مرکز خبر- در حالی‌که پس از خیزش انقلابی «ژن ژیان ئازادی» جامعه ایران دستخوش تغییرات عمیق فرهنگی و نسلی شده، سیاست‌گذاران جمهوری اسلامی همچنان بر کنترل بدن زنان به‌عنوان ابزار حکمرانی تاکید دارند و وزارت آموزش و پرورش با صدور بخشنامه‌ای تازه درباره «عفاف و حجاب»، بار دیگر بر الزام پوشش اجباری برای معلمان و دانش‌آموزان تأکید کرده است؛ تصمیمی که در تضاد آشکار با تحولات اجتماعی و مطالبات آزادی‌خواهانه مردم، به‌ویژه زنان و نسل جوان، قرار دارد.

در این بخشنامه که خطاب به مدیران مدارس دولتی و غیردولتی، کانون‌های فرهنگی، هنری و سالن‌های ورزشی صادر شده، است، از مدیران خواسته شده است که الزاماتی همچون «پوشش چادر برای معلمان زن»، «ممنوعیت هرگونه آرایش، ناخن بلند و زیورآلات»، «چادر و مانتو غیرچسپان با آستین بلند تا زیر زانو»، «شلوار پارچه‌ای»، «مقنعه بلند با رنگ‌های متعارف» و «عدم استفاده از هرگونه لوازم آرایشی» را در مدارس و ادارات دوتی این نهاد رعایت کنند؛ سیاستی که به گفته‌ی فعالان صنفی معلمان طی چهار دهه گذشته آزادی‌های فردی و اجتماعی زنان را به عرصه کنترل و تنبیه بدل کرده است.

در بندهای مختلف این دستورالعمل، از مدیران مدارس خواسته شده تا نه‌تنها بر «پوشش کامل اسلامی» نظارت کنند، بلکه در صورت «تخلف»، معلمان یا دانش‌آموزان را به حراست آموزش‌وپرورش معرفی کنند، نظام آموزشی که باید بستر پرورش تفکر انتقادی و گفت‌وگو باشد، در این بخشنامه به نهادی انضباطی و تفتیش‌گر تبدیل شده است.

این ساختار نظارتی یادآور همان منطق کنترل است که از فضای عمومی تا خصوصی، از خیابان تا کلاس درس، زنان را هدف قرار داده است. چنین برخوردهایی نه تنها آزادی‌های فردی را نقض می‌کند، بلکه فضای آموزشی را از اعتماد و احترام متقابل تهی می‌سازد.

محمد حبیبی، سخنگوی شورای هماهنگی صنفی معلمان ایران، در واکنش به این بخشنامه تأکید کرده است: «بخشنامه تازه درباره عفاف و حجاب در مدارس نادیده گرفتن واقعیت جامعه و به ویژه نسل زد است؛ نسلی که دیگر تن به اجبار و کنترل بر بدن و زیست شخصی‌اش نمی‌دهد.»

او تاکید کرد که آموزش، زمانی معنا دارد که با آزادی، گفت‌وگو و کرامت انسانی همراه باشد، نه با ترس، تهدید و تفتیش پوشش. ما در شورای هماهنگی مدرسه را خانه‌ی آگاهی و پرورش اندیشه‌ی انتقادی می‌دانیم، نه مکانی برای اعمال نظم ایدئولوژیک بر بدن دانش‌آموزان و معلمان.