برگزاری جشنواره و نمایشگاه هنری ژیور سنه
نمایشگاه ژیور شامل آثار هنری، صنایع دستی و سوغات، توسط انجمن فرهنگی ژیور سنه و با حضور زنان در غرفههای متنوع از جمله صنایع چوبی، صنایع غذایی و صنایع دستی مختلف در پارک روجیار سنه برگزار شد.
سنه- نمایشگاه ژیور شامل آثار هنری، صنایع دستی و سوغات از تاریخ ٢۵ خرداد تا ۵ تیر در پارک روجیار سنه و از ساعت ١۶ الی ٢۴ شب در معرض دید عموم قرار گرفت.
این نمایشگاه توسط انجمن فرهنگی ژیور سنه و با حضور زنان در غرفههای متنوع از جمله صنایع چوبی، صنایع غذایی، صنایع دستی مختلف برگزار شد.
برگزاری نمایشگاه در این فصل به علت حضور مسافران و همچنین مکان آن به دلیل رفت و آمد مردم در پارک روجیار میتواند امتیاز مثبت این نمایشگاه باشد و مانند تمام نمایشگاههای شهر سنه میتواند نشانگر صنایع و هنر دست زنان کوردستان و موجب فروش بهتر آنها و آشنایی بیشتر مردم با صنعتگران شود. اما تفاوت این نمایشگاه حضور زنانی بود که بدون داشتن کارت صنایع دستی و با مشاغل آزاد نیز در این اینجا حضور داشتند، زیرا در نمایشگاههای صنایع دستی آنها نمیتوانند شرکت کنند، اگرچه در این مکان نیز باید اجاره بیشتری نسبت به کسانی که کارت صنایع دستی دارند پرداخت کنند و شاید سود مورد انتظار را نداشته باشند، اما ممنوعیتی نیز برای حضورشان وجود ندارد.
سارا ابراهیمی در غرفه چرم دوزی به خبرگزاری ما میگوید: کارهای من دست دوز است و من در خانه کار میکنم و این سری در نمایشگاه ژیور شرکت داشتم، امیدوارم که مردم ما به این فرهنگ برسند که از هنر زنان این شهر حمایت کنند، زیرا بیشتر به دنبال برند هستند و هنگامی که میگویم این کار دست دوز است و کار خودم است متأسفانه حمایت نمی کنند و به دنبال چرم مشهد و تبریز و.. میگردند، در حالیکه شاید کیفیت کار من بیشتر باشد. امیدوارم صنایع دستی نمایشگاههای بیشتری برگزار کند و محصولات ما را به شهرهای دیگر و به تولیدکنندگان خارجی معرفی کند تا بتوانیم به شهرها و کشورهای دیگر صادرات داشته باشیم، منتظر حمایت بیشتری هستیم.
وی افزود: یک سری برندها تنها اسم و رسم دارند و کیفیت خوبی ندارند و اگر من کاری با کیفیت بالاتر را گرانتر میدهم، مردم فکر کنند ما گران فروشیم، اما آن برندها یک لایه از کار را کم میکنند تا راحتتر زیر چرخ رد شود و همین کار باعث میشود که کار زودتر از بین برود، شاید استراتژی آنها هم همین باشد که کار زودتر از بین برود و مشتری مجددا خرید کند.
با توجه به گفتوگویی که با زنان غرفه دار داشتیم، اگرچه حضورشان در این نمایشگاهها به دلخواه خود است اما نبود بازار آنها را به این کار راغب میکند، در حالیکه چنان سودی برای آنها ندارد و بیشتر آنها با پنج، شش میلیون اجاره، شاید تنها پول متریالهایشان را درآورند و سود زیادی برایشان باقی نماند. نمایشگاه در اصل باید صنعتگر و محصولاتشان را به دیگران بشناساند و از این طریق سفارشات و فروش آنها افزایش یابد، اما با وجود مردمانی که قدرت خرید پایینی دارند و به دنبال خرید کمتر و ضروریات هستند نمیتوان زیاد به این موضوع امیدوار بود، در هرحال فعالیت این زنان قابل تقدیر است و با تداوم و ثابت قدم ماندن آنها، راه برای پیشرفت فراهم میشود و همانطور که در حال حاضر بسیاری از آنان خود صاحب کارگاه و کارآفرینانی هستند که سالها با وضعیت بدی سرکردهاند اما عقب نشینی نکردهاند.