رفیف اسلیم

 

غزه – مرکز مسارات اولین نشست گفت‌وگوی بین نسلی را بین رهبران زن و جوانان فلسطینی ترتیب داد. در این نشست جوانان سوالاتی را در مورد تغییرات سیاسی و دیدار رئیس‌جمهور آمریکا، جو بایدن از فلسطین مطرح کردند.

این نشست روز یک‌شنبه ۲۴ ژوئیه در مرکز مسارات و در چارچوب پروژه‌ی حمایت از گفت‌‌وگوی فمینیستی در فلسطین که توسط مرکز مسارات و با همکاری سازمان صلح مارتی اهستیاری و با مشارکت زنان سازمان ملل با حمایت دولت نروژ برگزار شد. جلسه‌ی گفت‌وگو با حضور ۴۷ جوان از کرانه‌ی باختری و نوار غزه از طریق فناوری از راه دور برگزار شد.

زهیره کمال، فعال سیاسی و اجتماعی توضیح داد که نشست گفت‌وگو فرصتی برای تبادل تجربیات و دانش بین نسل او و نسل کنونی را فراهم می‌کند و بر اهمیت نقش جوانان و زنان در ایجاد تحولات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و بر تغییر توسعه که با کسب نتایج رضایت‌بخش در صحنه‌ی سیاسی فلسطین مرتبط است، تأکید می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: اهمیت حضور زنان و جوانان در صحنه‌ی سیاسی فلسطین با توجه به روند ریشه‌کن کردن سرزمین‌هایی که رژیم اشغال‌گر اسرائیل در تلاش است، با جایگزینی شهرک‌نشینان صهیونیست از ملیت‌های مختلف انجام دهد، در حال افزایش است. وی گفت با توجه به حمایت مستمر آمریکا و کشورهای اروپایی از اسرائیل این موضوع بیشتر اهمیت پیدا می‌کند.

زهیره کمال معتقد است که «با توجه به ناکامی وزارت امور خارجه‌ی فلسطین در ایفای نقش محول‌شده‌ی خود، کشور فلسطین حمایت‌های کشورهای عربی را نیز کم کم از دست می‌دهد. بسیاری از کشورهای عربی در کنار اسرائیل قرار گرفته‌اند، به‌ویژه کشورهای آفریقایی که رأی خود را به نفع فلسطین در سازمان ملل متحد پس گرفتند. وی گفت که این اتفاق در یک روز و یک شب رخ نداده بلکه نتیجه‌ی تلاش‌های طولانی است که سفرای فلسطین در آن کشورها از آن بی‌اطلاع بودند و در نتیجه قدرت نفوذ بر رهبری را از دست دادند و فقط پایگاه مردمی باقی مانده است.

وی در مورد اجرای روند ادغام سیاسی جوانان و زنان می‌گوید که این امر تنها با فشار خود گروه‌های جوان و یا فرار آن‌ها از آن احزاب و ایجاد یک حزب بزرگ که شامل همه‌ی جوانان فلسطینی باشد، انجام می‌شود. وی افزود: قبل از این مرحله باید آمادگی با مشارکت گروه‌های جوان در نهادهای جامعه‌ی مدنی و اتحادیه‌های کارگری و فرآیند کامل آموزش از طریق خواندن وجود داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد که «توافق اسلو راه‌حل دو کشوری  را تضعیف کرد و برای تقسیم کرانه‌ی باختری به سه منطقه، یعنی (الف، ب و ج) کار کرد، مناطقی که قرار است اسرائیل به مرزهای سال ۲۰۰۲ بازگردد. اما اتفاقی که افتاد این است که اسرائیل به تمام سرزمین‌های فلسطینی از جمله نوار غزه که در سال ۲۰۰۵ از آن خارج شد، حمله کرد و آن را در محاصره‌ قرار دارد، گویی زندان بزرگی بود که تعدادی فلسطینی در آن جمع شده بود.

زهیره کمال تأکید کرد که «اسرائیل با این اقدامات از توافق اسلو خارج شد، بنابراین مقامات مجبور شدند با توقف هماهنگی امنیتی که به ارتش اشغال‌گر اجازه‌ی ورود به مناطق خود را می‌دهد و دستکاری در آن‌ها و همزمان با راه‌اندازی کمپین‌های دستگیری شدید و مکرر، این توافق را رد کند.

وی تصریح کرد: آن‌چه در عملیات شهرک‌سازی سیستماتیک در کرانه‌ی باختری رخ می‌دهد، بخش از نقض ناشی از سهل‌انگاری در پیگیری اجرای توافق‌نامه‌ی اسلو و همچنین آن‌چه در بیت‌المقدس و صدور احکام متعدد از سوی دادگاه عالی اسرائیل زمین‌ها و خانه‌های متعلق به فلسطینی‌ها را مصادره کرد، از سوی اسرائیل رخ می‌دهد.

وی خاطرنشان کرد: این امر در سایه‌ی تداوم سیاست خسته‌کننده‌ی سکوت و بستن مؤسسات و اجازه ندادن به اتحادیه‌ها برای ایفای نقش خود در پرتو فساد افسارگسیخته‌‌ی نهادهای قدرت رخ می‌دهد.