جمهوری اسلامی ایران با اجرای طرح‌های عمرانی، تاسیسات نفتی، تخلیه‌ی آلودگی نفتی صنایع پتروشیمی در تالاب، مرگ تالاب شادگان را رقم می‌زند.

 

مرکز خبر- پیش‌تر احداث کارخانه‌ی پسماند و امحای نخاله‌کاری کلان، امری ضروری برای شهرهای جنوبی بود، اما اکنون تاسیسات نفتی تهدیدی بزرگتر برای خشک شدن تالاب‌ها شده است.

جمهوری اسلامی ایران بدون توانایی در حفظ محیط‌زیست، خود با مدیریت ضعیف و ناکارآمد، محیط‌زیست را نابود می‌کند.

سدسازی‌ در بالا دست تالاب‌ شادگان، توسعه‌ی فاضلابهای شهری، کشاورزی و صنعتی، اجرای طرح‌های عمرانی، تخریب پوشش گیاهی توسط ساکنان منطقه با هدف توسعه‌ی کشاورزی و احداث شبکه‌های آبیاری و زهکشی از جمله  تهدیدهایی است که نفس‌ تالاب‌ها را گرفته است. احداث آبنیه و تاسیسات دولتی، تعرض جاده‌ی ارتباطی آبادان-اهواز به سمت تالاب، تخلیه‌ی آلودگی نفتی پتروشیمی‌های مستقر در ماهشهر و بندر خمینی، عبور خط لوله‌ی نفت و ورود نشتی آن به تالاب به علت پوسیدگی لوله‌ها، ورود زهاب شور مزارع نیشکر از دیگر عواملی است که ادامه‌ی‌حیات تالاب را به خطر انداخته است.

شادگان که یکی از تالاب‌های بین‌المللی می‌باشد اکنون در معرض نابودی است.

ایران به خاطر کاهش هزینه‌های اکتشاف، در قسمت‌های خشک تالاب تاسیسات نفتی قرار داده تا با خشک شدن تالاب، آسان‌تر به ذخایر نفتی دست یابد، غافل از آن که با خشک شدن هر تالاب اکوسیستم هم  نابود می‌شود.

ایران یکی از کشورهایی است که در کنوانسیون‌های بین‌المللی محیط‌زیست حضور داشته و معاهده‌ی آن را امضا کرده است، اما تعهد ایران تنها در قالب یک قلم و برگه‌‌ای روی میز است، چون ایران حکومتی نیست که بتواند برای حفظ محیط زیست تلاش کند.