود: «همه زنان صرف‌نظر از پیشینه یا چالش‌هایشان YPJ را به عنوان تکیه‌گاه و منبع قدرت خود می‌بیند. از این‌رو، این نیروها ستون و محور تمامی زنان از اقشار مختلف به شمار می‌روند. زنان ارمنی نیز تا امروز حمایت کامل خود را از YPJ ادامه داده‌اند.»
وی همچنین عنوان کرد که YPJ نقشی محوری در ساختن آینده‌ی نوین سوریه دارد و توسعه‌ی فعالیت آن به سراسر کشور، هم به سود زنان خواهد بود و هم موجب تقویت نقش دولت خواهد شد؛ و تأکید کرد که این نیروی تأسیس‌شده ۱۳ سال پیش، نیرویی نیست که بتوان آن را در مذاکرات سیاسی نادیده گرفت یا کنار گذاشت. «به‌واسطه‌ی آنکه زنانی از خشونت رنج می‌برند، YPJ قادر است از آنان حمایت و حفاظت نماید»، و اهمیت وجود این یگان‌ها به عنوان ضامن حقوق زنان در سوریه را مورد تأکید قرار داد.
وی افزود: وضعیت زنان و نقض حقوقی که در قالب قتل، حملات و خشونت‌ها علیه آن‌ها صورت می‌گیرد، ارتباط تنگاتنگ دارد؛ و به ویژه به رنج زنان علوی و دروزی اشاره نمود، و اظهار داشت: «اگر آنان نیز نیروی مدافع خود را داشتند، می‌توانستند از خودشان حفاظت و در برابر این گونه تعرضات مقاومت کنند. بدون YPJ، زنان ارمنی امروز نمی‌توانستند خود را سازمان دهند و توانایی‌های جمعی خویش را رقم بزنند.»
وی از دولت موقت سوریه پرسید: «اگر امروز شما زنان را به رسمیت نمی‌شناسید، چگونه خواهید توانست از آنان محافظت کنید؟ نادیده گرفتن نقش زنان به معنای شکست همه‌ی مذاکرات است، زیرا صلح بدون مشارکت آنان بنا نمی‌شود. دولتی که عید «آکیتو» و «نوروز» را به رسمیت نمی‌شناسد، چگونه می‌تواند اجزای متنوع سوریه را به رسمیت بشناسد و جایگاه آن‌ها را از نظر دین، فرهنگ، زبان و عقیده اعطا کند؟ ما سوریه تک‌رنگ را نمی‌پذیریم.»
«تمرکززدایی راه‌حل است و زن باید در قلب تصمیم‌سازی حضور داشته باشد»
عبله كريم از زنان عرب منطقه اظهار داشت که کنار گذاشتن زنان از میزهای گفت‌وگو تهدیدی بر آینده‌ی سوریه است و خاطر نشان ساخت که حذف آنان منجر به شکل‌گیری واقعیتی خواهد شد که نه به آن‌ها اعتراف می‌کند و نه قانونی اساسی دارد که انعکاس‌دهنده‌ی آرزوهایشان باشد.
وی تأکید کرد: «تمرکززدایی بهترین مسیر برای دستیابی به راه‌حلی پایدار است که بازتاب‌دهنده‌ی چندگانگیِ سوریه باشد. هیچ گامی نباید بدون مشارکت زنان برداشته شود؛ بلکه آنان بایستی در قلب فرآیندِ برنامه‌ریزی و اتخاذ تصمیم قرار گیرند.»
وی همچنین خواستار اصلاح قانون اساسی سوریه گردید تا حقوق زنان به‌صورت شفاف و صریح در آن درج شود و تأکید کرد که مشارکت زنان در تنظیم آینده‌ی کشور نه گزینه‌ای بلکه ضرورتی برای تضمین صلحی عادلانه و جامع است.