مرکز خبر- تایبت اینان ۵۷ ساله، مادر ۱۱ فرزند، زنی کورد از باکور کوردستان بود که مقاومت و مبارزه‌ی او همواره نشان‌دهنده‌ی مجاهدت بی‌بدیل او است. او روز  ۱۹ دسامبر ۲۰۱۵ در شهر اسلوپی از منطقه‌ی شیرناخ باکور کوردستان، زمانی که رفت و آمد در این شهر به مدت ۱۲ روز ممنوع اعلام شده بود، در حال بازگشت از خانه‌ی همسایه‌اش، توسط دولت ترکیه به شهادت رسید.

جسد او به مدت هفت روز در خیابان باقی ماند و به خانواده‌اش اجازه‌ی دفن جسد را نمی‌دادند. وقتی او تیرباران شد، همسر و برادر همسرش تلاش کردند به سمت او رفته و جسد را با خودشان ببرند، اما آنها نیز مورد اصابت گلوله قرار گرفتند، همسرش زخمی و برادر همسرش کشته شد و ارتش همچنان مانع از رسیدن کارکنان اورژانس به محل حادثه و نجات تایبت شد.

 جسد تایبت اینان ۲۳ روز بعد در میان سوگواری‌های اعضای خانواده‌اش توسط دو پسرش به خاک سپرده شد. دخترش حزنی اینان نیز، در زیرزمینی در جزیره توسط ارتش ترکیه به قتل رسید و جسد او را پنج ماه بعد به خانواده‌اش تحویل دادند.

یکی از پسران تایبت در مورد لحظه‌ای که بعد از هفت روز به پیکر مادرش دسترسی پیدا کرد صحبت می‌کند. او درد دیدن مادرش را بازگو کرده و می‌گوید: «مادرم اول کمی حرکت می‌کرد، بعد با گذشت زمان حرکاتش کند شد. درد زیادی می‌کشید. مادرم آغوشی به بزرگی جهان داشت. دست‌هایش را که می‌بوسیدم خشک شده بودند، صورت خونینش خشک شده بود. لباس‌هایش بوی خون خشک‌شده و بدن بی‌جانش بوی خاک و خون گرفته بود. موهای مادرم خشک و کثیف بود. چشمانش گشوده شده بودند تا سگ‌ها و پرندگان گوشت او را نخورند. ما اصلا نخوابیدیم. او آنجا ماند و ما ۱۵۰ متر دور تر از او جان می‌دادیم. توصیف دردی که کشیدیم بسیار سخت است. جسم بی‌جان مادرم هفت روز در سرمای زمستان ماند.»

نوه‌‌های تایبت می‌گویند مادرشان پیش از شهید شدن، زمانی که دولت ترکیه به مردم جزیره حمله کرده بود، گفت: «هیچ‌کس از ما باقی نمانده، پس اگر من هم مردم سوگواری نکنید.»

در سال ۲۰۱۷ فیلم کوتاهی به نام «۷ روز، ۷ شب» توسط علی بوزان، درباره‌ی تایبت اینان ساخته شد. این فیلم برنده‌ی عنوان مقام دوم بهترین فیلم در هفتمین دوره‌ی جشنواره‌ی حقوق بشر اتحادیه‌ی اروپا را کسب کرد و در سومین جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم کوتاه مارمریس نیز، مقام دوم را در دسته‌ی بهترین فیلم‌های کوتاه به دست آورد.