بهاران لهیب

افغانستان- زنانی در کشوری به نام افغانستان زندگی می‌کنند که از سالیان متمادی با قتل، خشونت، و واداشته شدن به خودکشی مواجه ‌اند. زنان افغانستان از سال ۱۳۵۷ به این‌سو، نه ‌تنها قربانی نظام مردسالار بوده‌اند، بلکه بار افکار بنیادگرایانه و زن‌ستیز را نیز بر دوش کشیده‌اند. گروه‌های بنیادگرای طالبی و جهادی، زنان را نه به عنوان انسان، بلکه هم چون کالا و ابزار در نظر گرفته و برخوردی خشن، تحقیرآمیز و غیرانسانی با آنان دارند. هر ظلم و ستمی را که خواسته‌اند، با نام «غیرت افغانی» و «کشور اسلامی» توجیه کرده و بر زنان تحمیل کرده‌اند.

با وجود مبارزه‌ای پیگیر و شجاعانه از سوی زنان در برابر این ظلم، بنیادگرایان همچنان به ترویج خشونت و فرهنگ زن‌کشی دامن می‌زنند. دستگاه‌های رسمی و غیررسمی اغلب چنان عمل می‌کنند که گویی قصد حمایت از قاتلان را دارند. بسیاری از عاملان قتل زنان با خیالی آسوده در جامعه رفت‌و‌آمد می‌کنند و به ندرت با مجازات روبه‌رو می‌شوند. در بیشتر موارد، تقصیر متوجه زن قربانی دانسته می‌شود؛ گویی خود او مسبب خشونت بوده است. تلاش جدی‌ای برای شناسایی، دستگیری و مجازات عاملان این جنایت‌ها صورت نمی‌گیرد.
طبق آماری که در این ماه نیز منتشر می‌کنیم، تنها موارد ثبت‌شده از قتل ۸ زن و خودکشی ۳ زن گزارش شده‌اند، در حالی که بسیاری از این قتل‌ها حتی رسانه‌ای نمی‌شوند.

- در تاریخ ۳ جوزا، زنی در ولسوالی ادرسکن ولایت هرات توسط همسرش به قتل رسید.

- در تاریخ ۴ جوزا، در اثر درگیری میان دو خانواده در ولسوالی تنی ولایت خوست، چهار تن از جمله دو زن کشته و یک زن دیگر زخمی شد.

- در تاریخ ۶ جوزا، جسد زن جوانی در ولسوالی ورسج ولایت تخار یافت شد.

- در ۹ تاریخ جوزا، ضیاالله ۲۸ ساله در شهر جلال‌آباد ولایت ننگرهار پدر و مادر خود را به قتل رساند.

- در ۱۱تاریخ  جوزا، صفیه پس از شکنجه توسط همسرش در ولسوالی خُلم ولایت سمنگان به قتل رسید.

- در تاریخ ۱۳ جوزا، جسد مثله‌شده کبرا رضایی، زن افغان، در شهرستان پیشوای تهران یافت شد.

- در تاریخ ۱۷ جوزا، دختر و پسری که قرار بود با یکدیگر ازدواج کنند، به دلیل مخالفت خانواده‌ها و هزینه‌های سنگین مراسم عروسی در ولسوالی برمل ولایت پکتیکا به زندگی خود پایان دادند.

- در تاریخ ۲۰ جوزا، زنی در ناحیه سیزدهم کابل خود را حلق‌آویز کرد.

- در تاریخ ۲۲ جوزا، زنی در ناحیه پانزدهم شهر قندهار توسط همسرش به قتل رسید.

- در تاریخ ۲۷ جوزا، دختری ۱۸ ساله در ناحیه سیزدهم کابل با خوردن زهر دست به زندگی خود پایان داد.

آن‌چه در ماه جوزا ۱۴۰۴ رخ داده، تنها نمونه‌ای از خشونت عمیق و ریشه‌دار علیه زنان در افغانستان است؛ خشونتی که از درون خانه آغاز می‌شود و به کوچه و جامعه و حتی فراتر از مرزها کشیده می‌شود. در نبود عدالت، قانون و پاسخ‌گویی، زنان به سادگی قربانی می‌شوند و جامعه یا سکوت می‌کند یا آنان را مقصر می‌داند. تا زمانی‌که ساختارهای پشتیبان این خشونت‌ها از میان نرود، و مجازات قاتلان به‌طور واقعی و علنی صورت نگیرد، این چرخه خونبار همچنان ادامه خواهد داشت.