«ترسی نخواهیم داشت زیرا ما صاحبان حق هستیم»
همزمان با هفتمین سالگرد آغاز حملات دولت اشغالگر ترکیه به شهرعفرین، زنان مهاجرعفرینی با تأکید بر تجدید عهد خود برای ادامه‌ی مقاومت در برابر سیاست‌های اشغالگری، از جامعه بین‌المللی خواستند که برای آزادسازی عفرین و پایان دادن به اشغالگری اقدام کنند.
روبارین بکر
حسکە – امروز دوشنبه ٢٠ ژانویه، هفتمین سالگرد آغاز حملات دولت اشغالگر ترکیه و مزدوران تحت حمایتش به شهر عفرین در منطقه شمال و شرق سوریه دموکراتیک است. در جریان این حملات، ترکیه مرتکب جنایاتی علیه ساکنان این منطقه شد که نقض آشکار قوانین و معاهدات بین‌المللی محسوب می‌شود. این اقدامات با استفاده از تمامی ابزارهای قتل و جنایت و ارتکاب کشتارهای متعدد علیه مردم همراه بود، در حالی که مردم عفرین و نیروهای نظامی مقاومتی قهرمانانه از خود نشان دادند.
مردم شهر عفرین به مدت ۵۸ روز تحت حملات شدید دولت اشغالگر ترکیه علیه شهرشان قرار داشتند، اما شعله‌های مقاومت این دوران همچنان زبانه می‌کشد و الگوی سرکوب و نسل‌کشی که اشغالگران تلاش می‌کنند از طریق گسترش تروریسم و هرج و مرج امنیتی را درعفرین تحمیل کنند، قاطعانه رد شده است.
با آغاز حملات دولت اشغالگر ترکیه به شهر عفرین، مردم همراه با مبارزان زن و مرد مقاومتی تاریخی از خود نشان دادند، که به عنوان بنیانی برای جنگ انقلابی مردم شناخته شد. این مقاومت باعث شد که اشغالگران ترکیه به استفاده از سلاح‌های ممنوعه بین‌المللی و توپخانه سنگین برای هدف قرار دادن غیرنظامیان روی بیاورند. این اقدامات گواهی بر ناتوانی نیروها و مزدوران ترکیه در جبهه‌های نبرد بود، به طوری که با ارتکاب کشتارها سعی داشتند غیرنظامیان را وادار به ترک خانه و کاشانه خود کنند.
دولت ترکیه در ۱۸ مارس ۲۰۱۸ شهر عفرین را اشغال کرد و ساکنان آنجا را مجبور به کوچ به شهر شهبا کردند، و تعدادی دیگر در شهر حلب مستقر شدند. مهاجران عفرین به مدت هفت سال در اردوگاه‌های آوارگان مقاومت کردند و با وجود تمام سختی‌ها و حملات مداوم که منجر به ارتکاب جنایات و کشتارهای متعدد علیه آنان شد، ایستادگی کردند. اما اشغالگران ترکیه به همین بسنده نکردند و علاوه بر نقض‌ها و جنایات، موج جدیدی از کوچ اجباری را علیه مردم عفرین آغاز کردند که به «آوارگی دوم عفرینی‌ها» شهرت یافت و آنان را به مناطق دیگر اقلیم شمال و شرق سوریه کوچاندند.
همزمان با هفتمین سالگرد آغاز حملات دولت اشغالگر ترکیه به شهر عفرین، هِوین محمد، یکی از شاهدان مقاومت عصر و حملات وحشیانه‌ی ترکیه، گفت: «در سال ۲۰۱۸، دولت اشغالگر ترکیه حمله‌ای وحشیانه به شهر ما، عفرین، انجام دادند و از تمامی سلاح‌های سنگین و جنگنده‌ها علیه منطقه کوچک ما که به صلح و دموکراسی معروف بود، استفاده کردند». وی تأکید کرد که تمامی ملیت‌ها و گروه‌های ساکن عفرین بر اساس اصول ملت دموکراتیک و برابری خلق‌ها در کنار هم زندگی می‌کردند و در جریان مقاومت سده، دوش به دوش در برابر حملات اشغالگران ترکیه و مزدورانش ایستادگی کردند.
وی در ادامه‌ی صحبت‌های خود گفت: «مردم عفرین، به ویژه زنان، در چارچوب مقاومت سده و پس از اعلام فراخوان عمومی توسط اداره خودمدیریتی دموکراتیک برای فراخوان تمام ملیت‌ها و گروه‌ها به مقاومت برای مقابله با حملات، ایستادگی بزرگی از خود نشان دادند. هر فرد جایگاه خود را در این مقاومت پیدا کرد، به ویژه مادرانی که با ایستادگی و مقاومت خود نیرویی عظیم را در میان مردم می‌گستراندند. آنان با کاشتن بذر شجاعت در قلب فرزندانشان، آن‌ها را به جبهه‌ها می‌فرستادند. همچنین، در دفاع از عفرین نقش فعالی داشتند؛ از آماده کردن غذا برای مبارزان گرفته تا حضور در گشت‌های شبانه در روستاها و مناطق مختلف.»
هِوین محمد در مورد مشارکت خود در مقاومت، توضیح داد که محله او (شیه) یکی از کوچکترین نواحی عفرین بود و به مقاومت و ایستادگی خود در برابر حملات شهرت داشت. وی گفت: «وظیفه من سازماندهی مردم و تهیه غذا برای نیروهای نظامی بود. هنگام بازدید از خانه‌ها و حمایت و آگاهی‌بخشی به مردم، نیروی خود را از آن‌ها می‌گرفتیم.»
وی در ادامه‌ی صحبت‌های خود با تأکید بر اینکه ۵۸ روز تنها یک عدد نبود، بلکه روزهایی بود که لحظات مقاومت و مبارزه مردمی که برای دفاع از سرزمین خود ایستادگی کردند، ثبت شد، افزود: «مقاومت ما در عفرین باعث شد حملات اشغالگران علیه ما شدت یابد. نیروهای ما با شجاعت در برابر این حملات ایستادند. ترس را نمی‌شناسیم، چرا که ما صاحبان حق هستیم.»
وی افزود: «اشغالگران ترکیه حملات خود را افزایش دادند و با ارتکاب کشتارها، شهر ما را اشغال کردند و ما را به اجبار از آنجا کوچاندند تا سیاست اشغالگری خود را در سرزمین‌های منطقه شمال و شرق سوریه گسترش دهند، پروژه ملت دموکراتیک را هدف قرار دهند و پیوند اجتماعی مستحکم میان اتنیک‌های مختلف در عفرین را ازبین ببرند.»
هِوین محمد در مورد سازماندهی خود در شهر شهبا، گفت: «اشغالگران ترکیه تلاش می‌کنند اراده ما را بشکنند و هویت و فرهنگ تاریخی منطقه ما را تغییر دهند. اما از آنجا که پیام ما از ابتدا مقاومت بود، مقاومت ما با روح مقاومت سده در مرحله اول در شهبا ادامه یافت. ما مراکز و کومین‌ها را تأسیس کردیم.»
وی با اشاره به اینکه مقاومت و پایداری آن‌ها در شهبا، باوجود شرایط سخت، نفرت و کینه را در دل اشغالگران کاشت، به طوری که مهاجران عفرین و مردم شهبا به یکی از اهداف اصلی حملات آن‌ها تبدیل شدند، تأکید کرد: «ما در شهبا تمامی شرایط و سختی‌ها را در برابر حملات مداوم اشغالگران در طول هفت سال و محاصره شدید منطقه به چالش کشیدیم، اما با اراده قوی خود پایداری و مبارزه‌مان را علیه ظلم و سیاست‌های اشغالگری در مرحله دوم مقاومت عصر ثابت کردیم. اشغالگران ترکیه از اخراج مردم عفرین از شهرشان راضی نشدند و حتی اقدام به اخراج آن‌ها از شهبا نیز کردند، منطقه‌ای که آن را به منطقه‌ای کوچک شبیه به شهر خودشان تبدیل کرده بودند.»
هِوین محمد در ادامه‌ی صحبت‌های خود افزود: «تمامی سختی‌هایی که تجربه می‌کنیم، تنها بر اراده ما برای ادامه مقاومت و مبارزه در راه آزادی شهرمان و بیرون راندن اشغالگران ترکیه از تمامی اراضی سوریه، به ویژه عفرین، می‌افزاید.»
روشن مصطفی یکی دیگر از شهروندان عفرین گفت: «با وجود حملات شدید و مداوم، مبارزه ما ادامه دارد و مقاومت ما به تمام کشورهایی که در برابر تعرضات، نسل‌کشی و کشتارها سکوت کردند، ثابت کرد که اراده‌ای قوی داریم. سیاست‌های اشغالگران ترکیه نمی‌تواند ما را از مقاومت و دفاع از کرامتمان بازدارد.»
وی در مورد ارتباط خود با شهرشان، توضیح داد: «ما ارتباطی عمیق با شهرمان داریم و بنابراین برای ما سخت است که به زندگی در مکان دیگری عادت کنیم. وقتی به شهبا منتقل شدیم، آنجا را به عفرین دوم تبدیل کردیم و زیر هر چادر امید بازگشت به آغوش عفرین را کاشتیم.»
روشن مصطفی تأکید کرد که «از هفت سال پیش، ما برای آزادی شهرمان فریاد بر می‌آوریم و از نهادهای مربوطه و سازمان‌های حقوق بشری درخواست بازگشت امن به عفرین را داشتیم، اما درخواست‌هایمان هیچ جوابی نداشته است. سکوت آن‌ها در برابر رنج‌های ما، ما را از شهرمان دور نخواهد کرد.»
رنگین محمد نیز در این باره توضیح داد: «در طول مقاومت دوران، مردم حضور خود را با پیوستن به فراخوان مقاومت عمومی ثابت کردند. ما دست در دست هم، به طور متحد با حملات مقابله کردیم و نیروی خود را از مادرانی که سلاح به دست گرفتند و در دفاع از عفرین شرکت کردند، می‌گرفتیم. همچنین از نیروهایی که هیچگاه جبهه‌ها را ترک نکردند و چشمانشان شب و روز از جبهه‌ها محافظت می‌کردند، حتی با وجود پروازهای مداوم هواپیماهای جنگی و پهپادها، قوت می‌گرفتیم.»
رنگین محمد با اشاره به وحشیگری دولت ترکیه پس از اشغال عفرین گفت: «دولت ترکیه عفرین را از یک شهر صلح‌آمیز به شهری تبدیل کرد که در آن جنایات و نقض حقوق بشر صورت می‌گرفت و به کانون تروریسم تبدیل شد و از طریق آن وحشیگری خود را نسبت به مردم به‌ویژه زنان نشان دادند. آن‌ها اقدام به آدم‌ربایی، غارت، سرقت، قتل، و تخریب کردند و سایر نقض‌ها را انجام دادند که هدف آن‌ها تغییر بافت جمعیتی منطقه و آغشته به هویت عثمانی-ترکی بود.»
رنگین محمد در پایان صحبت‌های خود، از تمامی سازمان‌های حقوق بشری و بشر دوستانه خواست تا سکوت خود را در قبال نقض‌های دولت اشغالگر ترکیه و مزدوران تحت حمایتش بشکنند و برای آزادسازی شهرشان و تضمین بازگشت امن به آن تلاش کنند.
شایان ذکر است که دولت اشغالگر ترکیه و مزدوران تحت حمایتش در تاریخ ۲۷ نوامبر سال گذشته حملات خود را علیه منطقه شهبا آغاز کردند که این امر باعث شد مردم مجبور به کوچ دوباره به طور اجباری به مناطق امن در شمال و شرق سوریه شوند. زنان مهاجر از عفرین و شهبا در تاریخ ۱۵ ژانویه جاری در شهر حسکه نشستی برگزار کردند و از سازماندهی خود برای ادامه مقاومت و مبارزه در برابر سیاست‌های اشغالگران ترکیه خبر دادند.
زنان در بیانیه‌ای که در پایان این نشست منتشر کردند، بر لزوم تقویت مبارزه تمامی زنان و مردم عفرین و شهبا برای بازگشت آزاد و عزتمندانه تأکید کردند و بر ادامه فعالیت‌های بدون وقفه در این روند مهم تأکید نمودند.