نمایشگاه کیژان؛ روایت زنان بر بوم‌های رنگی
در هوای بهاری اردیبهشت، نگارخانه‌ی کوچک اما پرشور کافه ۱۳۳۰ در مهاباد، میزبان زنانی بود که نه با صدا، بلکه با رنگ و تصویر حرف می‌زنند. نمایشگاه «کیژان» فرصتی بود برای دیدن جهان از دریچه‌ی چشم دخترانی که بوم نقاشی را به فضای روایت تبدیل کرده‌اند.
مهاباد- نمایشگاه نقاشی و طراحی «کیژان» از ۲۷ تا ۳۰ اردیبهشت‌ماه در نگارخانه‌ی کافه ۱۳۳۰ در شهر مهاباد برگزار شد. در این نمایشگاه، ۴۵ اثر از ۹ هنرمند زن در قالب تکنیک‌هایی چون سیاه‌قلم، رنگ‌روغن، طراحی دیجیتال، مدادرنگی، تکسچر و... به نمایش درآمد. آثار در سبک‌هایی متنوع مانند رئال و هایپررئال خلق شده بودند و بازتاب‌دهنده‌ی طیف گسترده‌ای از نگاه‌ها و دغدغه‌های هنری و انسانی بودند که در آن می‌توان پیوند با فرهنگ، هنر، تاریخ و روح زنانه را به خوبی مشاهده کرد.
این نمایشگاه به سرپرستی اسرین افشار، هنرمند و مدرس نقاشی، با هدف حمایت از هنرجویان زن برگزار شده است. وی درباره‌ی انگیزه‌اش از برگزاری این نمایشگاه می‌گوید:«این نمایشگاه با هدف نمایش آثار زنان برگزار شده است و حتی هدف از نامگذاری نمایشگاه به اسم 'کیژان' یعنی دختران هم همین بوده است تا در جامعه‌ای که زن‌ها با محرومیت‌های فراوان روبه‌رو هستند، فرصتی خلق شود تا در این رشته آثارشان دیده شود و همچنین جامعه نیز بتواند از نقش پررنگ و هنر آنان تأثیر بگیرد. این اثرپذیری می‌تواند راه را برای ادامه‌ی کار این زنان و همچنین جذب علاقه‌مندان جدید هموارتر کند. این کار به ویژه برای نوجوانان، کودکان و خانواده‌هایشان می‌تواند بسیار مشوق و مؤثر واقع شود.»
از جمله هنرجویان شرکت‌کننده در این نمایشگاه می‌توان به بفرین افشار، نارین ابراهیم‌زاده، الینا بشیری‌اقدم، پارمیدا بشیری‌اقدم، دیانا بشیری‌اقدم، بهار عبداللهی، الیسا صالحی و نارین مرادی اشاره کرد. نمایشگاه با استقبال گرم مردم همراه بود و فضای گالری، طی روزهای برگزاری، به محلی برای گفت‌وگو، الهام، نقد و تحسین بدل شد.
شیدا کریمی یکی از بازدیدکنندگان این نمایشگاه با اشاره به اهمیت برگزاری چنین مکانی، در مورد مبارزات زنان در قلب فرهنگ نیز می‌گوید: «زمانی را به خاطر دارم که زنان به دلیل فشارهای اجتماعی یا حتی نبود مربی زن، نمی‌توانستند به کلاس نقاشی بروند یا این کلاس تنها مختص کودکان بود و با وارد شدن به دنیای نوجوانی و بلوغ، زن دیگر نمی‌توانست به رویای خود جان ببخشد. حالا با آگاه‌سازی و تلاش زنانه این مسیر در حال اصلاح و هموار شدن است و قطعا نمایش دستاوردهای زنان به نوبه‌ی خود گامی مهم در راستای تغییر افکار و جامعه می‌باشد.»
نمایشگاه «کیژان» نه تنها فرصتی برای دیده شدن استعدادهای جوان زنانه بود، بلکه تلاشی بود برای بازپس‌گیری فضاهای هنری توسط زنانی که اغلب از این عرصه‌ها حذف شده‌اند. حضور پررنگ دختران جوان، تنوع سبک‌ها و روایت‌ها، پیوند با هویت ملی و تاریخی و استقبال مخاطبان، نشان داد که چگونه هنر می‌تواند در روزگار محدودیت‌ها، بستری برای شکوفایی، توانمندسازی و بیان آزادانه‌ی زنان باشد. می‌توان گفت در پایان، وقتی بازدیدکنندگان نگارخانه را ترک می‌کردند، آن‌چه در ذهنشان باقی می‌ماند فقط تابلوها نبود؛ بلکه صدایی از درون تابلوها بود که نجوا می‌کرد: «زنان اینجا هستند، می‌بینند، می‌سازند، و از جهان خود می‌گویند.»