سازمان حفاظت از کودکان: کودکان دختر قربانیان اصلی فقر در افغانستان
سازمان حفاظت از کودکان عنوان کرد که در افغانستان، دختران بیشتر از پسران منزوی شدهاند و از گرسنگی بیشتری رنج میبرند.
مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، روز چهارشنبه ١٩ مرداد، سازمان حفاظت از کودکان در گزارشی عنوان کرد که در افغانستان، کودکان دختر بیشتر از کودکان پسر منزوی شده و از گرسنگی بیشتری رنج میبرند.
- تحقیقات Save the Children نشان میدهد:
تعداد دخترانی که گرسنه به رختخواب میروند تقریباً دو برابر پسرها است.
۴۶ درصد از دختران و در مقابل ۲۰ درصد از پسران، نمیتوانند به مدرسه بروند.
۲۶ درصد از دختران و در مقابل ۱۶ درصد از پسران، علائم افسردگی نشان دادەاند.
بر اساس گزارش جدید save the children ، یک سال پس از تسلط طالبان بر افغانستان، بحران اقتصادی، خشکسالی فلج کننده و محدودیتهای جدید، زندگی دختران را از بین برده، آنها را از جامعه طرد کرده و گرسنه رها کرده است. یک چهارم از دختران علائم افسردگی نشان میدهند.
این گزارش با عنوان «نقطه شکست» زندگی کودکان را یک سال پس از تسلط طالبان نشان میدهد، ۹۷ درصد خانوادەها برای تامین غذای کافی فرزندان خود با مشکل مواجه هستند و دختران کمتر از پسران به غذا دسترسی دارند. تقریبا ۸۰ درصد از کودکان گفتند که در ۳۰ روز گذشته گرسنه به رختخواب رفتەاند و در این میان دختران دو برابر پسران گرسنگی کشیدەاند.
کمبود غذا پیامدهای مخربی بر سلامت کودکان دارد و آینده آنها را تهدید میکند. از هر ۱۰ دختر ۹ نفر گفتند که حجم وعدەهای غذاییشان در سال گذشته کاهش یافته است و نگران کاهش وزن خود هستند زیرا برای مطالعه، بازی و کار انرژی ندارند.
این بحران همچنین ضربەهای خطرناکی بر سلامت روانی دختران وارد میکند. بر اساس مصاحبەای که با مراقبانشان صورت گرفتە است، ۲۶ درصد دختران در مقایسه با ۱۶ درصد پسران علائم افسردگی و ۲۷ درصد دختران در مقایسه با ۱۸ درصد پسران علائم اضطراب نشان دادەاند.
دختران در گفتگوهای گروهی گفتەاند که شبها به خاطر اضطراب و کابوس نمیتوانند بخوابند و بسیاری از فعالیتهایی که قبلا آنها را خوشحال میکرد، مانند گذراندن وقت با اقوام و دوستان و رفتن به پارکها و مغازەها، به کلی کنار گذاشته شدەاند. آنها همچنین از رفتن بە مدرسە منع میشوند و از این بابت ابراز ناامیدی و عصبانیت میکنند چرا کە حقوق و آزادیهای فردیشان سلب شدە است.
بیش از ۴۵ درصد دختران و ۲۰ درصد از پسران گفتند به مدرسه نمیروند. آنها چالشهای اقتصادی، ممنوعیت طالبان برای حضور دختران در کلاسهای متوسطه و همچنین نگرشهای جامعه را بهعنوان موانع اصلی دسترسیشان به آموزش میدانند.
پریشاد، ۱۵ ساله، در شمال افغانستان زندگی میکند. او به مدرسه نمیرود، زیرا پدر و مادرش توانایی تامین هزینەهای تغذیه فرزندان خود را ندارند، چه برسد به هزینه کتاب و لوازمالتحریر او. وضعیت خانواده او در ۱۲ ماه گذشته به سرعت رو به وخامت گذاشته است و آنها از خانه خود بیرون رانده شدند زیرا نمیتوانستند اجاره بها را بپردازند. صاحبخانه پیشنهاد خرید یکی از خواهر و برادرهای پریشاد را داد، اما پدر و مادرش نپذیرفتند.
پس از خروج نیروهای بینالمللی در سال گذشته، طالبان ۱۵ اوت قدرت را به دست گرفت. میلیاردها دلار کمک بینالمللی برداشته شد، ذخایر ارز خارجی افغانستان مسدود شد و سیستم بانکی ازهم پاشید. بحران اقتصادی متعاقب آن و بدترین خشکسالی ۳۰ سال اخیر، خانوادەها را در فقر فرو برده است.
کودکانی که با Save the Children مصاحبه کردەاند، گفتەاند که وضعیت اقتصادی و عدم دسترسی خانوادەها به غذا و اقلام اولیه باعث افزایش ازدواج کودکان در جوامع آنها شده است که بر دختران بیشتر از پسران تأثیر میگذارد. از بین کودکانی که سال گذشته برای بهبود وضعیت مالی خانواده از آنها خواسته شده ازدواج کنند، ۸۸درصد دختر بودند.
«راه حلها در راهروهای قدرت و دفاتر رهبران سیاسی جهانی ما نهفتەاند»
کریس نیامندی، رییس سازمان نجات کودکان در افغانستان گفت: «شرایط زندگی کودکان در افغانستان وخیم است، یک سال پس از بازپس گیری کنترل توسط طالبان کودکان هرشب گرسنه به رختخواب میروند. خسته و بی حال هستند، نمیتوانند مانند گذشته بازی کنند و درس بخوانند. به جای رفتن به مدرسه زندگیشان روزها به زحمت کشیدن در کارخانەهای آجرپزی، جمعآوری زباله و نظافت خانەها میگذرد.»
بە گفتەی کریس نیامندی «راه حل این مشکلات را نمیتوان به تنهایی در افغانستان جستجو کرد. راه حلها در راهروهای قدرت و دفاتر رهبران سیاسی جهانی ما نهفتەاند. اگربودجەهای فوری بشردوستانه تامین نشود و راهی برای احیای سیستم بانکی و حمایت از اقتصاد مارپیچی پیدا نشود زندگی کودکان از دست خواهد رفت و پسران و دختران بیشتری کودکیشان را به کار، ازدواج و نقض حقوقشان خواهند باخت.»
پریشاد همچنین پیامی برای جامعه جهانی دارد: «با پول و غذا به خانوادەی من و آسیب پذیرترین کودکان و خانوادەها کمک کنید. میخواهم برادران و خواهرانم غذای خوب بخورند و کفش و لباس برای پوشیدن داشته باشند. لطفا به ما کمک کنید تا بتوانیم خودمان را آموزش و رشد دهیم.»