سد تشرین؛ با عصاهای دستشان ایستاده‌اند تا از سرزمین خود محافظت کنند
مادر بزرگ‌ها و پدربزرگ‌های سالمندی که با وجود بیماری از منطقه جزیره و عفرین اشغالی برای محافظت از سرزمین و آب خود به سد تشرین آمده بودند، گفتند که آن‌ها خواستار صلح و آرامش هستند.
سورگل شیخو
تشرین – مقاومت در سد تشرین که وارد بیست و پنجمین روز خود شده است، با شور و نشاط ادامه دارد. مادران و پدران سالمند با وجود داشتن ده‌ها نوه، همه چیز را رها کرده و صدها کیلومتر را طی کرده‌اند تا به سد تشرین برسند. در این مقاومتی که در تاریخ ثبت خواهد شد، مادران سالخورده به تلاش خود ادامه می‌دهند.
سه مادر سالمند در مصاحبه با خبرگزاری ما، هدف خود را از آمدن به سد تشرین اینگونه مطرح کردند.
فاطمه عثمان از کانتون جزیره، خواهر رستم جودی و مادر یک مبارز یگان‌های مدافع خلق است، پیشتر نیز در تاریخ ۲۸ ژانویه به سد تشرین آمده بود و امروز نیز آخرین لحظات حضورشان در این منطقه به پایان می‌رسد و به دیگر مناطق کانتون جزیره منتقل می‌شود.
«در هیچ شرایطی این جنایت‌ها قابل قبول نیستند»
فاطمه عثمان ٧٣ ساله با تأکید بر اینکه برای شرکت در دفاع از سد تشرین تمام بیماری‌های خود را فراموش کرده است، گفت: «در حالی که با زور بر روی پاهایمان ایستاده‌ایم و علیرغم بیماری‌های شدید، برای دفاع از اینجا آمده‌ایم. باید جنگ متوقف شود، ما برای محافظت از خاک و آب خود به اینجا آمده‌ایم. ما هیچ حمله‌ای به خاک و مرزهای ترکیه نکرده‌ایم، بلکه آن‌ها هستند که به سرزمین ما چشم دوخته‌اند. غیرنظامیان، زنان و کودکان، کشته و مجروح می‌شوند. در هیچ شرایطی این جنایت‌ها که دولت ترکیه انجام می‌دهد قابل قبول نیست، باید نیروها و سازمان‌های بین‌المللی وارد عمل شوند و حملات را متوقف کنند.»
«حملات دولت ترکیه باید فورا متوقف شود»
فاطمه عثمان در پایان صحبت‌های خود چنین گفت: «تا زمانی که سالمندانی مانند من وجود دارند، ما با عصاهای خود به دفاع از سد تشرین خواهیم رفت و از آن دفاع خواهیم کرد. ما از اینجا، از دولت‌های ائتلاف بین‌المللی می‌خواهیم که حملات دولت ترکیه به خاک ما را متوقف کنند. دیگر نباید جان و خاک ما را معامله کنند. آن‌ها جان کودکان و جوانان را معامله می‌کنند، آمبولانس‌ها و خودروهای ما هدف قرار می‌گیرند. این به هیچ وجه قابل قبول نیست و باید هر کسی که وجدان دارد، صدای خود را بلند کند. ما در حال دفاع از سرزمین خود هستیم و برای این خاک تا آخرین نفس از آن دفاع خواهیم کرد».
گُلی محمد کوچی اهل عفرین است که دو ماه پیش به دلیل حملات ارتش ترکیه برای بار دوم از شهر شهباء به کانتون جزیره نقل مکان کرد و اکنون در مقاومت در سد تشرین آماده است.
از عفرین تا شهباء و اکنون در سد تشرین
گُلی محمد با بیان اینکه هر جا مقاومت باشد، او آنجا خواهد بود، گفت: «۷ سال از آوارگی، قتل‌عام و جنایت‌ها کافی نبود، این بار دولت ترکیه تلاش می‌کند تا تمام منطقه را اشغال کند. درست است که ما آواره شده‌ایم، اما به عنوان اهل عفرین امروز دوباره در سد تشرین هستیم. آب، آب ماست و آخرین قطره‌ی خونمان از آن دفاع خواهیم کرد، زیرا سد تشرین آب و انرژی مردم را تأمین می‌کند و برای عموم مردم اهمیت دارد. در هر جایی که مقاومت باشد، دولت ترکیه حمله می‌کند و می‌خواهد اراده مردم شکسته شود. ما به اردوغان می‌گوییم که اگر او عفرین و شهباء را اشغال کرد، ولی ما اجازه نخواهیم داد که سد تشرین اشغال شود و از خاک آن دفاع خواهیم کرد. ما خون فرزندان خود را در اینجا ریخته‌ایم، ما خواستار توقف حملات هستیم تا دیگر کودکان کشته نشوند و غیرنظامیان به قتل نرسند.»
«به چه اجازه‌ای به خاک ما قدم گذاشته است؟»
فوزیه احمد حسن، ٧۴ ساله نیز چنین گفت: « آن‌ها ٢۴ ساعت شبانه‌روز است، حمله می‌کند، نمی‌دانیم چه می‌خواهد. اما آن‌ها در حال انجام جنایت علیه غیرنظامیان و مبارزان هستند. هیچکس نباید فکر کنند که ما در چنین شرایطی در خانه‌هایمان می‌نشینیم و دست روی دست می‌گذاریم تا اردوغان و مزدورانش وارد خانه‌هایمان بشوند. درست است که بیماری‌هایی دارم، اما باید امروز در کنار فرزندان مبارز خود باشم تا از این خاک دفاع کنیم. اگر راهی باشد که بخواهیم به آنجا برویم، حتماً خواهیم رفت. اردوغان که زیر نام اسلام همه چیز را انجام می‌دهد، اسلام از او دور است. مردمی که اینجا هستند، اسلحه در دست ندارند، آن‌ها تنها برای حفاظت از خاک خود اینجا هستند. ما هیچ چیزی از اردوغان نخواستیم، او بر چه اساسی و با چه اجازه‌نامه‌ای به خاک ما آمده است؟»
«اردوغان نباید فراموش کند!»
فوزیه احمد حسن در پایان صحبت‌های خود با تأکید بر اینکه خواست آن‌ها صلح است، گفت: «درخواست ما صلح است، ما طرفدار جنگ و کشتار نیستیم و کودکان ما هیچ ارتباطی با ارتش آن‌ها ندارند. به همین دلیل ما برای دفاع از خاک، آب و انرژی خود آمده‌ایم. باید اردوغان به خود بیاید و خوب فکر کند که چه کاری انجام می‌دهد. اردوغان نباید فراموش کند که پایان صدام حسین، قذافی و اسد چه شد، زیرا پایان او هم به همین شکل خواهد بود. با تمام بیماری‌های خود، اگر لازم باشد، من در آنجا خواهم بود و برای هر چیزی آماده‌ام.»