برچم جودی

کوبانی - انقلاب روژاوای کوردستان در نوزدهم ژوئیه ۲۰۱۲ در شهر کوبانی آغاز شد و متعاقباً به عفرین و جزیره گسترش یافت. این انقلاب، که همزمان با قیام سوریه و تبدیل آن به بحران شکل گرفت، مسیری متمایز را در پیش گرفت و پارادایم ملت دموکراتیک را که بر اصول دموکراسی، اکولوژی و آزادی زنان استوار است، به عنوان مبنای خود قرار داد.

انقلاب روژاوا در درون خود تحولات متعددی را ایجاد کرد. این انقلاب در حوزه‌های زبان، فرهنگ، سیاست، حقوق، محیط زیست و به ویژه برای زنان، فرصت‌های متنوعی فراهم آورد. شاهدان این انقلاب دوازده ساله، از آن به عنوان تولدی نوین یاد می‌کنند و تجربیات و احساسات خود را از آن دوران با دقت و عاطفه خاصی بیان می‌دارند.

حلیمه عثمان ۴٧ ساله، یکی از زنان برجسته انقلاب زنان است. او علیرغم مسئولیت‌های مادری، مدت قابل توجهی در نیروهای امنیت داخلی زنان خدمت کرده و حتی در مقاومت کوبانی علیه مزدوران داعش مشارکت داشته است. حلیمه عثمان که اخیراً در فعالیت‌های سازمان سارا همکاری می‌کرد، در هجدهم آوریل سال جاری در حمله پهپادهای دولت ترکیه مجروح شد. خبرنگار ما مصاحبه‌ای با او انجام داد که طی آن، خاطرات و دیدگاه‌های خود را درباره انقلاب زنان بیان می‌کند.  

 

اتحاد مردم کوبانی، کلید دستیابی به استقلال

حلیمه عثمان وقایع آغاز انقلاب در کوبانی را چنین توصیف نمود: دوره پیش از نوزدهم ژوئیه سرشار از شور و معنا بود. به خاطر دارم که همگی در تکاپو بودیم و با اشتیاق فراوان مقدمات را فراهم می‌آوردیم. در زمینه‌های آگاهی‌بخشی و سازماندهی جامعه، تأسیس شوراها و نیروهای دفاعی، تدارکات لازم صورت پذیرفت. ما، مردم کوبانی، با درک، آگاهی و مسئولیت‌پذیری عمیق، حکومت بعث را از کوبانی خارج ساخته و استقلال خویش را اعلام نمودیم. شور و شعف، مسرت و احساساتی ما به قدری بود که بی‌وقفه به برگزاری جشن و راهپیمایی می‌پرداختیم. کودکان، زنان، جوانان و سالخوردگان در این مراسم شرکت می‌کردنند و شادمانی خود را با یکدیگر به اشتراک می‌گذاشتند. شهر کوبانی متعلق به خلق کورد و رهبر آپو است، و پس از سال‌ها اشغال، اکنون شهر به ساکنان اصلی خود باز گشته است. با این اقدام، جرقه انقلاب روشن شد و موج به موج در روژاوای کوردستان گسترش یافت، به طوری که آرزوهای دیرینه خلق کورد برای آزادسازی بخشی از کوردستان تحقق پذیرفت.

 

انقلاب زنان، بنیانگذار نظام و زندگی نوین

حلیمه عثمان با تأکید بر تحول انقلاب به جنبشی زنان‌محور اظهار داشت: در مراحلی که به آن‌ها اشاره شد، زنان حضوری پررنگ و تأثیرگذار داشتند. ما به عنوان زنان به تمامی نهادهای رژیم پیشین ورود کردیم، پرچم‌های آنان را پایین آوردیم و به جای آن، پرچم سه‌رنگ سبز، سرخ و زرد خود را برافراشتیم. زنان در وضعیتی قرار داشتند که گویی همچون گیاهی زیر آوار فشرده شده بودند. رژیم بعث و جامعه ذهنیت و سیاستی را علیه زنان اعمال می‌کردند که همه چیز را در انحصار مردان قرار داده بود. زنان از صدا، هویت و جلوه‌گری خود محروم شده بودند. بنابراین، انقلابی که آغاز شد، به زنان قدرت و اراده شورش و تملک انقلاب را بخشید. زنان فرصت یافتند تا زندگی و نظامی نوین و جایگزین را بنا نهند که در آن وجود، حقوق و آزادی‌هایشان تضمین می‌شد و این امر را با شعف و اشتیاق فراوان پذیرا شدند. بیش از سایر طیف‌های جامعه، ما زنان به این انقلاب نیازمند بودیم، از این رو به پا خاستیم، پیشگام شدیم و انقلاب را از آنِ زنان ساختیم. به ویژه، ما دیدگاه رهبر آپو را که آزادی جامعه را منوط به آزادی زنان می‌داند، به عنوان مبنای مبارزه خود قرار دادیم.

 

با غلبه بر موانع، به صفوف انقلاب پیوستم

حلیمه عثمان درباره تحولاتی که به عنوان یک زن تجربه کرده است، چنین بیان داشت: من به عنوان یک زن بسیار خوش‌اقبال هستم که بخشی از انقلاب زنان شدم و این پیشرفت‌های موجود را با چشمان خود مشاهده کرده و شاهد آن بودم. پیش از این انقلاب، زندگی من محدود به خانه و مراقبت از فرزندان بود. در نتیجه سنت‌های کهنه و تفکر مردسالارانه جامعه، ما قادر نبودیم برای آینده خود اهدافی تعیین کنیم و به آن‌ها دست یابیم. اما به محض آغاز انقلاب و ارائه فرصت‌هایی به ما، من فعالیت خود را آغاز کردم. ابتدا در شورای محله شهید یحیی مشغول به کار شدم، سپس یکی از پنج  زن نخستینی بودم که در نیروهای امنیت داخلی زنان (آسایش زنان) خدمت کردیم. برای افزایش تعداد زنان، به تمام منازل مراجعه کردیم. اما جامعه پذیرش زنان در لباس نظامی و دفاع از شهر خود را دشوار می‌یافت. این مسائل به مبارزه‌ای تبدیل شد که طی آن می‌بایست این محدودیت‌ها و دیدگاه‌ها را از میان برمی‌داشتیم. در نتیجه این مبارزه، ده‌ها گردان YPJ (یگان‌های مدافع زنان) تشکیل شد و آسایش زنان گسترش یافت. ما در زمینه دفاع از خود پیشرفت‌های قابل توجهی را تجربه کردیم. بدین ترتیب، توانستیم در تمام عرصه‌های زندگی دستاوردهایی کسب کنیم و در هر جنبه‌ای صاحب هویت و قدرت شویم.

 

علی‌رغم تمام تهاجمات، ما انقلاب خود را تداوم خواهیم بخشید

در خاتمه، حلیمه عثمان به مناسبت سالگرد انقلاب زنان چنین پیامی را ابراز داشت: اگر امروز بخواهیم انقلاب خود را تعریف و تبیین نماییم، با شرح دستاوردهای زنان پاسخ روشن خواهد شد. در کدام انقلاب یا شرایطی، زنان قادر بوده‌اند طی دوازده سال نظامی را برای خود ایجاد کنند که در درجه نخست آزادی آنان را به رسمیت می‌شناسد؟ به عبارتی، در حوزه‌های سازمانی، خودمحافظتی، حقوقی، فرهنگی، علمی، آموزشی، رسانه‌ای و غیره حضور یابند و استقلال خویش را سازماندهی نمایند. نمونه بارز آن، سازمان زنان کنگره استار است که از اتحادیه استار به کنگره ارتقا یافت. این الگو که به واسطه انقلاب زنان شکل گرفت، برای زنان و مردم مایه امید و برای قدرتهای حاکم تهدید محسوب شد. من یکی از آن زنانی هستم که تصمیم گرفتم در انقلاب زنان مشارکت جویم، نقش خود را ایفا کنم و فعالیت‌های تأثیرگذار انجام دهم. دولت ترکیه با یک پهپاد مستقیماً مرا هدف حمله قرار داد که در نتیجه آن، یک دست و پای خود را از دست دادم. من نیز مانند صدها زن دیگر مورد هدف دولت ترکیه واقع شدم. در دوازدهمین سالگرد انقلاب ما، این پیام را منتقل می‌کنم؛ هنوز هم یک دست و پا، زبان و اندیشه دارم. بنابراین تا زمانی که قطره‌ای خون در بدن باقی باشد، ما به مبارزه برای استمرار انقلاب زنان و دستاوردهای آن ادامه خواهیم داد.