سکینه پری در سال ١٢٧٧ شمسی، در شوروی به دنیا آمده است. وی تحصیلات ابتدایی تا دانشگاهش را در شهر آستراخان تمام کرد و پس از آن تصمیم گرفت به تحصیلات پزشکی ادامه دهد و در سال ۱۳۰۳ در سن ۲۶ سالگی، موفق به کسب مدرک پزشکی عمومی شد و به عنوان نخستین زن پزشک ایرانی لقب گرفت.

سکینه پری، پس از ورود به عرصه‌ی پزشکی، به بررسی و تحقیق در زمینه جراحی پرداخت، او با انگیزه و اشتیاق بسیاری به این حوزه علاقه‌مند شد و تصمیم گرفت به عنوان یک جراح موفق فعالیت کند و با پشتکار و تلاش فراوان، توانست به موفقیت‌های بسیاری در این زمینه دست یابد.

وی مجدد وارد دانشکده پزشکی شد و با وجود مخالفت‌های زیاد، توانست تحصیلات خود را تا مقطع دکترای تخصصی جراحی عمومی در رشته جراحی و سرطان شناسی ادامه دهد و همزمان به مدت ۵ سال در بیمارستانهای شوروی به کار طبابت بپردازد.

سکینه پری بعد از اتمام تحصیلات خود، در بازگشت به ایران در آزمونی برای گرفتن اجازه طبابت شرکت کرد و در سال ۱۳۱۳، اجازه کار گرفت و در حالی فعالیت‌های حرفه‌ای خود را در زمینه جراحی آغاز کرد که حضور و ورود زنان در رشته‌های پزشکی و به ویژه در عرصه‌ی جراحی بسیار مشکل بود.

او در دورانی که زنان به طور عمومی از حضور در زمینه‌های پزشکی و جراحی منع شده بودند، موفق به شکستن این تابو شد و به عنوان اولین زن جراح ایرانی لقب گرفت.

وی علاوه بر انجام عمل‌های جراحی مختلف به آموزش دانشجویان پزشکی نیز می‌پرداخت.

سکینه پری در طول سالیان خدمت خود بیش از ٣٠ هزار مورد عمل جراحی انجام داد که از آن جمله می‌توان به عمل‌های جراحی مغز و اعصاب، جراحی عمومی، جراحی قلب و عروق ، جراحی اطفال و زنان اشاره کرد.

وی در طول دوران فعالیت‌های پزشکی خود برای درمان بیماران سرطانی تلاش‌های بسیاری نمود و خدمات ارزنده‌ای انجام داد.

او همچنین موفق به دریافت جوایز متعددی از جمله نشان پزشکی درجه یک کشور از وزارت بهداشت و به خاطر فعالیت‌های تخصصی‌اش جوایز فراوانی از سازمان جهانی بهداشت نیز دریافت کرد.

سکینه پری به عنوان یکی از پیشگامان زنان در زمینه پزشکی و جراحی با تجربیات و دانش خود، مسیر روشنی را برای زنان علاقمند به پزشکی و جراحی باز کرد و نشان داد که با اراده و تلاش، هیچ مانعی نمی‌تواند جلوی دستیابی به اهداف را بگیرد.

وی نهایتا، در سال ۱۳۵۷ در سن ۸۰ سالگی در شهر بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.