فعال حقوق بشر: ناآگاهی از قوانین، عامل تشدید حاشیه‌نشینی زنان
عفوه المیساوی، فعال حقوق بشر تونسی، معتقد است عدم آگاهی از قوانین و کمبود شناخت، نقش مهمی در به حاشیه راندن و فقیر شدن زنان دارد. او خواستار تلاش بیشتر رسانه‌ها و جامعه مدنی برای حمایت از زنان شده است.
زهور المشرقی
تونس - در جوامع مردسالار، بهبود وضعیت زنان به وضع قوانین قوی برای حمایت و تضمین حقوق آنها بستگی دارد. اما این قوانین بدون آگاهی زنان نمی‌تواند تأثیر چندانی داشته باشد. فعالان حقوق زنان در تونس در سال‌های اخیر، علی‌رغم محدودیت‌های موجود، تلاش کرده‌اند تا آگاهی زنان را در این زمینه افزایش دهند.
عفوه المیساوی، که هماهنگ‌کننده حقوقی انجمن «زنان اول» در استان سیدی بوزید است، می‌گوید ترس از جامعه، پایبندی به سنت‌های قدیمی و بی‌اطلاعی از قوانین، مشکلات زنان حاشیه‌نشین و فقیر را تشدید کرده است. او تأکید می‌کند که زمان آن رسیده تا برای تغییر نگرش‌ها و بهبود وضعیت زنان اقدامات جدی صورت گیرد.
انجمن فمینیستی «زنان اول» در تونس، در زمینه‌هایی چون ترویج فرهنگ حقوق بشر، مبارزه با خشونت و تبعیض علیه زنان، و تشویق مشارکت زنان و جوانان در جامعه فعالیت می‌کند.
عفوه المیساوی معتقد است که کمبود اطلاع‌رسانی رسانه‌ای درباره قوانین حمایتی، به حاشیه‌نشینی و استثمار زنان دامن زده است. او به قانون مبارزه با خشونت مصوب سال ٢٠١٧ اشاره کرده و می‌گوید: «محیط محافظه‌کار حاکم بر مناطق داخلی تونس باعث شده زنان از قانون و شکایت علیه افراد خشونت‌گر یا سوءاستفاده‌گر بترسند.»
خشونت علیه زنان در مناطق داخلی تونس شایع است و دلیل اصلی آن، کمبود آگاهی و ترس از قضاوت جامعه است. انجمن «زنان اول» تلاش می‌کند با جذب، حمایت و راهنمایی این زنان، به حل مشکلات آنها کمک کند.
این انجمن همچنین از زنان معلول قربانی خشونت حمایت می‌کند. عفوه المیساوی به کمبود مراکز پناهگاه در مناطق حاشیه‌ای، علی‌رغم افزایش جرایم علیه زنان، اشاره کرده است.
به اعتقاد عفوه المیساوی، توانمندسازی اقتصادی زنان و ایجاد فرصت‌های شغلی برای آنها می‌تواند به کاهش این معضل کمک کند. او از کمبود مراکز پناهگاه و امکانات حفاظتی در مناطق داخلی انتقاد کرده و خواستار اجرای صحیح قانون ۵٨ مربوط به مبارزه با خشونت علیه زنان شده است.
عفوه المیساوی همچنین به وضعیت دشوار زنان کشاورز اشاره کرد که با دستمزد اندک و بدون پوشش بیمه‌ای کار می‌کنند و از ترس واکنش کارفرما، نمی‌توانند خشونت‌های محل کار را گزارش کنند.
در پایان، او تأکید می‌کند که قوانین باید شفاف‌تر و مؤثرتر باشند و زنان باید برای افشای آزار و خشونت، چه در محل کار، خانه یا خیابان تلاش کنند. زنان بسیاری هستند که برای دستیابی به قوانین عادلانه‌تر مبارزه می‌کنند.