او در تمام طول عمرش برای آزادی زنان و مردم کورد با مبارزه دست به گریبان بود. کمپین ۱۵ اوت به رهبری فرمانده افسانه‌ای کورد، معصوم کورکماز، مانند تمام جوانان دیگر منطقه، بر آمینە نیز تاثیر بسزایی داشت و از آنجا به بعد زندگی برای او، در مبارزه برای آزادی خلاصه شد.

 اوین از کودکی با درنده‌خویی و اشغالگری دولت ترکیه دست و پنجه نرم کرد. او در سنین جوانی سوختن روستاها را در آتش دید و شاهد بود که چگونه ترک‌ها بی‌رحمانه محل زندگی‌اش را با خاک یکسان کردند و کوردهای هم‌نوع‌اش را شکنجه کردند. بنابراین وقتی به سن مناسبی رسید تصمیم گرفت برای آزادی مردمش بجنگد و در سال ۱۹۸۸ برای مبارزه به کوه‌های کوردستان سفر کرد.

 اوین آزادی جامعه‌ی کورد را در آزادی زنان می‌دید. او به مدت ۳۴ سال در کوه هرکول باکور کوردستان، سراسر روستاها و کوه‌های بوتان و زاگرس تا رقه و از آنجا تا شنگال را با اشغالگران ترک جنگید و بعدها برای درمان جراحات وارده در جنگ علیه داعش در روژاوا، به فرانسه رفت.

همزمان با معالجەی جراحات خود، مبارزه را از سر گرفت و به تلاش برای متحد کردن کوردها ادامه داد. تا اینکه روز جمعه ۲۳ دسامبر ۲۰۲۲ در جریان آماده‌سازی برای دهمین سالگرد نسل‌کشی ۲۰۱۳ پاریس، بار دیگر در یک حمله‌ی تروریستی به مرکز هنری احمد کایا، هنرمند، میر پرور، اوین، رهبر جنبش زنان کورد و عبدالله کازل جانباختند.

اوین درون فرهنگ بوتان شکوفا شدە بود، زنی شجاع و خستگی‌ناپذیر که معنای واقعی وطن‌دوستی و آزادی را درک می‌کرد. زنی پیشرو که با قلب و ذهنش در برابر مهاجمان ایستاد، زندگی خود را فدای آزادی کرد و دنباله‌روی ساکینا جانسز و سایر زنان جانباختە شد. نام او مانند تمام جانباختگان راه آزادی کوردستان، همیشه در یاد تاریخ جاودانه باقی خواهد ماند.