برگزاری نمایشگاه انفرادی فاطمه ژاله
فاطمه ژاله می‌گوید: موقعیت‌های تاریخی اگر صلبیت خود را حفظ کنند، به زخم‌هایی تکراری و رنج‌آور تبدیل می‌شوند. اما اگر در درون خود منهدم شوند و فرم جدیدی بیابند، به رویدادهای معاصر بدل خواهند شد.
شبنم توکلی
تهران- نمایشگاه انفرادی فاطمه ژاله از تاریخ ١٣ بهمن افتتاح و تا ٢٧ بهمن سال جاری در گالری ژاله ادامە دارد.
فاطمه ژاله اهل تهران است. در نوجوانی به واسطه‌ی یک اتفاق ساده به نقاشی علاقمند شد و از طریق کلاس‌های کانون پرورش فکری با دنیای تجسمی بیشتر انس گرفت. وی توانست در سال ١٣٨٩ مدرک کارشناسی رشته نقاشی را از دانشگاه هنر شاهد تهران اخذ کند. او فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ١٣٨۵ با برگزاری اولین نمایشگاه نقاشی خود آغاز کرد. ژاله تاکنون چهار نمایشگاه انفرادی داشته و شرکت در چندین نمایشگاه گروهی وبینار در کشورهای ایران، انگلستان، آمریکا، اسپانیا و... را در رزومه‌ی خود دارد. او در آثارش و همچنین در مجموعه‌های قبلی به طراحی و عنصر خط توجه ویژ‌ە‌ای داشته است.
فاطمە ژالە در مجموعه‌ی جدیدش سعی کرده به نگارگری ایرانی نگاهی معاصر داشته باشد. در این آثار ترکیبی از رنگ‌های زنده و درخشان که یادآور فضای نگارگری است با کادربندی‌های متفاوت و بافت‌های چند لایه به چشم می‌خورد. در این مجموعه نقاشی‌ها، نگاه متفاوت هنرمند و اتصال دوباره‌اش به تاریخ گذشته نمایان است. مجموعه‌های متفاوت او اگرچه به روشنی و در ارتباط و همبستگی با یکدیگر هستند اما از جهتی به لحاظ تنوع محتوایی می‌تواند نگاه جست‌وجوگر نقاش به دنیای پیرامون را در آن‌ها یافت.
فاطمه ژاله می‌گوید: با توجه به تئوری پلاستیسیته، مغز انسان را می‌توان به عنوان یک واحد پلاستیک تصور کرد. پلاستیک، ماده‌ای است مقاوم در برابر از شکل افتادن، منعطف در شکل پذیری و دارای قابلیت انهدام و انفجار از درون خود نیز هست. این مفهوم به معنای توانایی شکل‌پذیری و تغییر در پاسخ به شرایط مختلف محیطی است و تنها به انعطاف‌پذیری در مقابل شرایط محیطی اشاره نمی‌کند. درک این مفهوم به تمامی نگرش من به دنیای پیرامون را تغییر داده و درهای ذهنم را به فانتزی جدیدی گشود. مغز، که همیشه به عنوان ساختار صلب و ثابت در نظر گرفته می‌شد، اکنون به نظرم نرم و منعطف می‌آید. از این رو، می‌توان به این نتیجه رسید که هرآنچه با مغز در اتباط است، می‌تواند رفتار پلاستیکی داشته باشد. موقعیت‌های تاریخی اگر صلبیت خود را حفظ کنند، به زخم‌هایی تکراری و رنج‌آور تبدیل می‌شوند. اما اگر در درون خود منهدم شوند و فرم جدیدی بیابند، به رویدادهای معاصر بدل خواهند شد. هر فرد می‌تواند بر اساس تجربیات شخصی‌اش نگاهی متفاوت به رویدادهای تاریخی داشته باشد. افراد با مغز پلاستیک این قابلیت را دارند که تجربیات گذشته خود را معناپذیرتر کرده و از آن‌ها برای درک درست تاریخ استفاده کنند و تاریخ را به عنوان یک واقعیت پویا و تغییرپذیر بنگرند.