مرکز خبر- روز گذشته جمعه ١ تیر ماه ١۴٠٣، رزا اوتونبایوا، نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور افغانستان، در جلسه توجیهی خود که قبل از نشست شورای امنیت، برگزار شد، وضعیت افغانستان را مورد بحث قرار داد و گفت: «فعالیت‌های سازمان ملل متحد در افغانستان نشان می‌دهد که میزان افسردگی در میان زنانی که از تحصیل محروم شده‌اند و تحرکاتشان محدود شده است، در حال افزایش است.»

وی همچنین اظهار کرد «آن‌ها احساس می‌کنند در خانه‌هایشان کمتر مورد احترام قرار گرفته‌ و کمتر در تصمیم‌گیری مشارکت دارند».

 رزا اوتونبایوا، هشدار داد که محدودیت های ادامه دار اعمال شده بر زنان اثرات مستقیم غم انگیزی بر زندگی نیمی از جمعیت این کشور دارد.

وی با اشاره به این‌که این محدودیت‌ها کشور را از سرمایه انسانی حیاتی محروم و همچنین به فرار مغزها کمک می‌کند که باعث تضعیف آینده افغانستان می‌شود، تاکید کرد که مشارکت اعلام شده طالبان در مذاکرات دوحه به آن مشروعیت نمی‌دهد.

وی با اشاره به این‌که مثبت است که این تمرکز بر بخش خصوصی، فضایی هرچند محدود را برای کارآفرینان زن فراهم می‌کند، تصریح کرد که اتکای عملی این نهاد به بخش خصوصی و سرمایه‌گذاری‌های دولتی در چارچوب اجرای سیاست خوداتکایی است.

رزا اوتونبایوا همچنین تاکید کرد، که افغانستان هنوز از فقر شدید رنج می‌برد که در چند سال گذشته مردم را در برابر بلایای طبیعی آسیب پذیرتر می‌کند.

رزا اوتونبایوا با اشاره به این‌که رسانه‌ها در مورد آن‌چه مجاز به انتشار هستند با محدودیت مواجه هستند، افزود: «ثباتی که به سرکوب ایده‌های مخالف بستگی دارد، ناگزیر شکننده است».

وی همچنین افزود تداوم اعمال تنبیه بدنی اغلب در مورد جرایمی است که بر خلاف تعاریف دقیق اخلاقیات توسط مقامات عملی مرتکب شده‌اند، که این موضوع نیز باعث نگرانی است.

لیزا داوتون، مدیر بخش تأمین مالی بشردوستانه و بسیج منابع در دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه، به نمایندگی از معاون دبیرکل در امور بشردوستانه و هماهنگ کننده کمک‌های اضطراری به شورای امنیت، با اشاره به این‌که نیازهای بشردوستانه در افغانستان همچنان به طرز نگران کننده‌ای بالاست و بیش از ۵٠ درصد جمعیت، یا تقریباً ٢٣.٧ میلیون نفر در سال جاری به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند، گفت: «افغان‌ها هم‌چنان اثرات ترکیبی تغییرات آب و هوایی، فقر و سرکوب را احساس می‌کنند».

وی همچنین توضیح داد که نیمی از جمعیت افغانستان از فقر رنج می‌برند، از هر چهار افغان یک نفر نمی‌داند غذای بعدی خود را از کجا تهیه کند، یعنی نزدیک به سه میلیون کودک در سطح شدید گرسنگی زندگی می‌کنند، و این بحران انسانی را عمیق‌تر می‌کند.