تجمع زنان گروه «سند» در سویدا؛ مطالبه برای آزادی ربوده‌شدگان و بازداشت‌شدگان
زنان گروه «سند» در میدان طرشان سویدا گرد آمدند تا خواست خانواده‌های ربوده‌شدگان و بازداشت‌شدگان را به گوش جهانیان برسانند و از نهادهای حقوق بشری بخواهند برای آزادی و روشن شدن سرنوشت عزیزانشان اقدام فوری انجام دهند.
روشیل جونیور
سویداء- زنان سویداء در هر مناسبت و رویدادی تلاش می‌کنند تا خواسته‌های خود برای آزادی فرزندانشان را در برابر ناپدیدی اجباری و سکوت رسمی بیان کنند.
زنان گروه «سند» امروز یکشنبه ۹ نوامبر در میدان طرشان سویداء در تجمعی شرکت کردند، فراخوانی به نمایندگی از همه مادران به انجمن‌های انسانی و سازمان‌های حقوق بشری در سراسر جهان ارائه دادند. آن‌ها خواستند صدایشان به جامعه بین‌المللی برسد و نهادهای مسئول مسئولیت اخلاقی و قانونی خود را در روشن کردن سرنوشت فرزندان ربوده‌شده و بازداشت‌شده بر عهده بگیرند و برای آزادی آن‌ها اقدام جدی کنند.
شرکت‌کنندگان تأکید کردند که در میان بازداشت‌شدگان و ربوده‌شدگان، جوانانی هستند که زندگی‌شان تازه آغاز شده و برخی هنوز به بیست سالگی نرسیده‌اند و ماه‌هاست خبری از آن‌ها در دست نیست. آن‌ها اشاره کردند که تعدادی از این افراد هنوز در زندان مرکزی عدرا نگه داشته می‌شوند، جایی که زندانیان دست به اعتصاب غذا زده‌اند تا اعتراض خود را به ادامه بازداشت بدون صدور هیچ اتهام رسمی، تنها به دلیل تعلقات طایفه‌ای، نشان دهند؛ اقدامی که نقض آشکار اصول عدالت و برابری است.
«ما حق‌مان را می‌خواهیم»
لیندا ابو خطار الحلّبی با در دست داشتن تصویر پسر جوانش ایستاد و با صدایی پر از درد و امید گفت: «او را از خانه‌اش ربودند، بدون اینکه هیچ گناهی مرتکب شده باشد. ما خواستار بازگشت همه ربوده‌شدگان هستیم و جز حق‌مان چیزی نمی‌خواهیم. از جهان می‌خواهیم به مسئله ما از نگاه انسانی نگاه کند و دست یاری به ما بدهد.»
با وجود دردی که قلبش را می‌فشرد، او مانند دیگر مادرانی که فرزندانشان را به‌طور اجباری از دست داده‌اند، امید خود را از دست نداده و باور دارد که این تجمع‌های مکرر تنها راه حفظ صدای مادران در برابر فراموشی و نادیده گرفته شدن است و به جهان یادآوری می‌کند که رنج آنان نباید فراموش شود.
«نماد مقاومت جامعه محلی»
از سوی دیگر، فعال ایناس الحرفوش بر پافشاری مردم برای آگاهی از سرنوشت عزیزانشان تأکید کرد و گفت این حق غیرقابل چشم‌پوشی است: «ما هر هفته در تجمع‌های اعتراضی شهر شهبا شرکت می‌کنیم تا آزادی بازداشت‌شدگان و ربوده‌شدگان را مطالبه کنیم. هر خانواده حق دارد سرنوشت فرزندانش را بداند، بدون آنکه تحت باج‌گیری مالی یا روحی قرار گیرد.»
او افزود: «ما در کنار مادران در تجمعی انسانی ایستاده‌ایم. امروز به سویدا آمدیم چون صدای ما حالا در سطح جهانی شنیده می‌شود و از مسئولان و سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهیم سرنوشت فرزندانمان را روشن کنند.»
الحرفوش معتقد است که جنبش مسالمت‌آمیز هفتگی در شهر شهبا به نمادی از مقاومت جامعه محلی در برابر سرکوب و حاشیه‌نشینی تبدیل شده و می‌گوید: «انتقال محل تجمع اعتراضی به قلب شهر سویدا امروز پیامی قدرتمند دارد؛ مردم دیگر سکوت نخواهند کرد و صدایشان همچنان در برابر ظلم و ناپدیدی اجباری شنیده خواهد شد.»
فراخوان انسانی
از گروه «سند»، جمَانه ناصف، یکی از برگزارکنندگان تجمع، گفت: «ما امروز به سویدا آمدیم تا صدای ربوده‌شدگان و بازداشت‌شدگانی باشیم که دست به اعتصاب غذا زده‌اند. وضعیت آن‌ها بسیار وخیم و خطرناک است؛ در میانشان افراد زیر ۱۸ سال، بیماران و کسانی که هنوز در سلول‌های انفرادی نگه داشته می‌شوند، هستند. ما اینجا هستیم تا صدای خود را به هر کس که ذره‌ای انسانیت دارد برسانیم و خواستار اقدام فوری برای نجات آن‌ها باشیم.»
وی تأکید کرد که این تجمع تنها یک اعتراض ساده نیست، بلکه یک فراخوان انسانی است تا جهان بداند پشت هر عدد یک انسان زنده است و پشت هر بازداشتی، خانواده‌ای چشم‌انتظار. او از سازمان‌های بین‌المللی و حقوق بشری خواست که فوراً برای بازدید از زندان‌های سوریه و بررسی مستقیم وضعیت بازداشت‌شدگان، به‌ویژه کسانی که چند روز است دست به اعتصاب غذا زده‌اند، اقدام کنند.
در پایان تجمع، دانا نور، خواهر یکی از ربوده‌شدگان، با اندوه عمیق داستان ربوده شدن برادرش را روایت کرد که هنوز در اوج جوانی است: «برادرم بدون هیچ گناهی ربوده شد. او متولد ۲۰۰۶ است و تولدش را پشت میله‌ها جشن گرفت. امروز ۱۹ ساله شده و هیچ‌گاه سلاح به دست نگرفته است. ما از نهادهای مسئول حقوق بشر می‌خواهیم فوراً برای آزادی ربوده‌شدگان زندان عدرا اقدام کنند و مظلومیت آن‌ها را پیش از دیر شدن به رسمیت بشناسند.»
صدای مادران در سویدا و شهبا همچنان شاهدی زنده بر رنجی است که فراموش نمی‌شود و فریادی انسانی که خاموش نمی‌گردد. هر تصویری که بلند می‌شود، هر اشکی که ریخته می‌شود و هر فراخوانی که داده می‌شود، یادآور این است که پشت میله‌ها جان‌هایی در انتظار عدالت و خانواده‌هایی در جستجوی امید هستند. میان درد و مقاومت، گروه «سند» و خانواده‌های ربوده‌شدگان مبارزه مسالمت‌آمیز خود را ادامه می‌دهند، با اعتقاد به اینکه انسانیت با سیاست سنجیده نمی‌شود و آزادی حقی است که قابل معامله نیست.