مرکز خبر- روز جمعه ١١ مهرماه، گروه بین‌المللی بحران، با انتشار گزارشی، از افزایش فقر و بحران اقتصادی در افغانستان ابراز نگرانی کرد و با تاکید بر اینکه طالبان در مهار این بحران‌ها ناکام بوده‌اند، نوشت: کاهش کمک‌های بین‌المللی و بی‌توجهی قدرت‌های جهانی به افغانستان، پیامدهای وخیمی برای آسیب‌پذیرترین اقشار، به‌ویژه زنان، به همراه داشته است و کاهش کمک‌های بین‌المللی میلیون‌ها نفر را به ورطه فقر و تنگدستی کشانده است.

براساس این گزارش که روز پنج‌شنبه، ۱۰ مهرماه، منتشر شده است، فقر و بحران اقتصادی درحال افزایش است و طالبان در مهار بحران اقتصادی و فقر گسترده ناکام بوده‌ است. زنان هم‌چنان در سایه محدودیت‌های سخت‌گیرانه‌ی طالبان، با محرومیت‌های گسترده آموزشی، اجتماعی و اقتصادی روبه‌رو هستند. پس از بازگشت طالبان به قدرت در ۲۰۲۱، زنان از دسترسی به آموزش محروم شده‌ و این محدودیت‌ها به شدت بر فرصت‌های شغلی و مشارکت زنان در فعالیت‌های اقتصادی تأثیر گذاشته است.

در این گزارش آمده که محدودیت‌ها و کاهش کمک‌های خارجی، دسترسی زنان و کودکان به خدمات درمانی و بهداشتی را مختل کرده و در بسیاری موارد منجر به افزایش فقر، سوءتغذیه و پیامدهای تهدیدکننده زندگی شده است. بسیاری از زنان مجبور به فعالیت در بازارهای غیررسمی شده‌ و خانواده‌ها برای تأمین معیشت خود به روش‌های شدید و خطرناک متوسل شده‌اند.

بر اساس یافته‌های گزارش، کاهش کمک‌های بین‌المللی در سال‌های گذشته باعث شد صدها مرکز بهداشتی خدمات خود را متوقف کنند، شبکه‌های آب‌رسانی بدون نگه‌داری باقی بمانند و برنامه‌های حمایتی برای زنان آسیب‌پذیر به حالت تعلیق درآید. گروه بین‌‌المللی بحران، افزود که زنان بیش‌ترین آسیب را از این محدودیت‌ها دیده‌اند، زیرا قانون‌های سخت‌گیرانه‌ی طالبان دسترسی آنان به آموزش، کار و خدمات حیاتی را محدود کرده است.

در گزارش گروه بحران، آمده است: بار قطع کمک‌ها بیش‌ترین فشار را بر زنان وارد کرده؛ زیرا افغانستان یکی از مرگ‌بارترین کشورهای جهان برای زایمان است و هر دو ساعت یک زن باردار در اثر عوارض قابل پیشگیری جان خود را از دست می‌دهد.

در بخش دیگری از گزارش آمده است: زنان در افغانستان، به دلیل قطع کمک‌های بین‌المللی و محدودیت‌های داخلی، با افزایش مرگ‌ومیر ناشی از فقر، سوءتغذیه و کم‌بود خدمات درمانی روبه‌رو هستند. گروه بین‌المللی بحران، تاکید کرد که کاهش کمک‌های انسان‌دوستانه، خطر فروپاشی معیشتی و انسانی برای زنان را افزایش داده و ادامه‌ی این روند می‌تواند پیامدهای بلندمدت جدی برای سلامت، امنیت و مشارکت اقتصادی زنان داشته باشد.

گروه بحران افزوده است که آنچه کمتر مورد تردید است، درد وحشتناکی است که از قبل، پس از کاهش کمک‌ها احساس می‌شود. حداقل ۴۲۲ مرکز درمانی از سال ۲۰۲۵ تاکنون خدمات خود را به حالت تعلیق درآورده‌اند و بیش از سه میلیون نفر را از دسترسی به خدمات محروم کرده‌اند.

در گزارش گروه بحران آمده است که بار قطع کمک‌ها بیشترین فشار را بر زنان فقیر وارد کرده است: افغانستان یکی از مرگبارترین کشورهای جهان برای زایمان است و هر دو ساعت یک زن باردار بر اثر عوارض قابل پیشگیری جان خود را از دست می‌دهد.

در سال ۲۰۲۵، انتظار می‌رود تقریباً ۴۴۰ هزار زن دسترسی به خدمات بهداشت جنسی و باروری را از دست بدهند.

به گفته‌ی گروه بحران، زنان بیشترین وابستگی را به سایر خدماتی دارند که بودجه‌ی آنها قطع می‌شود؛ مانند حوزه‌های آب، فاضلاب، بهداشت و کشاورزی.

گروه بین‌المللی بحران همچنین در این گزارش، با اشاره به سیاست‌های طالبان و وضعیت اقتصادی افغانستان در چهار سال گذشته افزود: محتمل‌ترین سناریو برای اقتصاد افغانستان این است که تا حد زیادی از جهان جدا بماند؛ زیرا انزوای طالبان عمیق‌تر شده و این گروه تمایلی به تغییر رویکرد ندارد.

این گزارش در حالی منتشر می‌شود که براساس داده‌های سازمان ملل متحد، نیمی از جمعیت افغانستان برای ادامه‌ی زندگی‌شان به کمک‌های بشر‌دوستانه نیاز دارند و همزمان با نزدیک شدن به فصل سرما، بازگشت گسترده‌ی مهاجران از ایران و پاکستان و وقوع زمین‌لرزه‌ در شرق افغانستان فشارها بر زیرساخت‌ها را افزایش داده است. سازمان ملل، بارها از کم‌بود بودجه برای امدادرسانی به شهروندان افغانستان ابراز نگرانی کرده است.

در سوی دیگر، محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان و دختران، سبب انزوای بیش‌تر افغانستان و عمیق‌ترشدن زیان‌های اقتصادی شده است. با این حال، طالبان در چهار سال گذشته محدویت‌ها بر زنان و دختران را نه تنها که لغو نکرده؛ بلکه تشدید کرده است.