در پس انتخابات آمریکا چه می‌گذرد؟
نویسنده، کتی کی
دونالد ترامپ از پیشتازی بزرگی در میان مردان برخوردار است، با اینحال همچنان زنان در نظرسنجی‌ها می‌گویند که کامالا هریس را با اختلاف زیادی ترجیح می‌دهند. شکاف جنسیتی سیاسی منعکس‌کننده‌ی یک دهه تحولات اجتماعی بوده و می‌تواند به تصمیم‌گیری در مورد انتخابات ایالات‌متحده کمک کند.
کامالا هریس اولین زن رنگین‌پوستی است که نامزد ریاست‌جمهوری شده و دومین زنی است که به این عنوان نزدیک شده است، با اینحال تمام تلاش خود را میکند تا در مورد هویتش صحبت نکند.
معاون رئیس جمهور، ماه گذشته در مصاحبه‌ای با سی‌ان‌ان گفت: «من نامزد می‌شوم زیرا معتقدم که صرف‌نظر از نژاد و جنسیت در حال حاضر بهترین فرد برای انجام این کار در میان آمریکایی‌ها هستم.»
با این حال، علیرغم تمام تلاش‌های او برای خنثی‌کردن موضوع جنسیت، این مسئله همچنان در مرکز توجه بوده و به موضوع تعیین‌کننده‌ی این کمپین بدل شده است.
«خانم رئیس‌جمهور» اتفاق جدیدی برای آمریکا خواهد بود و منطقی است در نظر داشته باشیم که اگرچه بسیاری از رأی‌دهندگان این ایده را دوست دارند، برخی همچنان این تازگی را کمی نگران‌کننده می‌دانند.
کمپین هریس این را علناً اعلام نخواهد کرد، اما یکی از مقامات اخیراً اذعان کرد که معتقد است «جنس‌گرایی پنهانی» در جریان است که برخی از مردم را از رای‌دادن به هر زنی باز می‌دارد.
سال ۲۰۲۴ است و تعداد کمی از مردم می‌خواهند آن مردی باشند که صریحا اعلام میکند یک زن را برای ریاست‌جمهوری مناسب نمی‌داند (اگرچه بسیاری بدون هیچ ترسی الگوهای رفتاری زن‌ستیزانه‌ی خود را در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند).
اخیرا یک استراتژیست دموکرات اذعان داشت که یک کد پنهان وجود دارد و وقتی رای‌دهندگان به نظرسنجی‌ها می‌گویند که هریس «آماده» نیست یا «شخصیت» یا «معیارهای لازم» را ندارد، در واقع منظور آنها این است که مشکل او زن‌بودن است.
کمپین ترامپ می‌گوید جنسیت ربطی به وضعیت انتخابات ندارد. او این هفته گفت: «کامالا ضعیف، ناصادق و به طرز خطرناکی لیبرال است و به همین دلیل است که مردم آمریکا، روز ۵ نوامبر او را طرد خواهند کرد.»
برایان لانزا، مشاور ارشد کمپین، به من پیام داد و گفت مطمئن است ترامپ پیروز خواهد شد، زیرا «شکاف جنسیتی مردانه به ما برتری می‌دهد».
آخرین باری که یک زن برای ریاست جمهوری نامزد شد، نگرش منفی نسبت به جنسیت او به وضوح یک عامل شکستش بود. هشت سال پیش هیلاری کلینتون به عنوان اولین نامزد زن در یک حزب بزرگ خود را تبلیغ کرد. شعار کمپین «با او خواهیم ماند» یادآور نقش برجسته‌ی او بود.
مادلین دین، نماینده‌ی کنگره‌ی پنسیلوانیا به یاد دارد که در مورد نامزدی کلینتون با رای‌دهندگان بحث کرده است: «من یک بعدازظهر را با دین گذراندم. او این هفته در منطقه‌ی خود به مبارزات انتخاباتی پرداخت و به من گفت که در سال ۲۰۱۶، مردم به او می‌گفتند که تنها یک مشکل دارد.»
او می‌گوید به زودی متوجه شد که «مشکل او یک چیز بود. این که او [هیلاری] یک زن بود.»
دین بر این باور است که چنین تفکراتی امروزه کمتر رایج است، با اینحال همچنان افراد خاصی هستند که اینگونه فکر می‌کنند.
از سال ۲۰۱۶ تا کنون خیلی چیزها برای زنان تغییر کرده است. جنبش #MeToo در سال ۲۰۱۷ آگاهی از تبعیض‌های ظریف - و نه چندان ظریف - زنان در محل کار را افزایش داد. این جنبش نحوه‌ی صحبت ما در مورد زنان را به عنوان افراد حرفه‌ای در محل کار تغییر داد. فعالیت‌هایی مانند MeToo ممکن است کسب نامزدی را برای کسی مانند هریس آسان‌تر کرده باشد.
اما این گام‌های بزرگ در مورد موضوعاتی چون تنوع، برابری و شمول از سوی برخی به عنوان یک گام به عقب تفسیر شده است، به‌ویژه برای مردان جوانی که احساس می‌کردند عقب مانده‌اند. این تغییرات برای آمریکایی‌های محافظه‌کاری که نقش‌های جنسیتی سنتی‌تری را ترجیح می‌دهند، به سادگی یک قدم به عقب بود.
نتایج نظرسنجی CBS News که روز یکشنبه منتشر شد نشان داد که شکاف جنسیتی در رقابت ریاست‌جمهوری اخیر عمیق‌تر شده است و نشان‌دهنده‌ی نگرش ایالات‌متحده در مورد نقش‌های اجتماعی است.
سی‌بی‌اس، شریک خبری بی‌بی‌سی در ایالات متحده، گزارش داد که مردان احتمالاً فکر می‌کنند تلاش برای ترویج برابری جنسیتی در ایالات‌متحده بیش از حد پیش رفته است. چنین مردانی به احتمال زیاد حامی ترامپ خواهند بود.
زنان نیز به احتمال زیاد می‌گویند که این تلاش‌ها کافی نبوده است و تمایل دارند از هریس حمایت کنند.
سی‌بی‌اس گزارش داد که مردان کمتر از زنان فکر می‌کنند که هریس یک رهبر قدرتمند خواهد بود و اکثر مردان معتقدند که ترامپ قدرتمندتر است.
بنابراین برای برخی رای‌دهندگان، انتخابات نوامبر امسال به یک همه‌پرسی در مورد هنجارهای جنسیتی و تحولات اجتماعی تبدیل شده است.
به نظر می‌رسد این امر به ویژه برای رای‌دهندگانی که گرفتن حمایتشان برای کمالا هریس دشوار است، صدق میکند.
جان دلا ولپ، مدیر نظرسنجی مؤسسه‌ی سیاست هاروارد می‌گوید: «مردان جوان اغلب احساس می‌کنند که اگر هریس را زیر سؤال ببرند، برچسب زن‌‌ستیزی، همجنس‌گرا هراسی یا نژادپرستی می‌خورند.»
«بسیاری از اینکه احساس نمی‌کنند درک می‌شوند، ناامید شده‌اند و همین آنها را جذب فرهنگ برادرانه و مردانه‌ی دونالد ترامپ یا ایلان ماسک میکند. آنها به این موضوع نگاه می‌کنند که دموکرات‌ها چه کسانی را در اولویت قرار می‌دهند: زنان، حقوق سقط جنین، فرهنگ LGTBQ و از خود می‌پرسند: «پس ما چطور؟»
دلا ولپ از رای‌دهندگان جوان بسیاری نظرسنجی گرفته است. او می‌گوید: «این مردان جوان، شخصیت‌های سیاسی راست افراطی نیستند. آنها افراد معمولی، پسران و برادران شما هستند، در واقع، بسیاری از آنها حامی برابری زنان هستند، اما احساس می‌کنند که نگرانی‌های خودشان نیز شنیده نمی‌شود.
دلا ولپ به فهرستی از آمارها اشاره کرد که نشان می‌داد مردان جوان امروزی وضعیت بدتری نسبت به همتایان زن خود دارند: «احتمال کمتری دارد که حمایت یکدیگر را داشته باشند، نسبت به گذشته شانس کمتری برای ثبت نام در دانشگاه دارند و نرخ خودکشی در آنها بیشتر از قبل است. در همین حال همسالان زن آنها، زنان جوان آمریکایی در حال پیشروی هستند. وضعیت تحصیلات آنها بهتر است. بیشتر در صنایع خدماتی کار می‌کنند و به طور فزاینده‌ای بیشتر از مردان درآمد دارند.
ترامپ با درک تقریباً شهودی نارضایتی مردم، از این ناامیدی مردانه استفاده کرده و در هفته‌های پایانی مبارزات انتخاباتی‌اش مردانگی را دو چندان کرد. او مجدداً در این رابطه به مردم هشدار داد و مدعی شد «مردانگی در معرض حمله است.»
باراک اوباما سرزنش کرد که برخی از مردان «توانایی پذیرش یک زن به عنوان رئیس‌جمهور را ندارند.» در یک تبلیغ تلویزیونی جدید، بازیگر اد اونیل جذاب‌تر و مستقیم‌تر این مسئله را بیان کرد: «مرد باش: به یک زن رأی بده.»
در روزهای پایانی این کمپین، جنسیت در همه جا و هیچ کجا حاضر است.
دونالد ترامپ خواهان مردانگی در جبهه‌ی خود و مرکز این رقابت است. کامالا هریس به سختی تصدیق میکند که زن‌بودن او در انتخابات نقش دارد.