«خانه زن» پیش‌گام در معرفی «قانون خانواده» به زنان
«خانه زن» با هدف آشنایی زنان در مناطق روستایی، کارزاری را برای معرفی «قانون خانواده» آغاز کرده است. سدیا ایدو، مدیر این مرکز، اقدام مذکور را یک ضرورت در شرایط کنونی خواند.
سورگل شیخو
زرگان - تحولات سوریه وضعیت زنان را نیز تحت تأثیر قرار داده است. در همین راستا، «خانه زن» در شهر زرگان از کانتون جزیره، با درک تأثیرات متقابل مناطق بر یکدیگر، معرفی «قانون خانواده» به زنان و مردان روستایی را در دستور کار خود قرار داده است.
در ادامه، سدیا ایدو، مدیر «خانه زن»، در گفت‌وگو با خبرگزاری ما، از اهمیت این قانون می‌گوید.
افزایش محدودیت‌ها برای زنان از سوی هیئت تحریر شام
سدیا ایدو به محدودیت آزادی زنان پس از سقوط رژیم بعث و روی کار آمدن دولت موقت سوریه اشاره می‌کند و بر اهمیت معرفی «قانون خانواده» تأکید دارد. او می‌گوید: «زنان از زندگی اجتماعی و عرصه عمل کنار گذاشته می‌شوند. با اینکه شرایط برای زنان در سوریه دشوارتر شده است، ما می‌کوشیم در شمال و شرق سوریه زنان بیشتری را سازماندهی کنیم. به همین علت، معرفی 'قانون خانواده' در شهر و روستاهای زرگان را یک اقدام ضروری می‌دانیم. این قانون حامی حقوق مشترک زنان و مردان است، آنها را در عرصه اجتماعی به هم نزدیک‌تر می‌سازد و همبستگی خانواده را تقویت می‌کند.»
جای دختران دانشگاه است، نه کودک همسری
سدیا ایدو بر ضرورت شکل‌گیری «زندگی مشترکِ آزاد و برابر» تأکید می‌کند و می‌افزاید: «ذهنیت مردسالار هنوز در منطقه ما حاکم است و زنان در جامعه با خشونت روبه‌رو هستند. پیشرفت زنان و آگاهی آنها از شیوه مدیریت زندگی مشترک یک شرط بنیادین است. بدون چنین آگاهی، زندگی مسیر درستی را طی نخواهد کرد. در چنین فضایی است که خانواده‌ها همچنان دختران و پسران خود را در سنین پایین وادار به ازدواج می‌کنند و پدیده چندهمسری نیز متوقف نشده است. ما در برابر ازدواج کودکان می‌ایستیم. جای دختران در مدرسه و دانشگاه است، نه اینکه در کودکی لباس عروسی بر تن کرده و مادر شوند. مهم آن است که دختران آگاهانه آینده خود را بسازند، نه اینکه قربانی فشار و خشونت یک مرد شوند. یک کودک پانزده‌ساله چطور می‌تواند یک زندگی مشترک را به درستی مدیریت کند؟»
دین‌داری واقعی در اخلاق و آزادی است، نه حجاب اجباری
سدیا ایدو محدودیت‌های تحمیلی را عامل سلب آزادی زنان می‌داند و ادامه می‌دهد: «ما با تفکر پوشش اجباری برای همه زنان مخالفیم. چرا باید زنان را در آن کیسه سیاه بپوشانند و حاکمیت خود را بر جسم و روحشان تحمیل کنند؟ این اتفاقی است که امروز در سوریه رخ می‌دهد. زنانی هستند که این وضعیت را نمی‌پذیرند و باید برای 'نه' گفتن خود تا آخر مبارزه کنند. زنان نباید پوشیدن لباس سیاهی را که آزادی‌شان را محدود می‌کند، بپذیرند. زیرا زنی که به این شرایط تن دهد، بی‌تردید از تحصیل نیز محروم شده و در خانه نقش یک برده را ایفا می‌کند. ما این حقیقت را به زنان منطقه خود می‌گوییم که دین‌داری در حجاب خلاصه نمی‌شود. دین‌داری واقعی در اخلاق، فرهنگ و آزادی معنا می‌یابد. بنابراین، این پدران هستند که پیش از همه باید بدانند دین به معنای حجاب نیست و این قیود را از پای دختران خود باز کنند.»
قاچاق دختران برای فرار از قانون
سدیا ایدو این پدیده خطرناک را به ذهنیت حاکم بر «دولت موقت جهادی» در سوریه نسبت می‌دهد و تشریح می‌کند: «پدری که دختر خردسالش را به ازدواج وامی‌دارد، برای فرار از مجازات‌های 'قانون خانواده'، او و همسرش را به مناطق تحت کنترل دولت موقت فراری می‌دهد. قوانین ما چنین ازدواجی را باطل می‌داند و عاملان آن را مجازات می‌کند. اما فرار به آن مناطق، به معنای گریز از پاسخگویی در برابر قانون است. آنها آنجا را پناهگاهی برای پنهان کردن جرم خود می‌دانند، چون در آن مناطق نه مردی مجازات می‌شود و نه چیزی به نام حقوق و آزادی زن وجود دارد. پرسش من این است: چطور دولت موقتی که خود عامل ربودن و تجاوز به زنان است، می‌تواند از این دختران محافظت کند؟ و یک پدر چگونه امنیت دخترش را به چنین نیرویی می‌سپارد؟»
قانون خانواده، راهی برای شناخت مسئولیت‌ها
سدیا ایدو هدف «قانون خانواده» را حفاظت از حقوق همه اعضا و ساختن خانواده‌ای دموکراتیک عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: «هدف ما آموزش تمام خانواده، از جوانان تا سالمندان است. حقوق همگی در این قانون محفوظ است. ما خانه به خانه و چهره به چهره این قانون را برای همگان تشریح خواهیم کرد تا هر فردی از وظایف و مسئولیت‌های خود آگاه شود. مهم‌ترین دستاورد درک این قانون، پیشگیری از ازدواج کودکان خواهد بود.»
مشارکت مردان در سمینارها، نتیجه کنجکاوی و تغییر نگرش
سدیا ایدو درباره تغییر شیوه برگزاری سمینارها توضیح می‌دهد: «پیش از این، سمینارها را فقط برای زنان برگزار می‌کردیم و همین امر پرسش‌هایی را در ذهن مردان ایجاد می‌کرد. به تدریج، این پرسش‌ها در سطح کمون‌ها نیز مطرح شد. اکنون مردم تغییری را که در حال وقوع است، احساس می‌کنند. نوعی جستجو برای یافتن حقیقتی که جامعه آن را پنهان کرده، آغاز شده است. ما در حال حاضر می‌کوشیم سمینارها را با حضور همزمان زنان و مردان برگزار کنیم تا دو طرف بتوانند رودررو دیدگاه‌هایشان را به اشتراک بگذارند و به نتایج موثرتری برسیم.»