دلال رمضان

حسکه - آوارگان رأس‌العین (سری‌کانی) که در سال ۲۰۱۹ توسط نیروهای ترکیه و مزدورانش اشغال شد، هم‌اکنون در اردوگاه واشوکانی با سختی‌ها و مشکلات بسیاری در فصل سرد سال دست و پنجه نرم می‌کنند. سازمان‌های بشردوستانه نیز تاکنون کمک‌های لازم را به این آوارگان ارائه نکرده و آنان را به حال خود رها کرده‌اند.

اردوگاه واشوکانی در فاصله ۱۲ کیلومتری شهر حسکه در منطقه شمال و شرق سوریه قرار دارد. هزاران نفر از آوارگان ساکنان این اردوگاه می‌باشند که با تداوم حملات ترکیه به منطقه و هدف قرار دادن غیرنظامیان و زیرساخت‌ها، روز به روز بر تعداد آنان افزوده می‌شود.

رنج زنان ساکن اردوگاه واشوکانی که پناهندگان رأس‌العین (سری‌کانی) را در خود جای داده، در فصل سرد سال بسیار شدیدتر می‌شود. فاضلاب‌های اطراف چادرها به خوبی تصفیه نشده و بیماری‌ها گسترش زیادی می‌یابند. همچنین چادرهای موجود کهنه و فرسوده بوده و ۴ سال است تعویض نشده‌اند. زنان ساکن اردوگاه در این شرایط سخت زندگی دشواری دارند. علی‌رغم حمایت‌های اداره خودمختار، اردوگاه واشوکانی با کمبودهای فراوانی روبروست و سازمان‌های بین‌المللی نیز عملاً حضوری در اردوگاه ندارند.

بنا به گفته‌های ملک صالح، رئیس مشترک اردوگاه واشوکانی، وضعیت اردوگاه در فصل سرما و پس از بارندگی‌ها بدتر هم می‌شود، چراکه اکثر چادرها فرسوده بوده و از زمان تأسیس اردوگاه تعویض نشده‌اند. تعداد معدودی از چادرها به صورت اضطراری تعویض و عایق‌های ضدآب نصب می‌شود تا از نفوذ آب به داخل جلوگیری گردد، اما تمام چادرها نیازمند تعویض کامل هستند که به دلیل کمبود بودجه و حمایت‌ها عملی نیست. اردوگاه همچنین با مشکل فاضلاب روبروست، چراکه شبکه لوله‌کشی فاضلاب اردوگاه دچار نقص فنی و خرابی شده است

ملک صالح توضیح داد: راهکار اساسی برای پایان دادن به رنج‌های ساکنان اردوگاه، نخست تعویض تمامی چادرها و تعمیر و اصلاح شبکه فاضلاب می‌باشد.

وی تصریح کرد: به دلیل آلودگی آب و اختلاط فاضلاب، انواع بیماری‌های واگیر در اردوگاه شیوع یافته است. ما سعی کرده‌ایم تا حد توان، وسایل پزشکی و لوازم خواب لازم را برای همه خانواده‌ها تهیه نماییم تا از گسترش جرب جلوگیری به عمل آید.

ملک صالح از سازمان‌های بین‌المللی و بشردوستانه خواستار کمک‌رسانی به ساکنان اردوگاه واشوکانی شد. وی خاطرنشان کرد: «مراجع و نهادهای ذی‌ربط  باید به وضعیت نابسامان آوارگان توجه ویژه مبذول داشته و حمایت‌های لازم را از آنان به عمل آورند، یا اینکه زمینه بازگشت ایمن آنها را مهیا سازند.»

  ساره خضر، از آوارگان روستای المناجیر وابسته به شهر رأس‌العین (سری‌کانی)، زندگی در اردوگاه را «جهنمی» توصیف کرد. وی بیان کرد: «ما ۵ سال است که در اردوگاه به سر می‌بریم. در ابتدا همه چیز را برایمان فراهم می‌کردند، اما با گذشت زمان کمک‌رسانی‌ها کاهش یافته است. ما به ویژه در فصل سرما و بارش باران، به دلیل فرسودگی چادرها و عدم تعویض آنها، با شرایطی بسیار سخت مواجه‌ایم.» ساره خضر ابراز امیدواری کرد که به زودی بتوانند به سرزمین و خانه‌شان در رأس‌العین بازگردند.

ریحان شیخی، از آوارگان شهر سری‌کانیه، اظهار داشت: در اردوگاه حریم شخصی وجود ندارد، به طوری که خانواده‌های ۵ نفره و بیشتر در یک چادر زندگی می‌کنند. هوا بسیار سرد بوده و بادهای شدید از همه سو به چادرهایی که اغلب فرسوده و از زمان تأسیس اردوگاه تعویض نشده‌اند، می‌وزد و آن‌ها را تکان می‌دهد.

وی از جامعه بین‌الملل خواست تا فشارها را بر ترکیه افزایش دهند تا اهالی بتوانند به خانه‌های خود بازگردند.

هیلین محمد نیز تشریح کرد: ما در اردوگاه با کمبودهای اساسی زندگی روبرو هستیم. هوا بسیار سرد بوده و باران و رطوبت به داخل چادرها نفوذ می‌کند. زنان بیش از همه در این شرایط دشوار زندگی رنج می‌برند و نیازمند حمایت هستند.

وی خواستار بازگشت به سرزمین و خاک خود و خروج نیروهای اشغالگر ترکیه از سرزمینشان شد تا بتوانند به زندگی عادی خود بازگردند.