از مرز کوبانی به حزب عدالت و توسعه: راه صلح از روژاوا می‌گذرد
زنان تحصن‌کننده در پرسوس که در اعتراض به حملات ترکیه به سد تشرین گرد هم آمده‌اند، با اشاره به تناقض میان ادامه مذاکرات امرالی و تداوم حملات، به دولت حزب عدالت و توسعه هشدار دادند: «راه صلح از روژاوا می‌گذرد».
مدینه مامداوغلو
رحا - حملات ترکیه به سد تشرین و مناطق پیرامون آن در جنوب شهر کوبانی در شمال و شرق سوریه که از ۸ دسامبر آغاز شده، بی‌وقفه ادامه دارد. در پی تشدید این حملات، خلق در نصیبین استان مردین و پرسوس استان رحا تحصن اعتراضی را آغاز کردند.
این حرکت اعتراضی که همزمان با تحصن در مرز کوبانی و قامشلو شکل گرفت، به سرعت به دیگر شهرها نیز گسترش یافت. تحصن که از ۹ ژانویه آغاز شده، تا ۳۱ ژانویه ادامه خواهد داشت. همزمان در شهرهای مختلف کوردستان و ترکیه، بیانیه‌های متعددی صادر و راهپیمایی‌هایی برگزار می‌شود.
زنان تحصن‌کننده در مرز به تناقض میان ادامه مذاکرات حل مسئله کورد و تداوم حملات به شمال و شرق سوریه معترض هستند. آنها تأکید کردند که پیش‌شرط هرگونه روند صلح، توقف حملات است. این زنان که در مرز کوبانی به مقاومت برخاسته‌اند، خاطرنشان کردند صلح نمی‌تواند یک‌طرفه باشد.
«اگر خواهان صلح هستند، از شمال و شرق سوریه خارج شوند»
فریده دمیر، از مادران آشتی که در تحصن شرکت کرده، خطاب به حاکمیت تأکید کرد: «ما خواهان صلحی شرافتمندانه هستیم». وی با اشاره به مذاکرات امرالی گفت ادامه همزمان مذاکرات و حملات، نشانگر عدم صداقت دولت است. فریده دمیر در ادامه افزود: «نیمی از خانواده‌های ما آن سوی مرز و نیمی این سو هستند. ما خواستار برچیده شدن این مرزها هستیم. باید کشتار متوقف و صلح برقرار شود. ما به عنوان مادران آشتی، سال‌هاست که برای دستیابی به صلح به هر دری زده‌ایم. امروز مسیر صلح از روژاوا می‌گذرد. کسی که واقعا خواهان صلح است، باید از روژاوا خارج شود.»
«از فریب و نیرنگ به ستوه آمده‌ایم»
تورکان بیلیر، از دیگر تحصن‌کنندگان، با بیان اینکه «همه از فریب و نیرنگ به ستوه آمده‌اند» خواستار پیشبرد صادقانه روند صلح شد. وی با تأکید بر اینکه کوردها اکنون در انتظار اقدامات عملی هستند، گفت: «امروز روژاوا و ما یکی هستیم. وظیفه ماست که برای خلق آنجا به پا خیزیم.»
«دولت باید پیشگام شود»
شادیه آکتورک که خواستار پایان یافتن جنگ علیه کوردهاست، گفت: «ما برای هر چهار بخش کوردستان در اینجا گرد آمده‌ایم. در برابر این جنگ، اتحاد خلق کورد و همبستگی آنان با یکدیگر ضروری است. دولت ترکیه نیز باید در این مقطع گام مثبتی بردارد و نیروهایش را از سرزمینی که به آن تعلق ندارد، خارج کند. دولت باید به سیاست‌های جنگ‌افروزانه پایان دهد. نادیده گرفتن خلق کورد راه به جایی نخواهد برد. تا زمانی که انزوا پایان نیابد و زندانیان آزاد نشوند، آزادی در کار نیست.»
فراخوان برای «همبستگی»
چیدم کارابولاک با تأکید بر اینکه علی‌رغم تمامی حملات، ایمانش به پیروزی از راه مبارزه را از دست نداده است، خلق کورد را به همبستگی فراخواند.
ریهان کاپلان نیز تصریح کرد که زنان برای جلوگیری از کشته شدن جوانان خواهان صلح هستند. وی به عنوان یک زن کورد از مرز خطاب به تمام زنان جهان گفت: «جهانیان باید صدای ما را بشنوند و در برابر این ندا واکنش نشان دهند. صلح یک‌طرفه محقق نخواهد شد؛ برای دستیابی به آن، همگان باید به پا خیزند.»