گروه دنا، به عنوان نخستین گروه کاملاً زنانه در تاریخ هنر نوگرای ایران، در دهه ۱۳۸۰ فعالیت خود را آغاز کرد. این گروه با هدف ارتقاء استقلال زنان و معرفی هنرمندان زن در برابر فضای مردسالارانه تاریخ هنر ایران شکل گرفت تا بستری برای فعالیت جمعی، مستقل و هویت‌یابی هنرمندان زن فراهم کند.

گروه دنا بر اساس ایده‌های گیزلا وارگاسینایی و فرح اصولی و با سرپرستی فرح اصولی تأسیس شد. فریده لاشایی، شهلا حبیبی، نسرین خسروی، رعنا فرنود، شهرزاد اصولی، آریا شکوهی‌اقبال، میترا کاویان، مریم شیرین‌لو، پروانه زندیان و بهار بهبهانی از اعضای اولیه‌ی این گروه بودند.

گروه دنا نه تنها به جنسیت هنرمندان توجه داشت، بلکه در زمینه‌ی سبک‌های هنری نیز تفاوت‌هایی میان اعضا وجود داشت. فعالیت‌های این گروه، علاوه بر هنر، بر کنش‌های اجتماعی و فرهنگی نیز متمرکز بود و به‌طور مستقیم به مسائل زنان پرداخته و در جهت استقلال و تقویت هنرمندان زن، در داخل و خارج از کشور فعالیت می‌کردند.

این گروه با برگزاری نمایشگاه‌هایی در مراکز هنری جهانی، هنرمندان زن ایران را به محافل بین‌المللی معرفی کرد و همچنین از طریق نمایشگاه‌ها در شهرستان‌های ایران، به مقابله با تبعیض‌ها و تقویت و شناسایی هنرمندان زن پرداخت.

گروه دنا در سطح بین‌المللی عملکرد موفقی داشت. زنانه بودن این گروه و تلاش‌های مستمر آن موجب جلب توجه نهادهای بین‌المللی به دنا شد و زمینه‌ساز نمایش آثار هنرمندان زن ایران در خارج از کشور گردید. به عنوان مثال، سازمان IDoos که در ایتالیا با هدف حمایت از زنان سراسر دنیا فعالیت می‌کند، در سال ۱۳۸۲ نمایشگاه‌هایی در شهرهای مختلف ایتالیا برای گروه دنا ترتیب داد.

کشورهای مختلفی از جمله لهستان، ایتالیا، اسپانیا، سوییس، مجارستان، هلند، بلژیک، فنلاند، فرانسه، نروژ، امارات متحده عربی و آلمان نیز شاهد برگزاری نمایشگاه‌های گروه دنا بودند. همچنین، مهم‌ترین نمایشگاه‌های بین‌المللی دنا در ساختمان سازمان ملل در ژنو (۱۳۸۱)، ساختمان پارلمان اروپا در بروکسل (۱۳۸۱) و موزه لودویش در کوب‌لنتس (۱۳۸۵) برگزار شد.

با وجود موفقیت‌های چشمگیر گروه دنا در داخل ایران و در سطح بین‌المللی، این گروه تنها شش سال فعالیت کرد و از دهه‌ی ۱۳۹۰ به بعد دیگر فعالیت نداشت.