ژنوار؛ فیلم مستندی که داستان زندگی زنان را بازگو می‌کند
انقلاب روژآوا تحولی چشمگیر در صنعت سینمای محلی ایجاد کرده و در این میان، زنان با نمایش استعداد و توانایی‌های خود، توانسته‌اند موقعیت و جایگاه مهمی در زمینه‌های سینمایی و بازیگری کسب کنند.
شیرین محمد
قامشلو - در یک اثر مستند، کارگردان نادیا درویش به بررسی و نمایش زندگی زنان در روستای «ژنوار» معروف به «روستای زنان» واقع در منطقه‌ی شمالی و شرقی سوریه پرداخت. این فیلم مستند، چگونگی زندگی زنان را در فضایی دور از آلودگی صوتی و هزینه‌های ناشی از زندگی شهرنشینی به تصویر می‌کشد.
همزمان با شروع انقلاب روژآوا در بخش‌های شمال و شرق سوریه، زنان قدم‌هایی استوار و مؤثر در راستای ایجاد و تثبیت جایگاه خود در تمامی میدان‌ها، از جمله در عرصه‌ی سینما برداشتند. از طریق تهیه و تولید آثار سینمایی و مستند، این زنان توانستند واقعیت‌های مبارزه‌ی خود را در معرض دید جهان قرار دهند.
روستای «ژنوار»، معروف به «روستای زنان»، در این منطقه به خاطر خصوصیات منحصربه‌فرد خود شناخته شده است؛ جایی که کودکان و زنان از نقاط مختلف تصمیم گرفته‌اند به دور از هیاهو و شلوغی‌های شهری، زندگی کنند. آنها در کنار هم، ضمن اتکا به خود و انجام دادن انواع فعالیت‌ها، در یک سبک زندگی جمعی به پرورش و رشد شخصیت خویش می‌پردازند. در این راستا، نادیا درویش، کارگردان فیلم، از این فرصت استفاده کرده و با ساخت مستندی با نام «ژنوار» یا «روستای زنان»، به روایت زندگی روزمره‌ی زنان این روستا پرداخته است.
ثبت لحظه‌های مهم زندگی زنان از پشت لنز دوربین
نادیا درویش اظهار داشت که با هدف معرفی روستای ژنوار به جامعه جهانی و نشان دادن سبک زندگی طبیعی مردمان آن، تصمیم به تولید یک اثر مستند گرفته است که تمامی ابعاد زندگی و تاریخچه تأسیس این روستا را در بر می‌گیرد.
وی افزود: «این اثر مستند برای نخستین بار در تاریخ دهم مارس سال ۲۰۲۴ میلادی، در محل همان روستا به نمایش گذاشته شد. این فیلم شایسته تحمل زحمات و کوشش‌هایی بود که برای دستیابی به موفقیت آن صرف گردید.»
وی همچنین بیان داشت که «اثبات و ثبت فداکاری‌ها و کوشش‌های زنان در ایجاد و رشد روستا، از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از اولین اکران این فیلم در روستای ژنوار این بود که به زنانی که از آغاز در آنجا حضور نداشتند، نشان داده شود چگونه زنان دیگر با بهره‌گیری از قدرت و تلاش خود، خانه‌هایشان را ساخته‌اند.»
او افزود: «فیلم «ژنوار» به تصویر کشیدن زندگی روستایی، ماهیت وجودی زندگی در آن حوالی و نحوه تعامل زنان با یکدیگر اختصاص دارد. در جایی که زنان به پخت نان می‌پردازند، در کاشت و برداشت محصولات کشاورزی به یاری هم می‌آیند، گیاهان دارویی را برای بهره‌برداری در طب سنتی جمع‌آوری می‌کنند، و به طور نوبتی در طول شبانه روز مسئولیت حفاظت از روستا را به عهده می‌گیرند، این تفاصیل در فیلم به تصویر کشیده شده‌اند و همین موارد بود که توجه من را به خود جلب نمود و الهام‌بخش من برای پرداختن به این اثر بود.»
او همچنین تأکید کرد که زندگی در روستا به طور کلی از زندگی شهری و هیاهوی آن متمایز است، «زندگی در آنجا آرام و بی‌دغدغه است.»
«زندگی زنان و همکاری آنها با یکدیگر، انگیزه بیشتری برای فیلمبرداری به من داد»
نادیا درویش بر این نکته تأکید می‌ورزد که در تلاش است تا این اثر را در صحنه‌های جهانی به نمایش درآورد و می‌افزاید: «روستای ژنوار، با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، مکانی است که پذیرای همه زنان با تمایلات و سلیقه‌های گوناگون می‌باشد.»
او بیان می‌کند که طرح روستا و کوشش‌های زنان در آن برای خودسازی و استقلال، او را بر آن داشت تا تمام جزئیات زندگی روزمره در روستا را به تصویر بکشد. «فرآیند فیلمبرداری طولانی مدت بود و طی این دوره، دانش فراوانی در مورد زندگی روستایی به دست آوردیم. این پروژه مملو از همکاری و تعاون بود. زنان ساکن در آن، همچون زنبورهای عسل به یاری یکدیگر شتافتند.»
او توضیح می‌دهد: «روستای ژنوار با تمام جزئیات خود، برای طبیعت ارزش و احترام قائل بودە و خانه‌هایشان از خشت ساخته شده است و همچنین درختان و گل‌ها که در تمام طول سال فضایی بهاری بە روستا می‌بخشند.»
او بیان می‌کند که زنان این روستا مسیر تحول به سمت بهبودی را در پیش گرفته‌اند و این موضوع یکی از محورهای اصلی فیلم مستند بوده است. «این فیلم به زودی در تمام شهرها و مناطق شمال و شرق سوریه به نمایش درخواهد آمد.»