برچم جودی

کوبانی – مزدوران جهادی هیئت تحریر الشام که از نُه ماه پیش دولت موقت سوریه را در اختیار دارند، همانند مزدوران داعش در سراسر سوریه دست به جنایت می‌زنند. با کشتارهایی که این گروه علیه علوی‌ها و دروزی‌ها در سواحل سوریه و سویدا به راه انداخت، تهدیدات ناشی از نقض حقوق بشر و ذهنیت جهادی هیئت تحریر الشام ابعاد خطرناک‌تری به خود گرفته است.

زنان کوبانی در شمال و شرق سوریه، ضمن ابراز واکنش قاطع به اقدامات جهادی‌های هیئت تحریر الشام، خطرات آن را برای آینده‌ی زنان تحلیل کردند.

 

جهادی‌های هیئت تحریر الشام، امید و انتظار خلق سوریه را بر باد دادند

نادیا حسو با اشاره به شکاف عمیق میان گفتار و عمل دولت جهادی سوریه اظهار داشت: «خلق سوریه برای دستیابی به حقوق خود در ساختار این کشور، چهارده سال است که بی‌وقفه مبارزه می‌کند. خلق در شمال و شرق سوریه نیز با همین هدف در برابر تهاجم اشغالگران و مزدوران داعش ایستادگی کرده است. اما با کمال تأسف، از نُه ماه پیش، همان رویکرد و ذهنیت توسط هیئت تحریر الشام در حال تکرار است. امیدها و انتظارات خلق و تمام بخش‌های گوناگون جامعه‌ی سوریه، بار دیگر در سیمای هیئت تحریر الشام و حاکمیت کنونی دمشق، نقش بر آب شد. کشتار علوی‌ها و دروزی‌ها، گواه آشکار این حقیقت تلخ است. دولت انتقالی سوریه در حالی شعارهای فریبنده سر می‌دهد که در عمل، هیچ همسویی میان حرف‌ها و اقداماتش دیده نمی‌شود.»

 

ذهنیت جهادی، بزرگ‌ترین تهدید است

نادیا حسو ضمن تأکید بر عدم پذیرش ارتش جدید سوریه، افزود: «رویکردهای حاکمیت جدید به وضوح نشان می‌دهد که حقوق و موجودیت زنان انکار می‌شود. این نگرش و اقدامات برای ما زنان، یک تهدید بزرگ و غیرقابل چشم‌پوشی است. پس از سال‌ها مقاومت و تحمل رنج‌های بی‌شمار، ما به عنوان زنان و بخشی از کل جامعه‌ی سوریه، هرگز نخواهیم پذیرفت که زنان دوباره به تاریکی رانده شوند و ذهنیت جهادی بر سرنوشت خلق حاکم شود. از این رو باید مواضع خود را قاطعانه اعلام کنیم. ما نباید این سیستم جدید را بپذیریم و این جهادی‌ها که حقوق خلق و زنان را در تمام زمینه‌ها پایمال می‌کنند، باید در دادگاه‌های عادلانه محاکمه شوند. ما به عنوان زنان، هیچ امید و باوری به ارتش جدید سوریه نداریم، بلکه آن را تهدیدی جدی برای آینده‌ی کشور می‌دانیم.»

 

بارقه‌ی امید به یأس و وحشت بدل شد

زینب حسن نیز با بیان اینکه سوریه در این نُه ماه از هر سو ویران‌تر شده است، وضعیت اسفبار این کشور را این‌گونه تشریح کرد: «وضعیت سوریه پیش از این نیز به دلیل ذهنیت رژیم بعث، بسیار وخیم بود. به همین خاطر، خلق مشتاقانه انتظار سرنگونی رژیم را می‌کشید تا نظامی نوین و در خدمت منافع خود برپا کند. اما اقدامات هیئت تحریر الشام و شیوه‌ی حکمرانی آن‌ها، سرنوشت و زندگی خلق سوریه را از گذشته نیز سیاه‌تر کرده است. امروز شاهدیم که مهاجرت، کشتار، ناامنی، غارت، ویرانی و گرسنگی بیش از هر زمان دیگری گسترش یافته است. جولان گروه‌های مزدور در سوریه و ارتش به اصطلاح رسمی، آثار مخرب عمیقی بر جای گذاشته است. خلق سوریه از جنگ به ستوه آمده است. بی‌تردید خانواده‌ای را نمی‌توان یافت که طعم تلخ این بحران را نچشیده باشد. همین مردم، روزی اپوزیسیون سوریه را بارقه‌ای از امید می‌پنداشتند، اما در این نُه ماه، سوریه بیش از پیش در پریشانی فرو رفته و این روند همچنان ادامه دارد.»

 

آنکه اراده‌ی زنان را به رسمیت نشناسد، از سوی زنان نیز به رسمیت شناخته نخواهد شد

زینب حسن در ادامه، خشم خود را از وضعیت زنان در سوریه ابراز کرد. او با اشاره به اینکه دولت جدید آشکارا اراده‌ی زنان را نادیده می‌گیرد، این امر را به معنای بی‌اعتباری و عدم مشروعیت آن دانست و گفت: «تجربه‌ی زنان در شمال و شرق سوریه، اهمیت نقش و رسالت زنان در اداره‌ی جامعه و سیستم‌سازی را اثبات می‌کند. سیستم‌های دموکراتیک و برابر، هرگز تک‌رنگ و تک‌جنسیتی بنا نمی‌شوند. چنین رویکردی تنها به عمیق‌تر شدن بحران‌ها و مشکلات می‌انجامد. در سرزمینی که زن نتواند با حقوق، هویت و اراده‌ی خود زندگی کند، سخن گفتن از حق حیات دیگر خلق‌ها با زبان و فرهنگ خودشان نیز بی‌معناست. به همین دلیل، ما به عنوان زنان، دولتی را که حقوق و اراده‌ی ما را زیر پا بگذارد، هرگز به رسمیت نخواهیم شناخت و برای آن هیچ جایگاهی قائل نیستیم.»

 

آینده‌ی سوریه با خون خلق آن نوشته می‌شود

روهلات عبدی، زن جوان دیگری، با بیان اینکه سوریه اکنون با ذهنیت اسلام جهادی اداره می‌شود، سخنانش را این‌گونه تکمیل کرد: «به عنوان یک زن جوان که از نزدیک تحولات سوریه را دنبال می‌کنم، اقدامات گروه‌های جهادی دولت را رویکردی پوچ و عمیقاً غیراخلاقی علیه خلق سوریه می‌دانم. آن‌ها ادعای ساختن آینده‌ای برابر، دموکراتیک و آزاد را دارند، اما آنچه در واقعیت رخ می‌دهد، تداوم جنایات مزدورانه تحت لوای اسلام جهادی است. در این نُه ماه، آشفتگی بی‌سابقه‌ای بر سوریه حاکم شده و هیچ‌چیز مشخص نیست. این مزدوران جهادی، کورکورانه به اقلیت‌های قومی حمله می‌کنند و آینده‌ای خونبار برای سوریه رقم می‌زنند.»