پروین اعتصامی شاعر نام‌آور ایرانی
«داروی بیماری مزمن شرق منحصر به تعلیم‌وتربیت است، تربیت و تعلیم حقیقی که شامل زن و مرد باشد و تمام طبقات را شامل شود».
رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی از شاعران نام‌آور ایران در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در شهر تبریز به دنیا آمد و ۱۶فروردین ۱۳۲۰ در جوانی بر اثر ابتلا به حصبه درگذشت.
پدرش یوسف اعتصامی‌آشتیانی از رجال نامی و نویسندگان و مترجمان مشهور دوره‌ی قاجار و مادرش اختر فتوحی از واپسین شاعران دوره‌ی قاجار بود.
پروین در کودکی با مطالعه آشنا شد. خانواده‌ی او اهل مطالعه بودند و او مطالب علمی و فرهنگی را از لابه‌لای گفت‌وگوهای آنان درمی‌یافت.
در یازده سالگی به دیوان اشعار فردوسی، نظامی، مولوی، ناصرخسرو، منوچهری، فرخی و انوری که از شاعران نام‌آور زبان فارسی به شمار می‌آیند، آشنایی کامل داشت و از همان کودکی پدرش در زمینه‌ی وزن و شیوه‌های یادگیری آن با او تمرین می‌کرد.
پروین در ۱۲ سالگی اولین شعر خود را با نام «ای مرغک» سرود.
پروین در ۱۸ سالگی پایان‌نامه‌ی تحصیلی خود را از مدرسه آمریکایی تهران گرفت و در جشن فارغ‌التحصیلی سخنرانی در مورد وضعیت نامناسب اجتماعی، بی‌سوادی و بی‌خبری زنان ایران ارائه داد، این سخنان به‌عنوان اعلامیه‌ای در زمینه‌ی حقوق زنان در تاریخ معاصر ایران اهمیت بسیاری دارد.
پروین در قسمت‌هایی از اعلامیه‌ی «زن و تاریخ» گفته است:
«داروی بیماری مزمن شرق منحصر به تعلیم‌وتربیت است، تربیت و تعلیم حقیقی که شامل زن و مرد باشد و تمام طبقات را شامل شود».
نخستین مجموعه‌ی اشعار پروین، حاوی اشعاری بود که او پیش از ۳۰ سالگی سروده بود و بیش‌از پنجاه قصیده، غزل و مثنوی را شامل می‌شد در سال ۱۳۱۷ به چاپ رسید.
پیش‌از ازدواج پدرش با چاپ مجموعه اشعار او مخالف بود و این‌کار را با توجه به اوضاع و فرهنگ آن زمان، درست نمی‌دانست. او فکر می‌کرد که دیگران ممکن است چاپ شدن اشعار یک دختر را راهی برای یافتن همسر قلمداد کنند و بعد از ازدواجی که به ۳ ماه هم نرسید، اجازه‌ی چاپ اشعار را به پروین داد.
پروین اعتصامی در روز سوم فروردین ۱۳۲۰ به دنبال مریضی در بیمارستان بستری شد و پزشک معالج او، بیماری‌اش را حصبه تشخیص داده و در روز ۱۶ فروردین ۱۳۲۰ در حالی که فقط ۳۵ سال سن داشت چشم از جهان فرو بست، پیکر او در آرامگاه خانوادگی‌اش در قم به خاک سپرده شد.