زنان گریسپی: اشغالگری ترکیە چیزی جز بی عدالتی ندارد وتفاتی با داعش ندارند
زنان آوارە از شهر گریسپی (تل‌ابیض) در شمال و شرق سوریە کە توسط ترکیە و مزدورانش اشغال شدە است آنچە را قبل از آوارگی و همچنین دوران اقامتشان در اردوگاە تل‌السمن تجربە کردەاند بازگو می‌کنند، بە گفتەی آنها اشغالگری چیزی جز بی‌عدالتی و وحشت بە همراە نداشت.
نورشان عبدی
کوبانی- روز ٩ اکتبر ٢٠١٩، دولت ترکیە و مزدورانش بە مناطق شمال و شرق سوریە حملە کردند و پس از استفادە از انواع سلاح‌های سنگین و ممنوع بین‌المللی و کشتار غیرنظامیان، توانستند شهرهای سرکانیه (راس‌العین) و گریسپی(تل‌البیض) را اشغال کنند، در نتیجەی این اشغالگری هزاران غیرنظامی آوارە شدند، اعمال غیرانسانی کە توسط ترکیە در منطقە انجام شد از عوامل اصلی آوارگی مردم این مناطق بود.
ادارە‌ی خودمختار شمال و شرق سوریە، اردوگاە تل‌السمن را در شمال رقە در پایان سال ٢٠١٩ برای اسکان هزاران خانوادە کە در نتیجەی بمباران‌های ترکیە آوارە شدە بودند تاسیس کرد و در آغاز ٧٠٠ خانوادە کە شامل بیش ٣هزار نفر بودند در آن اسکان دادە شدند.
پس از مدتی اردوگاە بیشتر توسعە یافت و توانست پذیرای خانوادەهای بیشتری باشد و اکنون ١٢٠٠ خانوادە کە بیش از ۶ هزار نفر جمعیت دارند در این اردوگاە اسکان یافتەاند.
"داعش و ترکیە دو روی سکە هستند"
خنساء عبدالجاری ۴۵ سالە کە مادر شش فرزند و اهل شهر سلوک از توابع گریسپی است از تجربیات خود در آوارگی سخن می‌گوید، "خانوادەی ما نزدیک بە دو سال پیش، پس از آغاز اشغالگری ترکیە و مزدورانش از خانەهای خود آوارە شدند."
خنساء می‌گوید پس از کنترل شهر توسط ترکیە، مزدوران و نظامیان آن جنایات خود را علیە ساکنان آغاز کردند و در پی انتقام از مردم و بە ویژە خانوادەی شهدایی بودند کە در جنگ علیە آنها جانشان را از دست دادە بودند. یکی از پسران وی نیز در جنگ با داعش در عملیات آزادسازی رقە شهید شدە بود پس این ترس وجود داشت کە خانوادەی وی نیز مورد هجوم قرار گیرند.
وی می‌گوید، "ما حدود یک ماە در آنجا ماندیم و سپس تصمیم گرفتیم بە مناطق امن مهاجرت کنیم، ارتش اشغالگر ترکیە و مزدورانش وحشتناک‌ترین اقدامات را علیە مردم و بە ویژە خانوادەی شهدا انجام دادند، تقریبا همەی خانوادەها رزمندە یا شهیدی در صفوف نیروهای دموکراتیک دارند و مزدوران ترکیە همەی این خانوادەها را دستگیر و در زندان‌های خود تحت سخت‌ترین شکنجەها قرار دادند."
بە گفتەی خنساء هنوز بسیاری از خانوادەها و اعضای فامیلشان در زندان‌های مزدوران وابستە بە ترکیە هستند و خبری از آنها دریافت نکردەاند، وی همچنین از عوامل آوارگی خود سخن می‌گوید، "می‌ترسیدم پسرانم را از دست بدهم و نتوانم تا آخر عمر آنها را ببینم، پس برای حفظ امنیت و زندگی خود خانە را ترک کردیم و بە جز لباس‌هایمان چیزی با خود نبردیم."
خنساء از وضعیت نامناسب اقتصادی ساکنین شهر سخن می‌گوید، "ساکنین و بە ویژە جوانان از ترس نمی‌توانستند برای یافتن کار بە بیرون از خانە بروند و وضعیت اقتصادی آنها روز بە روز بحرانی‌تر می‌شد، این وضعیت باعث شد حتی خانوادەهایی کە هیچ گاە مایل بە ترک شهر خود نبودند آن را ترک کنند."
خنساء می‌گوید "اشغالگری ترکیە ما را وادار بە ترک خانەهایمان کرد، تفاوتی بین داعش و ترکیە وجود ندارد و آنها دو روی سکە هستند."
وی همچنین تاکید می‌کند کە ترکیە تحت عناوین مختلف برای اشغال شهرهای آنان اقدام کردە است، "مناطق ما را یک بار توسط مزدوران جبهە النصرە، سپس توسط داعش اشغال کرد اما در پایان ناچار شد نقاب خود را بردارد و رسما برای اشغال اقدام کرد."
خنساء امیدوار است کە بتوانند بە مناطق خود برگردند می‌گوید، " در این اردوگاە در امنیت کامل هستیم، ما بە نیروهای دموکراتیک اعتماد داریم این اعتماد از هنگامی آغاز شد کە ما را از دست داعش و جبهه‌النصرە نجات دادند، آنها می‌توانند بە اشغالگری ترکیە و مزدورانش نیز پایان دهند."
تنها نام آنها تغییر کردە است وگرنە عملکرد، رفتار و اخلاق آنها با داعش یکی است
ختام صبری مصطفی، ٢۵ سالە و مادر ۶ کودک، اهل روستای الخالدیە از توابع شهر گریسپی است و از تجربیات خود در مورد اقدامات وحشیانەی ترکیە و مزدورانش می‌گوید، "روازنە حداقل ۵ بار خانەی من را مورد حملە قرار می‌دادند، مرا تهدید بە دستگیری می‌کردند و در مورد همسرم از من می‌پرسیدند."
با اشارە بە حملەهای پیاپی بە خانەی خود می‌گوید یک ماە نخست کە شهر اشغال شد سخت‌ترین ماە زندگی وی بودە است، "آنها بە خانەی ما حملە می‌کردند در حالی کە می‌دانستند جز من و فرزندانم کسی در آن زندگی نمی‌کند حتی بدون در زدن وارد می‌شدند، ماچیزی جز بی‌عدالتی و ترس از آنها بە دست نیاوردیم، آنها بذر ترس را در قلب من و فرزندانم کاشتند."
ختام با اشارە بە اسمی کە ترکیە بر عملیات خود گذاشتە بود می‌گوید، "آنها نام چشمەی صلح را بر عملیات خود گذاشتە بودند اما ما هیچ آرامشی از آنها ندیدیم." وی تاکید می‌کند "ما تسلیم نشدیم و ترس خود را بە آنها نشان ندادیم".
در مورد کسانی کە بە خانەهای آنها حملە می‌کردند نیز تایید می‌کند نظامیان ترکیە بودەاند "آنها افسران ترک بودند، یکی از مزدوران مترجم بین ما و آنها بود."
وی بخشی از مشکلات مردم ساکن شهر را بیان می‌کند، " اوضاع هر روز بدتر می‌شد، مردان و بە ویژە جوانان از ترس نمی‌توانستند بیرون بروند، آنها جوانان را بە زور بە صفوف خود می‌بردند، مردم از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم بودند، حتی نمی‌توانستیم بە پزشک مراجعە کنیم و یا لوازم خانگی برای خود بخریم."
تاکید می‌کند کسانی کە کارت ترکی بە همراە داشتە باشند آزاد هستند و معتقد است هدف آنها نە آزادی شهر ما بلکە نابودی همە چیز بود، "ما چیزی جز ویرانی ندیدیم، آیا این آرامشی است کە آنها برای بە وجود آوردن آن آمدەاند."
ختام با اشارە بە دورانی کە داعش مناطق آنها را کنترل کردە بود می‌‌افزاید "اگر داعش و اشغالگری ترکیە را با هم مقایسە کنیم متوجە می‌شویم کە هیچ تفاوتی بین آنها وجود ندارد، تنها نام آنها تغییر کردە است وگرنە عملکرد، رفتار و اخلاق آنها یکی است."
وی همچنین با اشارە بە چگونگی آوارە شدن خود و فرزندانش می‌گوید، پس از مدتی ناچار بە ترک خانەی خود شدەاند و از چهار ماە پیش در این اردوگاە اسکان یافتەاند، در پایان سخنان خود از نیروهای دموکراتیک سوریە می‌خواهد تا مناطق تحت اشغال ترکیە را آزاد کنند، "ما از نیروهای دموکراتیک سوریە درخواست می‌کنیم مردم و سرزمین خود را از اشغال ترکیە برهانند، آنها همە چیز را ویران کردند و تنها امید ما نیروهای دموکراتیک سوریە هستند تا آرامش و ثبات را بە مناطق ما بازگردانند."